Filozofowie chętnie mówią o etyce. Rozróżniają przy tym różnice między etyką a moralnością. Moralność wyprowadzają od łacińskiego „mores”, obyczaj, etykę zaś od greckiego „etos”, co oznacza usposobienie lub charakter. Twierdzą oni, że etyka musi dać się uzasadnić i dlatego zadają sobie trud, by ją opisać w dający się udowodnić sposób. Wystarczy tu przypomnieć zdanie Sokratesa: „Kto zna dobro, ten je też czyni!”

Obyczaje traktują jako wywodzące się raczej ze zwyczajów oraz nawyków. My natomiast posługujemy się często pojęciem moralności jako klucza do odnowy duchowej ludzkości. Uważamy bowiem, że obyczaje danej zbiorowości żyjącej na danej planecie muszą być czyste, aby mogła ona poradzić sobie z przekroczeniem bariery podróży międzygwiezdnych, a także wszelkich innych wyzwań. rozwój technologiczny musi iść w parze z rozwojem duchowym. Zresztą - innej drogi nie ma. I tu bardzo ważną rolę pełnią przyzwyczajenia.

W pewien sposób przekazuje się już małym dzieciom. Poprzez tak wczesne praktykowanie przeradzają się one łatwo w nawyki. Dlatego przywiązujemy wielką wagę do konieczności uczenia się dzieci dobrych obyczajów jak na przykład poszanowanie wszelkiego życia, aby traktowali je jako coś oczywistego jak wodę czy powietrze. Stąd też radzimy ci - i tu dochodzi do głosu etyka - zastanów się dzisiaj, które z twoich sposobów zachowania są pozytywne i zgadzają się z naukami mistrzów, którzy posiedli przywilej poznania prawdy.
Te spośród nich zachowaj. Resztę natychmiast usuń ze swojego życia.
Zrób to, chociaż byłyby ci nie wiadomo jak miłe, bo pewnego dnia mogą cię kosztować życie. Trwaj przy pozytywnym i moralnym, odrzucaj negatywne i niemoralne. Nie wahaj się, gdy raz podjąłeś decyzję. Proś boską energię o pomoc, a będziesz mógł wyzwolić się z najcięższych okowów złych przyzwyczajeń. Złe przyzwyczajenia nie są wyrazem wolności, lecz niewoli - niewoli ciągnącej się przez wiele żywotów.