Sprawa Emilcina powinna być uważana za jedno z najważniejszych wydarzeń w historii. Jest ona bowiem jak latarnia morska na wzburzonym morzu hipotez, domysłów, szalonych teorii i wniosków. 10 maja 1978 roku w małej miejscowości Emilcin wylądował obiekt, z którego wyszły dziwne istoty na pewno nie będące ludźmi, z którymi spotkał się miejscowy rolnik Jan Wolski. Było to klasyczne Bliskie Spotkanie III Stopnia, ale jednak należy je uznać za wyjątkowo ważne. Co je odróżnia od setek, jeśli nie tysięcy podobnych zdarzeń? Ilość dowodów. Pośrednich i bezpośrednich, związanych ze śladami, które pozostawiły te istoty na ziemi, a także dowodów w postaci relacji świadków, którzy widzieli ten obiekt. Historia z Emilcina „posyła w daleki kosmos” teorie mówiące o tym, że UFO to „tylko i wyłącznie obiekty wojskowe”, emilciński incydent zamienia w kupę gruzu groźne pohukiwania, że za „UFO kryją się tylko i wyłącznie szaraki” i tak dalej i tak dalej – Emilcin naczył nas więcej o „obcych i ich strategii” niż setki przemądrzałych wykładów, książek wszystkowiedzących ekspertów i dywagacji tych, którzy intuicyjnie przekazują nam prawdę o obcych cywilizacjach. Emilcin po pierwsze pokazuje, że za zjawiskiem UFO kryją się w znacznej mierze obce cywilizacje. Udowodnił, że przynajmniej w części tych obiektów są istoty inteligentne, które wyraźnie wiele razy już lądowały na Ziemi i dla których tego typu doświadczenie nie jest niczym niezwykłym. Ta historia udowadnia także, że wyraźnie nie mają oni najmniejszego zamiaru podejmowania jakiegoś mitycznego „wielkiego kontaktu”, gdyż prawdopodobnie traktują nas na podobnej zasadzie, jak my obserwujemy stado małp bijących się na drzewie o miejsce do noclegu... Czy przyszłoby nam do głowy iść do takich małp z flagą i projektem umowy o porozumieniu naszej ludzkiej cywilizacji z ich małpią grupą? Raczej będziemy się patrzeć z politowaniem na to, że tak błahy powód jak miejsce na drzewie może być powodem walki na śmierć i życie. Być może obcy patrzą na nas podobnie. Te wszystkie wnioski można śmiało wyciągać na podstawie różnych elementów historii spotkania Jana Wolskiego z dziwnymi istotami. Już tylko ich ogromne zainteresowanie paskiem od spodni Jana Wolskiego mówi wiele o tym, co najbardziej ich szokuje w naszych ziemskich obyczajach. Nie ma wątpliwości, że w owym pasku nie interesował ich sposób zapinania klamry (jak podejrzewał Wolski), ale raczej to, że jesteśmy gotowi zabić inną czującą i żywą istotę, pokroić jej skórę i zrobić z niej przeróżne elementy naszego stroju... W tamtych, wyższych światach tego typu postępowanie jest wyraźnie postrzegane jako obraz najwyższego prymitywizmu i barbarzyństwa. W roku 1978 na miejscu zdarzenia pojawił się (niestety dziś już nieżyjący) Zbigniew Blania-Bolnar. To dzięki jego niesłychanej pracy dokumentującej ten przypadek możemy dzisiaj śmiało uznać historię z Emilcina za jeden z najbardziej udowodniony przypadek Bliskiego Spotkania III Stopnia w historii naszej planety. Od kilku lat obserwujemy, jak historia z Emilcina trafia do wszystkich światowych dokumentacji dotyczących zjawiska UFO. W pełni na to zasługuje. Fascynujące jest to, że od czasu postawienia przez FN monumentu upamiętniającego to wydarzenia w centrum Emilcina ta historia zaczęła żyć na nowo. W nasze ręce trafiły nie tylko unikatowe materiały wideo (zaprezentujemy je w rocznice tego wydarzenia w maju 2009 roku), ale także pojawiają się nowi świadkowie przelotu tego obiektu. Przekazują nam oni relacje, o istnieniu których nie miał pojęcia Blania-Bolnar. Wiele z tych osób nie miało szans zgłosić się do autora książki „Zdarzenie w Emilcinie”, a dopiero powstanie internetu dało szansę pełnego skompletowania dowodów w sprawie Emilcina. Dwa lata temu okazało się, że jeden z ówczesnych dygnitarzy partyjnych wracał samochodem służbowym do Warszawy w nocy z 9 na 10 maja 1978 roku w pobliżu Opola Lubelskiego. Razem ze swoim kierowcą obserwowali oni przelot nad jezdnią dziwacznego obiektu przypominającego duży, metalowy barak wykonany ze lśniącej stali. Z czasem takich relacji pojawiało się coraz więcej, kiedy historia związana z pomnikiem UFO w Emilcinie przetoczyła się potężną falą przez całą prasę polską i zagraniczną. Przedstawiamy relację ze wsi sąsiadującej z Emilcinem To: nautilus@nautilus.org.pl Subject: EMILCIN I KULE OGNIA WITAM I POZDRAWIAM !!!!!!!!!!!!!!!! . Robicie dużo dobrego dla nas czytelników jak i dla nauki jeśli chcą was słuchać. teraz może krótko o mnie ,mam na imię xxxxxx mieszkam w pod lubelskiej miejscowości KIJANY koło LUBLINA mieszkam tu od 14-stu lat z rodziną MAM 35 LAT OD DAWNA PRACUJĘ W SWOIM ZAWODZIE T.J KIEROWCA POPULARNIE MÓWI SIĘ ''TIRA''. TEMATEM MOJEGO E-MAILA JEST KULA OGNIA TAK OSTATNIO POPULARNA JAK I EM I L C I N. Zacznę jednak od KULI W ROKU 1986 BYŁY TO CZAS WAKACYJNY , obserwowaliśmy kulę ''ognia'' w LUBLINIE na OSIEDLU CZUBY PRZY UL. JANA PAWŁA II I FILARETÓW . Była nas grupa wtedy jeszcze dzieci więc opowieść jest wiarygodna, obserwowaliśmy przelot kuli o godz. około 19-stej ze wschodu na zachód, poruszała się wolno i na niewielkiej wysokości tj około 15-stu metrów leciała wzdłuż ul. JANA PAWŁA II trwał ten przelot na tyle długo ze można się było przyjrzeć jej rozmiarom i kolorowi i tak średnica około 5 metrów a kolor pomarańcz ''ognisty'' gdyż dawał niesamowitą poświatę . Cała manifestacja trwała dobre kilka minut to tyle odnośnie kuli , a teraz coś o panu WOLSKIM . W ROKU 1978 10 maja PAN WOLSKI WSZEDŁ DO STATKU''UFO'' TAK NARAZIE TO COŚ NAZYWAMY , i nikt specjalnie mu w to nie wierzył . A teraz ja !!!!!!!! .Od urodzenia do tj 1973 do roku tz po stanie wojennym przeprowadziliśmy się z pod LUBELSKIEJ wsi SIEDLISZCZKI KOL. DO LUBLINA . I TERAZ NAJCIEKAWSZE W ROKU 1978 10 maja pamiętam tylko tyle tz RODZICE TAK MÓWIĄ był to czas prac polowych . Nagle nie wiadomo skąd nadlecialo '' to coś'' a zanim samolot odrzutowy wojskowy na tak małej wysokości ze zostałem przewrócony na ziemię potem długo bałem się wszelkich głośnych hałasów .To jeszcze nie koniec pamiętam przez ''mgłę '' scenę JA na podwórku w piaskownicy a zza stodoły wyłania się czarny obiekt PAMIĘTAM TO DOBRZE DO DZISIAJ . TO TYLE DROGA NAM WSZYSTKIM ZAŁOGO NAUTILUS-A POZDRAWIAM , ŻYCZĘ DUŻO ZDROWIA I WYTRWAŁOŚCI . MOJA HISTORIA MOŻE SIĘ WAM PRZYDA POZDRAWIAM . xxxxxxxx I jeszcze jedna sprawa, która także pośrednio jest interesująca dla sprawy Emilcińskiej. To: nautilus@nautilus.org.pl Subject: Emilcin Emilcin w 1978 – Jest pewne potwierdzenie. W OFICJALNYM dzienniku meteorologicznym (Stacja Meteo na lotnisku Okecie) z tamtego okresu. Jest b. ciekawy zapis (notatka) na temat nocnej obserwacji, niezidentyfikowanego „światła” na Warszawą – zgłoszenie kilku osób dzwoniących do dyżurnego meteorologa. O ile dobrze pamietam, na dzień lub dwa PRZED lub PO dacie Emilcina. Peter. W Emilcinie obok naszego monumentu pojawiła się tablica. To miejsce ma szansę zostać oficjalnie uznane za wyjątkowo ważne dla nie tylko polskiej, ale i europejskiej historii.

I na koniec: wiele osób pyta nas, dlaczego nie piszemy o 14 października i zapowiadanym przylocie wielkiego obiektu UFO. Po pierwsze już pisaliśmy o tym, a poza tym... nie wierzymy pani Goodchild i jej „przekazom od Federacji Światła”. Mamy prawo mieć właśne zdanie w tej sprawie, choć rozumiemy tych, którzy bardzo na to liczą... ;) Specjalnie dla Was mamy niespodziankę: film pokazujący relację w wiadomościach telewizji EU NEWS, jeśli tylko pojawiłby się obiekt UFO o średnicy zapierającej dech w piersiach... To się stanie, ale na pewno nie 14 października. Raczej... trochę później, ale wszystko wskazuje na to, że jeszcze za życia obecnego pokolenia.