Czw, 20 lis 2008 00:00
Autor: FN, źródło: FN “Byłam mężczyzną, żyłam w Polsce” - to historia jakich wiele o pamięci wcześniejszego wcielenia.
Reinkarnacja to temat, który bynajmniej nie powinien być omawiany jako
„jakaś tam teoretyczna i nigdy nie potwierdzona wizja świata według nawiedzonych wschodnich sekt”, gdyż... jest wiele historii wydających się potwierdzać „wędrówkę dusz”! W naszym katalogu „do publikacji” jest sporo takich przypadków czekających na publikację, ale akurat dostaliśmy kolejną i jakoś tak... spodobała nam się. Na koniec jeszcze ciekawostka z życia filmowych gwiazd, która także pasuje do tematu. A oto ta historia:
Original Message-----
From: xxxxxxxxxxxxxx
Sent: Wednesday, November 19, 2008 4:47 PM
To: nautilus@nautilus.org.pl
Subject: Moja historia reinkarnacji
Witam,
Zastanawiałam się czy napisać do Was i opisać swoją historię
reinkarnacji...czytając artykuł uznałam, że warto. Moja historia troszkę
odbiega od relacji ze snami.
Urodziłam się w latach 70-tych ub.wieku. Mając 5 lat zaczęłam opowiadać
moim rodzicom o tym jak wcześniej umarłam, kim byłam, jakie życie
prowadziłam i po co obecnie jestem, jaki mam plan na to życie, co
powinnam zrobić. Moi rodzice byli zaskoczeni, tym bardziej, że nie
oglądałam telewizji, nie czytałam jeszcze gazet itp. Przechodząc do
treści moich relacji :
W ostatnim wcieleniu byłam mężczyzną urodzonym w połdniowo-zachodniej Polsce na początku XX wieku. Powodziło mi się bardzo dobrze - bynajmniej zmartwienia dot. co dziennej egzystencji człowieka mnie nie dotyczyły.
Życie było wypełnione luksusem, drogimi samochodami / uwielbiałam nimi jeździć/, zabawą. Byłam tzw bawidamkiem, można rzec : każda zachcianka moja była spełniona . Gdy rozpoczęła się II wojna światowa przebywałam w
Krakowie. Stamtąd trafiłam do obozu w Oświęcimiu. Przed tzw. łapanką zorganizowaną przez Niemców w Krakowie ukrywałam się w krypcie kościelnej jednego z kościołów w centrum Krakowa / wiem jaki to kościół/. Dziwnie może to zabrzmi, ale decyzja bym zmarłam mając 30 lat zapadła w mej duszy po tym jak nie udał mi się związek z kobietą.
Z Oświęcimia pamiętam, jak obudziłam się w piecu i widziałam jak płonie moje ciało i jak odchodzę. Nie czułam żalu ani pretensji, tylko wewnętrzny spokój. W obecnym życiu - miałam duży dyskomfort mieszkając w otoczeniu, które mi nie odpowiadało w odniesieniu do mojej pamięci. Wiedziałam, że będąc u obecnych rodziców muszę się nauczyć szanować uczucie miłości.Wiedziałam, że będę dwukrotnie mężatką, że z pierwszym mężem będę tylko kilka lat, że urodzę mu syna i się rozstaniemy. Wiedziałam, że drugiego męża będę miała z daleka. Nie wiedziałam jako dziecko, że mój drugi mąż będzie dokładnie tą kobietą, z którą w poprzednim wcieleniu nie wyszedł mi związek. Zresztą spotykając mojego drugiego męża doświadczyłam cudownego uczucia wewnętrznego spokoju, świadomości, że znamy się od lat i nasze spotkanie, jest spotkaniem dusz po wiekach świadomej rozłąki.
Może dodam tylko, że pierwszy raz o Oświęcimiu dowiedziałam się w podstawówce od nauczyciela historii przed wyjazdem na wycieczkę do obozów w Oświęcimiu i Brzezince. Historia usłyszana przeze mnie wywołała we mnie smutek, ale nic więcej. Nie skojarzyłam jej z moim poprzednim wcieleniem i tym co opowiadałam rodzicom będąc małym dzieckiem. Dopiero siedząc w autobusie i dojeżdżając do bram obozu wpadłam w płacz widząc znane mi miejsce, nauczyciele nie mogli mnie uspokoić, chodząc to ja opowiadałam jak to wszystko wyglądało, co się tam działo, jak człowiek był traktowany. Koledzy i koleżanki z mojej klasy podstawówki uznali, że zwariowałam...ja płakałam i miałam to wszystko przed oczami tak jakby się to dopiero co wydarzyło...
Dopiero po latach zrozumiałam, czemu wybrałam tak szybką śmierć. Obecnie mam możliwość dostrzegać zalążki przyszłości swojej, innych ludzi. Widzę co mogą inni zrobić, aby wejść na swoją drogę szczęścia, polepszyć sobie
życie, widzę również i złe intencje innych ludzi...uczę się przez cały czas, wiem, że jeżeli doświadczam czegoś negatywnego, to powinnam odnaleźć naukę w tym. Staram się żyć zgodnie z naturą tej planety.
Oto moja historia.
ps. W tym wcieleniu nie uczyłam się jeździć samochodem, etykiety i wielu jeszcze innych rzeczy, które normalnie się nabywa z upływem lat nauki życia - ja to już umiałam :)...a mama wiele razy mi powiedziała, że nie pasuję do tej rodziny.
Pozdrawiam
Aneta
Na koniec ciekawostka z „życia filmowych gwiazd”. Czy przypadkiem córka Angeliny Jolie i Brada Pitta nie pamięta, kim była we wcześniejszym życiu?
W wywiadzie dla Oprah Winfrey Brad Pitt rozwodził się nad swoim idealnym życiem z Angeliną Jolie. Aktor przyznał, ze posiadanie sześciorga dzieci jest wyjątkowo stresujące. Tak liczna rodzina jest jego zdaniem męcząca nie tylko dla rodziców, ale także dla samych pociech. Zdaniem Brada wiele spraw umyka jemu i Angelinie, przez co cierpi wychowanie dzieci.
W pewnym momencie Brad Pitt powiedział coś zaskakującego o swojej córce. Mała Shiloh jest na przykład przekonana, że jest chłopcem! Nie pomogły tłumaczenia rodziców i pokazywanie książek dla dzieci, w których opisano różnice między kobietą a mężczyzną.
Nasza córeczka uważa, że nie jest dziewczynką. Nie chce także, abyśmy nazywali ją Shi, ale każe wołać na siebie John – powiedział Pitt - W ogóle nie reaguje, kiedy wołamy ją po imieniu. Musimy zwrócić się do niej jak do chłopca i wtedy natychmiast robi to, o co prosimy.
Początkowo rodzice nie traktowali zachowania Shiloh poważnie, ale kiedy sytuacja zaczęła się nasilać, zaprowadzili ją do psychologa. Nie mamy żadnej informacji, czy ktoś powiedział rodzicom o zjawisku tak często opisywanym na łamach FN o tzw. „pamięci reinkarnacyjnej”. Jeden z naszych oficerów Nautilusa wpadł na pomysł, aby skontaktować się z rodzicami dziecka za pośrednictwem jednego z ich agentów.
Czw, 20 lis 2008 00:00
Autor: FN, źródło: FN
UFO24
Zachowany w 
Rejestracja