Czy możecie wskazać najważniejsze momenty swojego życia? Natychmiast rozlegną się głosy „jasne, cóż prostszego?!”. I co usłyszymy? Ślub, matura, narodziny dziecka... I to wszystko prawda, ale nie do końca. W naszym życiu są bowiem małe drobne chwile, istne sekundy, które decydują o wszystkim. I tych chwil nie dostrzegamy. W filmie Krzysztofa Kieślowskiego pt: „Przypadek” główny bohater najważniejszą dla swojego życia decyzję podejmuje na peronie. Jeśli wsiądzie do pociągu, ta z pozoru nieistotna „chwila” zmieni całe jego życie... I o takie chwile nam chodzi. To prawdziwie boskie momenty, niczym dotknięcie naszego życia przez skrzydło „Anioła Przeznaczenia”. Może to być nawet ten moment, kiedy zagapimy się na wystawę po przeciwległej stronie ulicy. Bo właśnie przez to zagapienie nasze życie potoczy się w zupełnie nieoczekiwanym kierunku! Ale dość o tym, czas na konkretną historię. Moja córka leżała w szpitalu z ciężką chorobą serca. Była dzieckiem pozwolono mi więc przebywać z nią. Lekarz dawał jej głównie środki uspokajające ponieważ zwracała każdy posiłek, nawet wodę. Była coraz słabsza. Nie wiedziałam co mam robić. Czułam się bezradna patrząc na nią. Moja mama pracowała w tym czasie w administracji służby zdrowia, biura były przy szpitalu. Biegała od lekarza do lekarza prosząc o pomoc, dodatkowe badania itd. Przyszła do niej sekretarka i powiedziała, że przypadkiem usłyszała rozmowę, w której lekarz prowadzący moją córkę powiedział do drugiego "o co tyle szumu, ta mała i tak umrze". Moja matka zadzwoniła wtedy na pogotowie do sąsiedniego miasta wojewódzkiego (oddalonego o 12 km), podajac sie za lekarza ze szpitala ,prosiła o pomoc w przewiezieniu pacjentki do ich szpitala. Powiedziała im, że to ciężki przypadek i sami nie potrafią pacjentce pomóc. Po 10 minutach, ku zaskoczeniu lekarzy ,na sale gdzie leżałam z moją córką weszła ekipa z pogotowia. Jeden rzut oka na moja córkę, szybka decyzja o podaniu pobudzającego leku dożylnie. Później usłyszałam, ze dziecko było umierające. Zabrali ja do szpitala wojewódzkiego, na oddział intensywnej terapii. Po tygodniu zdecydowano sie odwieźć ją do kliniki we Wrocławiu. Mam wypis z kliniki, gdzie stwierdza się, że dziecko przyjęto w stanie skrajnie ciężkim. Zdiagnozowano chorobę. Było ciężko, ale moja córka wyrosła na piękną kobietę. Ma teraz 23 lata. Tamtego okresu, na szczęście, zbyt dokładnie nie pamięta, miała wtedy 6 lat. Kiedy pomyślę co by się stało gdyby sekretarka nie usłyszała tej strasznej rozmowy, gdyby nie powtórzyła tego mojej mamie, gdyby moja mama nie zdecydowała się na to "oszustwo" z telefonem, gdyby karetka utknęła w korku i przyjechała pięć minut później... gdyby, gdyby... Seria przypadków czy przeznaczenie? Wieczne pytania. GRAZYNA J. Kiedyś w jednym z naszych tekstów było wspomniane o tym, że są relacje ludzi, którzy usłyszeli w swojej głowie „głos”, który także pomógł im podjąć jakąś decyzję. Oto dość ekstremalny przypadek takiego zdarzenia opisany przez naszego czytelnika. -----Original Message----- From: Sent: Sunday, March 18, 2007 8:37 PM To: nautilus@nautilus.org.pl Subject: Droga FN czytając atykuł na waszej stronie przypomniała mi się pewna historia...to znaczy nie przypomniała ponieważ cały czas siedzi w mojej głowie..ale mniejsza o to gdy byłem jeszcze mały, miałem w tedy może 7-8 lat, jeździłem sobie koło mojego domu na rowerze. blisko mnie była górka a za nią ostry zakręt. wyjechałem na szczyt tej górki i zacząłem zjeżdżać jak najszybciej potrafiłem. nagle usłyszałem głos kobiety ,,uważaj, auto". Głos był spokojny, a zarazem głośny. Szybko zjechałem na bok a zaraz potem czarny opel sąsiada wyjechał zza tego zakrętu. Zdziwiłem się i zacząłem się rozglądać kto mnie ostrzegł ale nikogo nie dostrzegłem. Wtedy nie zdawałem sobie sprawy z tego że to być może Anioł Stróż do mnie przmówił lecz z upływem czasu zrozumiałem to musiała być wyższa siła. Teraz, gdy mineło 7 lat od zdarzenia cały czas pamiętam ten dziwny głos Pozdrawiam Robert J. Kończąc ten tekst o niezwykłych „chwilach” chcemy zaprezentować krótką notatkę z agencji prasowej. W sumie w opisywanym zdarzeniu nie ma niczego „ponadzmysłowego”. Nie ma tam nic z „duchami, energiami, wyższymi siłami”. A jednak właśnie ta notatka sprawia, że można naprawdę zadumać się nad ową chwilą, tym przypadkiem, który zmienia ludzki los. Sekundą, ułamkiem sekundy. Gdyby ten samochód jechał sekundę później, może nawet 1/100 sekundy później... Jest w tym jakaś zagadka. A może... magia przypadku? Sowa przyczyną tragicznego wypadku Cztery osoby zginęły w wypadku drogowym, do którego doszło w powiecie sokołowskim (Mazowieckie). Policja przypuszcza, że do wypadku mogła przyczynić się sowa, która uderzyła o przednią szybę fiata tempra. Do zdarzenia doszło w miejscowości Brzozów (pow. sokołowski). Kierująca fiatem tempra 33-letnia mieszkanka Węgrowa nagle zjechała na przeciwny pas ruchu i zderzyła się czołowo z citroenem xantia. Policja podejrzewa, że kobieta straciła panowanie nad samochodem po tym, jak o przednią szybę jej auta uderzyła sowa. Gdy policjanci dokonywali oględzin auta po wypadku, w pobliżu znaleźli martwego ptaka. Jak poinformowało Biuro Prasowe Mazowieckiej Komendy Wojewódzkiej Policji z siedzibą w Radomiu, na miejscu w wypadku zginęła kierująca fiatem i jej 43-letnia pasażerka, natomiast w szpitalu zmarli 44-letni kierowca citroena - mieszkaniec Sokołowa Podlaskiego i 35-letnia kobieta - druga pasażerka fiata. Okoliczności wypadku bada prokuratura.