Wiele lat temu sam obserwowałem taką scenę. Na fotelu siedział kot, który spokojnie drzemał. W pokoju nie działo się nic szczególnego, nieżyjący już moi dziadkowie oglądali telewizję. Nagle kot zaczął prychać, patrzył się w jeden punkt pokoju, wyraźnie za czymś wodził wzrokiem. Babcia przyjęła to z całkowitym spokojem. Powiedziała, że właśnie do pokoju „ktoś wszedł” i że go pozdrawia... Kot był cały zjeżony, widział coś, czego nie widział nikt z nas! To „coś” musiało podlecieć do kota, bo ten nagle zerwał się z fotela i uciekł do drugiego pokoju. Po chwili powrócił i jak gdyby nigdy nic z powrotem położył się w tym samym miejscu. „Niezwykły gość opuścił pokój, dziękujemy mu za wizytę i zapraszamy ponownie!” – powiedziała wtedy moja babcia. Do Fundacji NAUTILUS docierają spektakularne zdjęcia obiektów typu „ORBS” (małe, kuliste obiekty wychodzące na zdjęciach, a niewidoczne gołym okiem), na obecność których reagują nasi „młodsi bracia”, czyli zwierzęta. Oni wyraźnie je widzą, bez problemu wyczuwają ich obecność! Na kilku fotografiach z naszego archiwum widać, jak dokładnie patrzą się w miejsce, gdzie znajduje się akurat taki obiekt. Co więcej – zdarza się, że próbują taki obiekt „złapać” goniąc za nim po całym pokoju! Przykładem jest choćby zdjęcie zamieszczone obok, gdzie można zobaczyć psa próbującego dosięgnąć takiego obiektu znajdującego się powyżej. To samo dotyczy kotów. Czasami możemy obserwować dziwne zabawy kotów, które przewracają się o próbują łapkami coś złapać w powietrzu. Nie wykazują wtedy nawet cienia zdenerwowania, a jedynie prowadzą „grę” z jakimś niewidzialnym „obiektem”. Oczywiście my zakładamy, że są to zwykłe kocie „harce”, ale kto wie, czy właśnie wtedy do kota nie podlatuje obiekt, który my mamy uwieczniony na kolejnym zdjęciu. Dyskusja, która toczy się na naszych stronach „czym są orbs” nie była by pełna bez hipotezy, że są to po prostu dusze zmarłych istot, które poruszają się w wolnej przestrzeni właśnie w postaci kul. W końcu zakładamy, że dusza żywej istoty jest „energią” i nie ma konieczności, aby po śmierci ciała fizycznego owa energia zawsze przybierała formę „pokrowca z materii” – mówiąc krótko „to może być kula”. Oczywiście nie chcę upraszczać, że wszystkie „Orbs” to dusze zmarłych ludzi i zwierząt, bo pewnie za tym zjawiskiem kryje się znacznie więcej różnych energii, których łączy tylko jedno – poruszają się jako kule. Ciekawą relację i zdjęcia przysłał do nas dwa lata temu Wojtek Budny z Torunia, którego opis do tych zdjęć zamieszczam poniżej 4 czerwca 2004, godz ok 23:00. Toruń - ul. Wola Zamkowa "Galeria Muzyczna Bunkier". Siedzieliśmy na zewnątrz w ogródku piwnym w/w klubu, 10 m od nas był płot, za którym do drzewa przywiązany był pies; prawdopodobnie właściciela lokalu. Pies był b.rozdrażniony, warczał i szczekał na zewnętrzną ścianę bunkra. Nic tam jednak nie było. Pomyślałem, że pies ten musi coś widzieć, czego człowiek nie jest w stanie dostrzec. Akurat miałem przy sobie aparat cyfrowy i wykonałem serię zdjęć. Oto wyniki. Moim zdaniem jest to kolejny dowód na to, że owe kule są jakąś formą energii niedostrzegalnej dla ludzkiego oka. Na zdjęciach (jest ich kilka) widać, jak zmienia się pies, kiedy to całe stado kulistych obiektów do niego podlatuje. Jest wyraźnie przerażony, co widać na zamieszczonej obok fotografii! Interesujące jest także to, że obiektów ORBS jest całe stado, co naprawdę trudno właściwie zinterpretować. Być może prawdą jest to, że obiekty te komunikują się między sobą i w określonych sytuacjach pojawiają się zbiorowo. Nie dotyczy to zresztą tylko tych zdjęć, ale także sytuacji, kiedy "ORBS" pojawiają się w momencie silnej medytacji, którą prowadzą ludzie. Nasz katalog zdjęć tych obiektów zawiera już na tyle dużo zdjęć, że będziemy chcieli zaprezentować je na stronach (po ich przebudowie, nad czym w tej chwili trwają intensywnie prace). Zdenerwowanie psa ze zdjęć Wojtka Budnego nie oznacza jednak, że owe obiekty są "złe", a jedynie, że zwierzę ich po prostu nie rozpoznaje. Tu także muszę zamieścić pewną relację, która co prawda nie jest związana ze zdjęciem, ale może też pokazać pewien "trop". Oto ten list: "Po śmierci mojej babci było bardzo dziwne wydarzenie z kotem babci, które chcę Wam opisać. Ulubionym fotelem babci był ten stojący obok pieca i zawsze wiedzieliśmy, że tam babcia siada, a na kolanach siedzi jej ukochana kotka - ten obraz zostanie mi w pamięci już na zawsze. I właśnie po śmierci babci widziałam niezwykłą scenę, a razem ze mną obserwowała to także moja mama i siostra. Byłyśmy w domu babci, to było tuż po jej pogrzebie. Kotka siedziała na fotelu i nagle stało się coś bardzo dziwnego. Od śmierci babci była bardzo niespokojna, wyraźnie wiedziała, że jej właścicielka odeszła. Nagle jednak kotka zaczęła miauczeć i patrzyła się w jeden punkt pokoju. Potem było jeszcze ciekawiej, bo kotka podniosła się, była bardzo szczęśliwa i zaczęła się... łasić do kogoś niewidzialnego! Do tej pory, jak przypomnę sobię tę scenę, to przechodza mnie dreszcze po krzyżu! Kotka ułożyła się tak, jakby ktoś ją głaskał, mruczała i tuliła uszy, po czym błogo zasnęła. Od tej pory zaakceptowała moją mamę jako swoją nową panią, z czym wcześniej były kłopoty. Mamy ją do tej pory i jestem pewna, że tego dnia przyszła do swojej kociej przyjaciółki babcia i poprosiła, żeby więcej się nie wygłupiała i nie uciekała z domu. O tej scenie krążą w mojej rodzinie historie i gdybym sama tego nie widziała na własne oczy, to chyba bym nie uwierzyła! Pozdrawiam Anna z Warszawy Historia z kulami typu „ORBS” toczy się cały czas głównie dzięki naszym czytelnikom, którzy przysyłają nam naprawdę zadziwiające zdjęcia. W tej chwili Fundacja zyskała zupełnie nowe możliwości medialne, które zamierzamy wykorzystać organizując ogólnopolską wystawę zdjęć tych zadziwiających obiektów. Kwestionowanie ich istnienia wobec posiadanego przez nas materiału po prostu straciło sens. Jest to zjawisko realne, wynikające z innej rzeczywistości, która jest równoległa do naszej. A od otaczającego Was świata przedmiotów i żywych materialnych istot tę rzeczywistość różni od naszej tylko jedno – jest niewidzialna dla ludzkiego oka...