Wszystko zaczęło się od e-maila do FN. Jeden z naszych stałych czytelników zwrócił nam uwagę na historię urządzenia zwanego Magnetromapparata, które ma być podobno jednym z tych, które służą wytwarzaniu tzw. wolnej energii. Poprosiliśmy go o przetłumaczenie artykułu ze stron zachodnich i tak... powstał ten tekst. Polecamy go uważnie wszystkim interesującym się zagadnieniem urządzeń produkujących energię.

Urządzenie o nazwie Magnetromapparata zostało wynalezione w 1933 pierwotnie przez kapitana Hans’a Coler’a z Niemiec. Urządzenie to aby mogło funkcjonować nie wymagało żadnego zewnętrznego źródła zasilania. Urządzenie to wykorzystywało magnesy, dzięki którym wytwarzało energię elektryczną bez jakiegokolwiek innego źródła mocy wejściowej poza niewidzialną, kwantową energią kosmiczną występującą w przyrodzie. Niemiecki Urząd Patentowy odmówił ochrony patentowej, gdyż urządzenie wykazywało cechy perpetuum mobile. Wynalazek został zignorowany, a dokumentacje dotyczące urządzenia zostały zagrzebane w ukrytych archiwach, gdyż prawdopodobnie naukowcy wydający orzeczenie nie byli w stanie zrozumieć przyczyny, dzięki której urządzenie faktycznie działało.

Gdy został zbudowany 70 watowy prototyp powstała jednocześnie spółka Coler Gmbh. Później powstawały urządzenia o mocach 5 kilowatów, które zasilały rzekomo dom Coler’a i laboratorium przez trzy lata. Rzeczywiste zainteresowanie wykazało dowództwo Krigsmarine, które uważało, że badania nad wynalazkiem są konieczne i w rezultacie został przedstawiony oficjalny raport. Bardzo tajny plan nazistów miał najwidoczniej na celu wykorzystanie tego wynalazku do ponownego naładowania baterii łodzi podwodnej bez potrzeby wynurzania się łodzi na powierzchnię. Eksperci zbadali urządzenie i nie mogli dopatrzyć się oszustwa. Wydano opinię, że Coler był uczciwym eksperymentatorem, lecz nie zanosiło się na przedstawienie jakiegokolwiek orzeczenia eksperckiego dotyczącego zasady działania urządzenia. Po zbadaniu wynalazku przez naukowców rządowych został on oficjalnie utajniony. (Wzmianka: http://www.magneticpowerinc.com/perpetual.html ) Obecnie nikt nie kontynuuje prac spółki Coler Gmbh będąc jednocześnie jej legalnym spadkobiercą. Jak to działa? Magnetromapparat składał się z sześciu uzwojonych magnesów stałych w ten sposób, że obwód zawierał magnes stały oraz uzwojenia. Tych sześć magneso-uzwojeń zostało rozmieszczonych w formie heksagonalnej i zostało połączonych w obwód, który zawierał dwa małe kondensatory, przełącznik oraz parę cewek cylindrycznych, z których jedna ślizgała się wewnątrz drugiej. Aby urządzenie mogło działać przełącznik zostawia się w pozycji otwartej, magnesy są lekko rozsunięte, a ślizgające się cewki ustawione w różnych pozycjach. Po właściwym dopasowaniu przy krytycznym rozdzieleniu magnesów, pojawia się wskazanie na woltomierzu. Przełącznik jest wówczas zamykany i kontynuuje się dopasowywanie. Napięcie wzrasta do maksimum i pozostanie takie przez nieskończenie długi okres czasu. Najwyższym uzyskanym napięciem było 12 V.

Generator prądotwórczy (niem. Stromerzeuger) Maszyna składa się z trzech zasadniczych obwodów, które są wzajemnie sprzężone indukcyjnie w szczególny sposób. Niektóre z nich są podzielone ponownie w pojedyncze obwody, które najwidoczniej muszą pozostać w rezonansie. Zasadnicze obwody (zwane kotwicą), w których pojawia się dodatni uzysk energii składają się z metalowych płyt, pomiędzy którymi połączone są cewki transformatora, a całość jest połączona z wielką płaską cewką (niem. Plattenspule). Z każdym z pojedynczych uzwojeń jest sprzężona wielka płaska cewka (Flachspule) (zwana polem). Te płaskie cewki są splecione w dwie grupy, które reprezentują zwoje transformatora. Pary te, z jednej strony występują na płaskich cewkach innej grupy (jako cewki uzwojen ia wtórnego) oraz z drugiej strony pojawiają się na cewce kotwicowo-płytowej, która jest umieszczone pomiędzy nimi. Trzeci elektrycznie niezależny obwód (zwany obwodem sterowania – niem. Steuerkreis) reguluje transformację energii. Ten podstawowy schemat pokazuje warunki konieczne do wystąpienia samoczynnego rozłączenia. W konsekwencji takiej konfiguracji powstają różne typy prądu w różnych przewodnikach (prądy stałe pulsujące, prądy przemienne, itd.) Cewki transformatora, połączone pomiędzy płytami kotwicy, są połączone w szczególny sposób przez cienkie stałomagnesowe pręty. Ich głównym celem wydaje się być przemagnesowanie rdzeni transformatora, jednakże jest również bardzo prawdopodobne, że są one również powiązane z efektem Barckhausen’a. http://www.physics.ucla.edu/

Główną ideą jest rozpatrywanie elektronu nie tylko jako ujemnie naładowanej cząstki, ale również jako południowego bieguna magnetycznego. Podstawowym elementem jest otwarty obwód wtórny, ładowanej pojemności, indukcyjnie sprzężonym z obwodem pierwotnym. Nową cechą jest to, że pojemności są połączone do rdzenia wtórnego poprzez magnesy trwałe, jak pokazano na rysunku. Utrzymuje się, że przy przełączaniu obwodu pierwotnego, następuje separacja ładunków, t.j. M1 staje się silnie naładowana dodatnio, a M2 silnie naładowana ujemnie oraz ładunki te są magnetycznie spolaryzowane gdy się uformują z powodu obecności magnesów.

Przy wyłączaniu obwodu pierwotnego “prąd zwrotny” płynie w obwodzie wtórnym, ale magnesy „nie wywierają efektu polaryzującego po odwróceniu kierunku prądu”. 2. Dwa z tych podstawowych elementów są teraz umieszczone razem tworząc podwójny system lub stopień z płytkami zbliżonymi do siebie na równoległych płaszczyznach jak pokazano: Uzwojenia wtórne są zarówno jednakowe jak i nawinięte w takim kierunku, że po załączeniu cewki pierwotnej elektrony w cewce wtórnej płyną od P1 do P2 oraz F1 do F2. Przyjmuje się, że system F1-F2 ma jedynie działanie indukcyjne, a użyteczny prąd pojawia się w systemie P1- P2. 3. Pojedynczy stopień nie może być skuteczny, lecz dwa stopnie połączone w sposób dający jednakową liczbę biegunów północnych i południowych czynią z nich podstawowy działający układ. Więcej podwójnych stopni może zostać dodanych co umożliwia uzyskanie większej mocy wyjściowej. 4. Stwierdzono, że jeśli zwykłe elektrony wypływają z baterii lub indukcyjności gdy obwód zostanie zwarty to „elektrony kwantowo-przestrzenne (kwantowo-próżniowe)” płyną z obszarów odpychających przestrzeni (ang. repelling spaces) do obszarów przyciągających przestrzeni (ang. attracting spaces) Zdjęcie urządzenia:

• Niewiarygodna opowieść historyczna związana z ze starymi czasami Kaiser’owskimi i urządzeniem latającym Hans’a Coler’a w Peenemünde ( patrz w j. niem. -http://www.borderlands.de/net_pdf/NET0707S4-11.pdf ) – Powyższa fotografia wykonana przez Roberta Nelson’a przedstawia prawdopodobnie udaną replikę Magnetstrom-Apparat wykonaną przez George’a Hathaway’a, która została przedstawiona na Free Energy Conference w latach LXXX ubiegłego wieku. Moc wyjściowa wynosiła jedynie 0,05 W (50 mW – pięćdziesiąt miliwatów) – Mark Snoswell ( http://peswiki.com/index.php/Congress:Member:Mark_Snoswell ) Filmy (5.46 minut) generator monolityczny Steven’a Mark’a • Przedstawione tu urządzenie stanowi odmianę Magnetstromapparat oraz Stromerzeuger (Generator prądotwórczy; patrz raport Coler’a) i jest jego następcą. Nie jest ono uzależnione od ziemskiego pola magnetycznego, czyli może pracować gdziekolwiek bez paliwa oraz bez ruchomych elementów. Ze względu na samoistne wirowanie pola magnetycznego, moc może wzrosnąć znacząco poprzez wzrost częstotliwości wirowania oraz gdy będziemy wykorzystywać nadprzewodniki w temperaturze pokojowej. ( 6,41’ ) Eksperymenty Hans’a Coler’a • Hans Coler utrzymuje, że elektron stanowi biegun południowy. Fizyka uczy nas, że elektron można rozpatrywać jako mały magnesik zawierający biegun północny oraz południowy. Poniżej znajdują się testy dotyczące tezy Hans’a Coler’a. (2,52‘) Ekperymenty Hans’a Coler’a – część 2 Historia Magnetstromapparat został opracowany przez kapitana Hans’a Coler’a oraz Fritz’a von Unruh’a na początku 1933 roku. W późniejszym czasie współpracował z nimi Franz Haid z Siemens-Schukert, który zbudował samodzielnie model, który zaczął działać w grudniu 1933. Coler stwierdził, że siła magnesów nie zmniejszyła się podczas używania maszyny; oraz sugerował, że udało mu się pozyskać nowy rodzaj nieznanej energii zwanej „Raumenergie” (Energię kosmiczną/ Energią próżni) W 1933 Coler oraz von Unruh wykonali nieco większy model o mocy wyjściowej 70 W. Został on zademonstrowany doktorowi F. Modersohn’owi, który otrzymał od Schumanna i Klossa potwierdzenie ich testów w 1936. Modersohn zgodził się aby wesprzeć wysiłek odkrywczy i utworzył spółkę Coler G.m.b.h. aby kontynuować badania. Powiązania Modersohn’a z organizacją Rhein-metall Borgis, a stąd z dygnitarzem Hermann’em Goering’iem dały mu dodatkowy atut. Coler wówczas w 1937 roku zbudował dla spółki o swoim nazwisku większą wersję o mocy wyjściowej 6 kW. Twierdził on, że urządzenie zasilało jego dom i laboratorium przez trzy lata. Wpłynęło to na poparcie tej technologii przez marynarkę niemiecką. Bardzo tajny plan nazistów miał najwidoczniej na celu wykorzystanie tego wynalazku do ponownego naładowania baterii łodzi podwodnej bez potrzeby wynurzania się okrętu na powierzchnię. Patenty • Magnetic Power, Inc.Solid State Electric Generator - http://magneticpowerinc.com/patent.html - US 2006/0163971; 27-07-2006 • Patent application. - http://pesn.com/2006/07/28/9500292_Magnetic_Power_Inc_Patent_Application/MagneticPowerInc-patentapplication_US_2006_0163971.pdf • 1939 Germany Hans Coler - http://www.rexresearch.com/coler/de680761.pdf Materiał W j. niemieckim http://www.hcrs.at/COLER.HTM Od tłumacza FN: W związku z faktem, że nikomu po II wojnie światowej nie udało się wykonać wiernej repliki działającego urządzenia (o porównywalnej mocy z prototypem) mimo podejmowanych prób, nie jestem przekonany do prawdziwości twierdzenia, że III Rzesza faktycznie posiadała jakiekolwiek urządzenia free energy. Podkreślałem to pod koniec 2007 roku w komentarzach do tekstu o latających talerzach III Rzeszy (wówczas jako Skywalker).