Nie tak dawno w Szwecji, zupełnie niespodziewanie umarł młody lekarz. Kilka miesięcy wcześniej odnalazł skarb. Na jednej z monet była wyryta runa. Jej obecność wśród monet nie była przypadkowa. Szczęśliwego znalazcę przestrzegali jego znajomi, ale on nie wierzył w żadne runy… Europę Zachodnią ogarnął szał studiowania starożytnych języków. Wszystko zaczęło się od mistycznego wydarzenia i to związanego z instytucją rządową. W Islandii, w której po raz trzeci odmówiono rejestracji stowarzyszenia zajmującego się badaniem języków i pisma naszych przodków rozpętała się burza o niespotykanej w tym kraju sile. Błyskawice uderzały prosto w budynek parlamentu. Znajomość języka run, starych magicznych symboli, pochodzących ze Skandynawii jest obecnie bardzo modna. Runy stały się atrybutem obecnym w salonach magicznych, tak samo jak karty cygańskie czy też magiczne zioła. Nierzadko magiczne znaki są umieszczane w oknach, czy też są nimi dekorowane ściany znanych firm. Modne są też tatuaże z runami. Być może runy były najstarszymi i ogólnie znanymi znakami, takim pra-językiem pisanym, wspólnym dla wszystkich ludzi. Każdy ze znaków magicznych oznacza określony dźwięk. Ma też własną nazwę. Poszczególne znaki oznaczają: 1.GEBO – szczęśliwe partnerstwo 2.DURISAZ (odwrócona) – słabość 3.JERAN – Rok, szczęśliwe rozwiązanie problemu 4.Fehu – Bydło 5.ALGIZ – Łoś, opieka, szybkość 6.TEIWAZ (odwrócona) – utrata energii 7.EHWAZ (odwrocona) – przeszkoda 8.EISAZ – skostnienie, zastój, lód 9.Laukaz – woda, moc tworzenia 10.Laukaz (odwrócona) – uprzedzenie 11.ANSUZ – twórcza inspiracja 12.ANSUZ (odwrócone) – bezskuteczne działania 13.RAIDO – jeździectwo, koło, podróż 14.RAIDO (odwrócone) – nieoczekiwane zdarzenie 15.WUNJO – radość, szczęście 16.WUNJO (odwrócone) - kryzys Uwaga: interpretacja znaków zaczerpnięta ze źródła rosyjskiego. Częśc znaków runicznych stała się podstawą alfabetu staroskandynawskiego. Natomiast kilka z nich, jak na przykład swastyka, czy też znak solarny rozpoczęły swoje samodzielne istnienie. W Skandynawii sztuka pisania runami była jeszcze żywa w XIX wieku. W Szwecji, nawet w połowie XX wieku, wiele ważnych inskrypcji zostało wykonanych pismem runicznym. Każda napisana runa wpływa na świat. Można dzięki niej obronić się przed złem, przyspieszyć wydarzenie, lub wręcz przeciwnie – opóźnić je. Dwa, trzy tysiące lat temu runy były wykonywane z kości zwierząt lub też na kawałkach drewna, pofarbowanych krwią. Ich kombinacją można było opisać każdą dowolną sytuację. Jednak na przykład Skandynawowie nie używali ich do przepowiadania przyszłości. Zwracali się do nich nie z konkretnym pytaniem lecz po poradę. Znajomość znaczenia run jest obecnie traktowana jak prawdziwa sztuka. W przeszłości każdy wojownik wiedział, że wyryta na strzale trójzębna runa Algiz ochroni przed niebezpieczeństwem, a wykuta na rękojeści miecza runa zwycięstwa spowoduje paniczny strach u wrogów. Jednakże dogłębna znajomość run była przywilejem tylko nielicznych. Wzajemne powiązania znaków, powstałe z nich słowa magiczne i sekretne formuły pozwalały na leczenie chorób. Runy były też wykorzystywane do zadawania uroków. Kilka lat temu grupa skandynawskich badaczy postanowiła zrobić eksperyment pozwalający udowodnić lub też obalić mit o sile run. Eksperyment był niezwykle prosty. Badacze wysiali owies do trzech pojemników. Na dnie jednego z nich leżała runa Elsaz, która powinna spowalniać proces wzrostu. Na dnie drugiego położono opiekuńczą runę Berkana, odpowiedzialną za urodzaj. W trzecim pojemniku, kontrolnym nie umieszczono żadnego znaku. Eksperyment powtarzano wielokrotnie, a efekt był wciąż taki sami – wpierw kiełkowały nasiona z poletka z runą Berkana, następnie z kontrolnego, a na samym końcu – z pojemnika, gdzie była ukryta runa Elsaz. Runy pomogły hitlerowskim Niemcom. One także je zniszczyły. Pierwszym z państw europejskich, gdzie już w wieku XIX odrodził się kult run, były Niemcy. Pojawiły się tam tajne stowarzyszenia, m.in. Bractwo Thule, którego członkami byli także Hitler i Himmler. Niemieccy naziści, tworząc ideologię wyższości "rasy aryjskiej", zaczerpnęli z tradycji Ariów starożytny symbol swastyki. Od roku 1920 była ona godłem NSDAP, a następnie stała się symbolem państwowym III Rzeszy. W latach trzydziestych XX w.. w poszukiwaniu magicznych amuletów naziści dotarli nawet w Himalaje. Znaleziska były dostarczane bezpośrednio do gabinetu Himmlera. Każdy oddział wojskowy posiadał swojego „mistrza” maga, a w strukturach SS już w 1940 r. nie było ani jednego oficera, który nie posiadałby dyplomu ukończenia kursu magii runicznej. Sam znak SS nie jest niczym innym, jak podwójną runą Sowelo – słońce (moc życia). Mistycy uważają, że to właśnie magia run przyczyniła się do początkowych zwycięstw faszystów. Jednak w roku 1940 wszyscy wróże i magicy podzielili tragiczny los milionów ludzi i zostali osadzeni w obozach koncentracyjnych. Podobne zainteresowania rozwinęły się także u Stalina. Są dokumenty świadczące, że w połowie lat trzydziestych XX w. w jego gabinecie znajdowała się starosłowiańska księga wróżb. Niestety, w ciągu dziesięcioleci burzliwych wydarzeń, księga gdzieś zaginęła, lecz ci, którzy ją widzieli, byli przekonani, iż była to księga z runami. Jak się posługiwać runami? Zapytaj się run o przyszłość Książek opisujących sposoby wróżb z tych magicznych znaków wydano bardzo wiele. Każdy na pewno znajdzie taką, która będzie mu towarzyszyła na drodze poznania run. Niezwykle ważną czynnością jest wykonanie znaków, najlepiej własnoręcznie, z odpowiednich materiałów. Wykonany komplet run zazwyczaj przechowuje się w bawełnianych lub skórzanych woreczkach. Nie wolno ich nikomu pokazywać, czy też pozwalać na ich używanie. Sposobów na komunikowanie się z runami jest również bardzo dużo. Każda z kultur wypracowała własne. My podajemy najprostszy sposób na „dialog” z tymi znakami, polegający na zadaniu serii pytań. Specjaliści radzą nie zadawać więcej niż trzech pytań w trakcie jednej sesji. Jeśli już musimy zadać więcej – niech to będą pytania dotyczące jednej dziedziny. Pytania należy zadać na głos, a następnie wstrząsnąwszy woreczkiem, wyciągnąć z niego trzy runy. Pierwsza pokaże sytuację obecną, druga – jakie czynności należy wykonać, a trzecia – w jaki sposób rozwiązać problem. Na podstawie tekstu Swietłany Kuziny