W naszym archiwum nie mamy żadnych współczesnych relacji z Polski dotyczących wilkołaków, ale już z Europy czy ze Stanów Zjednoczonych takie opisy jak najbardziej posiadamy. Osoby regularnie odwiedzające pokład okrętu Nautilus wiedzą, że nasza filozofia badania zjawisk niewyjaśnionych opiera się na budowaniu opinii o danym zjawisku na podstawie tego materiału, który udało nam się zebrać i jakoś zweryfikować. UFO, reinkarnacja, opętania, duchy – wiemy, że takie zjawiska istnieją i mówimy „wiedza, nie żadna wiara”. W sprawie wilkołaków nie mamy takiej pewności, ale na świecie istnieją tak dziwne rzeczy, że niczego nie można wykluczyć…

Co wiemy o wilkołakach?

Najbardziej obszerne zapisy o tych upiornych bestiach są w mitach germańskich. Zgodnie z nimi człowiek może za pomocą używania czarnej magii przemienić się w bestię, która ma cechy wilka. Przemienia się w niego zawsze wtedy, kiedy jest pełnia Księżyca. Wierzono, że wilkołakiem można stać się za sprawą rzuconego uroku lub po ukąszeniu przez innego wilkołaka. Przemiana w wilka była również możliwa dzięki natarciu się specjalną maścią. Atakował zarówno innych ludzi, jak i zwierzęta domowe. Wilkołak był fizycznie znacznie potężniejszy niż człowiek, wyższy, a także zamiast stóp miał łapy zakończone z tyłu pojedynczym pazurem. Jego wygląd znamy także ze średniowiecznych rycin.

W szesnastym i siedemnastym wieku podania ludowe zawierały informację, że sposobem na stworzenie wilkołaka był kontakt z istotą demoniczną, która zawierała z człowiekiem rodzaj paktu. Częste były procesy o wilkołactwo, bodaj najsłynniejszym z nich był proces niejakiego Gilles'a Garniera, który w roku 1573 zamordował kilkoro dzieci w okolicach burgundzkiego miasta Dole. Schwytany na gorącym uczynku zeznał, że zawarł pakt z diabłem, który pokazał mu, jak stać się wilkiem za pomocą magicznego pasa. Garnier po bardzo długich torturach został spalony na stosie 18 stycznia 1574 roku. Świadkowie opisywali, jak w postaci demonicznej bestii był w stanie w pysku nieść małe dziecko, które wcześniej porwał.

Średniowieczni ludzie wierzyli, że wilkołakiem mógł zostać ktoś, kogo wypełniała chęć zemsty i był gotowy zaprzedać duszę nawet diabłu, aby tylko wypełnić swój plan. Do przemiany w wilkołaka pomocne były także wywary z ziół, a także wygłaszanie specjalnych zaklęć. Jest także kilka stałych elementów związanych z wilkołakami:

    Księżyc w pełni – są różne wersje na temat jego wpływu na wilkołaka. Niektóre mówią, że człowiek mógł przemienić się w wilkołaka tylko w czasie pełni księżyca, inne natomiast, że potrafił kontrolować przemianę. Wielu jednak uważa, że podczas pełni wilkołaki stawały się silniejsze i bardziej agresywne (podobno wzrastał też potencjał seksualny). W czasie pełni wilkołaki wybierały się też na polowania. W kulturze wschodniosłowiańskiej wilkołactwo zwano również „Tęsknotą do księżyca”.

    Srebro – według legend srebro nie było w stanie zabić wilkołaka, a jedynie sprawić, że zamieniał się z powrotem w człowieka. Często srebro powodowało u wilkołaków ból, rany, oparzenia. W niektórych źródłach srebro leczyło wilkołaka, a nie raniło.

    Zdolności – wilkołaki posiadały wiele nadnaturalnych cech, jak np. możliwość zmiany wyglądu od człowieka przez pół-człowieka pół-wilka do samego wilka, choć najczęściej mówi się o tej drugiej formie. Posiadały wielką siłę oraz zwinność. Mogły też wspinać się z zawrotną prędkością, a także wskakiwać i zeskakiwać z dużych wysokości, nie robiąc sobie przy tym krzywdy. Miały doskonały węch i słuch, nawet w ludzkiej postaci. Potrafiły również widzieć w ciemnościach. Ważną cechą wilkołaka była też jego nadzwyczajna atrakcyjność, gdy wyglądał jak człowiek.

    Zdjęcie klątwy – zdjęcie klątwy nie zawsze było możliwe. Najczęściej skuteczne było zabicie wilkołaka, który doprowadził do przemiany. Gdyby tak było to po zabiciu bardzo starego wilkołaka, w ludzi zamieniłoby się bardzo wiele wilkołaków, a także prawdopodobnie ci, których potomkowie pozamieniali. Pojawia się twierdzenie, że zabicie pierwszego wilkołaka zdejmie klątwę ze wszystkich pokoleń. Według starożytnych Greków wilkołakiem było się na dziesięć lat, a jeśli w tym czasie powstrzymywało się od jedzenia ludzi, klątwa człowieka opuszczała. Innym sposobem są egzorcyzmy oraz praktyki szamańskie.

    Długość życia – są dwie wersje na temat długości życia wilkołaków. Pierwsza mówi, że wilkołaki były nieśmiertelne i zginąć mogły, podobnie jak wampiry, tylko zabite przez kogoś innego. Druga wersja jest taka, że żyły bardzo długo, ale starzały się i słabły wraz z wiekiem. Mogły dożyć kilku setek lat i wyglądać młodo, ale w końcu umierały ze starości. Jeszcze inne źródła mówiły, że żyją mniej więcej tyle, co zwyczajni ludzie.

    Znak bestii – wedle niektórych wersji wilkołak w ludzkiej formie ma na dłoni pentagram, bądź też pięć znamion, między którymi da się pentagram wytyczyć. Czasem pojawiają się motywy znamion w kształcie księżyca lub połączone brwi.

    Sposób pozbawienia życia – wilkołaki mogą być wrażliwe na srebro (mają jakiś związek z tym metalem, często go gromadzą), czasem też na ogień oraz jemiołę. Wierzono, że wilkołaka można zabić srebrną kulą, o ile się nią trafi w serce. Można go było również przemienić w człowieka poprzez podanie mu antidotum. Dobre są amulety chroniące od dzikich zwierząt lub inkantacje (zaklęcia). Rośliną ułatwiającą rozpoznanie i zabicie wilkołaka jest tojad.

W naszej najnowszej ECHO-SONDZIE poprosiliśmy czytelników o odpowiedź na pytanie: czy wierzysz w istnienie wilkołaków?

ECHO-SONDA

https://nautilus1.home.pl/nowa/echosonda,369,wilkolak-to-czlowiek-zamieniajacy-sie-w-bestie-o-cechach-wilka.html

W czasie najbliższego pobytu ekipy FN w Stanach Zjednoczonych mamy kilka miejsc, które chcemy odwiedzić. Jednym z nich jest mała miejscowość London w stanie Ohio, gdzie w latach 1981-1982 doszło do nieprawdopodobnych wydarzeń związanych właśnie z postacią… wilkołaka.

Historia została bardzo dobrze przedstawiona w jednym z odcinków serii „Paranormal Witness”, który w polskiej wersji miał tytuł „Chatka”. Zanim odrzuci się historie o wilkołakach jako „bujdy na resorach” warto obejrzeć ten materiał. Na potrzeby tej publikacji umieściliśmy ten film w naszej witrynie wimeo.com/NET FN

Takich materiałów mamy więcej - kolejny w następnej publikacji o "ludziach-wilkach".