Oto fragment rozmowy, którą w dniu 19 lutego 2006 r. Odbyliśmy z p. Maciejem, kierowcą samochodu.

(Fundacja NAUTILUS) – Czyli wracali Panowie z wesela?
(Maciej T). :Wiozłem znajomego do domu. I diabli wiedzą... Coś przeleciało nade mną. Myślałem, że jakieś gówniarze nad samochodem coś rzucili. Tak? Zgasł samochód, za mną jakiś ruski jechał – też stał tym busem. Nie mam pojęcia. Wylazłem i nic nie ma! Patrzę na drugą stronę...coś było takiego... Nie wiem, akurat patrzyłem, jak samolot leciał… a co to było takiego? Nie powiem. Ja tam mechanikiem jestem, patrzę w tym samochodzie, to wszystko w porządku jest. Diabli wiedzą, nic nie świeci, nie ten… On tam jakiś aparat miał, ja to się nie znam na tym. I mówi – daj to ci zdjęcia zrobię. A rób tam! Ja tam z tym śrubokrętem latałem wkoło tego samochodu. …A jeszcze się przestraszyłem, bo tam ten czarny punkt jest, co tych ludzi naginęło tyle....
(FN): Jak wyglądał ten obiekt?
(MT): Diabli wiedzą, co to było! Ja wiem co? Nie mam pojęcia…. Grunt, że samochód mi zgasł i ruskiemu za mną bus też stał. Wyleciał Wania z tego samochodu i w koło latał...
(FN): Czyli w tym busie też zgasł? ?
(MT): No zgasł! Staliśmy obaj. I tak z pół godziny chodziliśmy. Pozaglądałem do silnika. Tego prądu wcale nie było. Przecież mechanikiem jestem, to się znam, czy może zgasnąć raptem, czy nie.. Jakieś pół godziny, nie wiem, może pół godziny nie minęło, wziąłem kluczykiem i samochód odpalił. Ciarki mnie przeszły, mówię – stąd zjeżdżam, no bo tam tych krzyży nastawiane, lampek, nie wiem, co się tam dzieje... Tam ludzie tak poprzestraszani jeżdżą. Nie mam pojęcia, to tyle…
(FN): A pana kolega, czy on...
(MT): Tamten mówi, że nie zgadza się absolutnie na żadne te... A ja mowię, no ja to ci mogę powiedzieć to co było, co widziałem, ale przecież ja się nie znam na tym...
(FN): My jesteśmy tak sympatyczni, że jak by nam te pięć minut poświęcił…
(MT): Ja rozumiem, ale on nie chce, no nie chce. Ja to tam .. mnie to tam nie zależy.. Ja jechałem to wiem, widziałem. Co tam było to nie mam zielonego pojęcia.
(FN): Dobrze, ale jak pan zobaczył ten obiekt, co pan sobie pomyślał o tym?
(MT): Jak patrzyłem na to, to pomyślałem, że gówniarze jakieś miednicą z rowu rzucili nade mną, nad samochodem, to tak przed samochodem przeleciało... Mówię, cholera nie mają co robić tylko … wyskoczyłem i mówię – zaraz tutaj kopów nakładę! Ale nie ma nikogo…. No i Ruski zaraz za mną stał. … Inne samochody się nie zatrzymywały. Tak patrzę co się z tym samochodem stało, ale nic nie było. No i samochód sam zapalił. Nie mam pojęcia co tam było...
(FN): Czy przyjrzał Pan się temu obiektowi wyraźnie?
(MT): Pod słońce było... a ja i tak tam nie bardzo widzę pod słońce, bo od spawania mam oczy zepsute. Jakby pani powiedzieć, jakby blacha niklowana była, pogięta...
(FN): Ale co pan wtedy czuł, czy może pan opisać ten moment?
(MT): Przestraszyłem się! Bo tam co pięć metrów to krzyż i lampki się świecą! Cholera wie, mówię, tu ludzie giną , to trzeba tego złoma zrobić i zjechać stąd! Przestraszony byłem...
(FN): Naprawdę myślał pan, że ktoś rzuca miską?
(MT) jak to zobaczyłem, to mowie, czy we mnie czymś rzucili, czy co. Czy tam naprawde ktoś przeszkadza kierowcom jeździć. Się zagapi i walnie jeden w drugiego.. ale nikogo nie było. Żywej duszy. Wiatrzysko takie wiało tylko. Nie było go z początku. Przynajmniej w samochodzie jego nie czułem. Wylazłem z tego samochodu. A tamtej jeszcze podcięty z tego wesela to się śmieje ze mnie...
(FN): Ile osób jechało samochodem?
(MT): Dwóch!

Jedno z wykonanych zdjęć

(FN): Czy kiedyś widział Pan coś podobnego jak ten obiekt?
(MT): Ja to widziałem pierwszy raz takie coś! Mówię... ja się sam wystraszyłem, bo tam ten czarny punkt jest…cholera mówie, co tu się dzieje?! Co kawałek krzyż, lampki się palą, tu mi nie chce ten rzęch iść... Co się zrobiło??? Ruski lata wkoło samochodu i pod samochodem... Pytam: co się stało? „Niczewo” – nie wiem, mówi... To i ja nie wiem…
(FN): Czy ten rosyjski kierowca widział ten obiekt latający wokół waszych samochodów?
(MT): Ja nie wiem czy widział, bo ja później podszedłem do niego. To rzucał czapką, wkoło samochodu latał…. No i ja tak samo. Skąd ja mogłem wiedzieć, co się zrobiło? Ten się wydziera na mnie, że mu zimno... chce do domu jechać, ale ja mówię: no zobacz, co to jest?! I samolot akurat leciał, ta smuga była. Słonecznie było. No i taki wiatr się wzruszył. Jak jechałem samochodem, to nie bujało. A kierowca jestem tyle lat…to bym czuł jak wiatr jest! Gole pole… Ja się tak przestraszyłem, tu tyle ludzi zginęło! Diabli wiedzą…różne głupoty opowiadają, że tam nie wiadomo co się dzieje w tym miejscu.
(FN): Wracając do pana samochodu, czy wie pan, co się stało, że zgasł silnik?
(MT): Jak z prądem było, to na pewno... bo w tym samochodzie nic się nie świeciło, a za 20 minut czy tez pół godziny niepodobna, żeby akumulator się naładował. 30 lat jestem mechanikiem, to się na tym znam!
(FN): W trakcie tego postoju szukał Pan usterki?
(MT): Chodziłem wkoło, szukałem wszędzie!
(FN): I nie pomyślał pan, że ten obiekt to jest coś wyjątkowego?
(MT): To pierwszy raz w życiu to widziałem! Ten głupek jeszcze się ze mnie śmiał, bo to wypite było, mówie - no to rób to zdjęcie! Stój, ja ci będę robił! No to rób ! Ale widzisz to? No widzę! Tam pod słońce…
(FN): Ale nie pomyślał pan, że to jest rzadko spotykana historia z tym obiektem?
(MT) Mówię pani, że ja do tego specjalnie wagi nie przywiązywałem! Dopiero jak zobaczyłem te krzyże, przypomniałem sobie, ze w tym miejscu jestem...
(FN): Dlaczego tylko cztery zdjęcia tego obiektu? Dlaczego tak mało?
(MT): Zanim on nastawił, tam byłem przy samochodzie grzebałem, to mnie tam robił… i „toto” jak latało…. on to widział później , bo ja mówię- pies je drapał... Zrobię ten samochód. Wyjechać stad jak najprędzej, żeby mnie nikt nie przywalił. A on tam po polu latał jeszcze i „toto” fotografował!

Powiększenie obiektu

Oto parametry wykonywanych zdjęć:


- szerokość 2048 pikseli
- wysokość 1536 pikseli
- rozdzielczość w poziomie 72 dpi
- rozdzielczość w pionie 72 dpi
- głębia w bitach 24
- liczba klatek 1
- marka sprzętu OLYMPUS Corporation
- Model: X100, D540Z, C310Z
- oprogramowanie do tworzenia - v775u-78
- odwzorowywanie kolorów sRGB
- tryb lampy błyskowej -
- długość ogniskowej 6 mm
- liczba F F/4,1
- czas naświetlania 1/1250 s
- szybkość ISO ISO-50
- tryb odmierzania deseń
- źródło światła nieznany
- program naświetlania nieznany
- kompensacja naświetlania 0 krok
- data 2006-01-08 12.34

„Po prostu brakuje słów!”


WYWIAD Z ROBERTEM BERNATOWICZEM

Rozmawia Łukasz Bartecki

ŁB: Ile dajesz procent szans, że zdjęcia są prawdziwe?

RB: 100%. Po wysłuchaniu rozmowy ze świadkiem pozbyłem się jakichkolwiek złudzeń. Taki człowiek jak pan Maciej nie jest w stanie kłamać, takie aktorstwo nie wchodzi w grę... Widział coś, co zatrzymało dwa samochody, poruszało się wokół tego miejsca i miało kształt dwóch misek połączonych krawędziami. Brzmi jak scenariusz serialu X`Files, ale zdarzyło się.

ŁB: Co jest poruszające w tych zdjęciach?

RB: Wszystko. Kiedy wysłaliśmy je do Stanów Zjednoczonych jeszcze tego samego dnia miałem telefony, że „jeśli są prawdziwe, to świat takich zdjęć nie widział!”. Myślę, że jest w tym wiele prawdy...

ŁB: Co najbardziej szokuje?

RB: Powiem, co mnie najbardziej poruszyło. W pierwszej kolejności muszę wymienić wiarygodność świadka, jego dobroduszność, kiedy opowiadał o tym, jak – zacytuję – „toto latało wokół samochodu”. Ale wśród tych czterech zdjęć jest jedno naprawdę fenomenalne, kiedy widać, że od powierzchni obiektu odbija się cały horyzont... I wszystko się zgadza, co do jednego szczegółu! Widać drzewo, stojący samochód, nawet to, że ma otwartą klapę od silnika... Ja czegoś takiego nie widziałem! Dostaję mnóstwo materiałów ze świata, ze Stanów, ale takiego numeru nie widziałem. Po prostu brakuje słów!

ŁB: Na czym polega największa trudność w badaniu tego przypadku?

RB: Tak, jest problem... To uczestnicy tego wydarzenia. Kierowca pan Maciej po wielotygodniowych namowach zgodził się z nami spotkać. Oczywiście błagał, żeby tylko nie podać jego nazwiska, bo... boi się reakcji otoczenia. Autor zdjęć jest typem człowieka, którego często spotykałem robiąc materiały reporterskie... Po prostu jego to nie interesuje i za nic nie spotka się w tej sprawie. To, że wykonał jedne z najlepszych zdjęć UFO na świecie ma dla niego wartość zerową... To jest właśnie taki człowiek.

ŁB: Czy nie sądzisz, że to tylko uwiarygodnia całą historię?

RB: To oczywiste. Jeżeli zdarza się natręt, który wykonał jakieś dziwne zdjęcia i bez najmniejszego wyczucia, z pełnym chamstwem pokazuje zdjęcia każdemu, kto się tylko mu pod rękę podwinie, to takiego człowieka... powiedzmy – trzeba traktować z dystansem. Niestety, zdarzają się takie przypadki, czasami prawie na granicy choroby psychicznej... Tu mamy sytuację wprost przeciwną – autor zdjęć chce, żeby mu dać święty spokój.

ŁB: Jak oceniasz przebieg tego wydarzenia?

RB: Powiedział bym, używając terminologii bokserskiej, że był to „full contact fight”! najpierw ten przelatujący obiekt nad szosą, potem w dwóch samochodach gasną silniki, a następnie niezidentyfikowany obiekt robi pokazy na niebie. Nie wiem, czy coś takiego... naprawdę jest to unikalna historia.

ŁB: Czy uważasz, że ten „czarny punkt” ma jakieś znaczenie?

RB: Na pewno. W tej sprawie dopiero zaczęliśmy ustalać fakty, zbierać informacje... Ale już teraz wiemy, że w tym miejscu działy się niesamowite rzeczy. I nie chodzi mi tylko o wypadki i osoby zabite. Przykład? W ubiegłym roku na wiosnę kobieta wyjeżdżała z bocznej drogi właśnie w tamtym miejscu. I w pewnym momencie straciła pole widzenia! Znaki jej się rozmazały. Nic nie widziała! Znalazła się na jezdni, tej głównej i mówi, że miała wycięte z życiorysu kilka minut... Miała szczęście tylko, że nic nie jechało!

ŁB: Te minuty wycięte z życiorysu... czy to może mieć związek z UFO? Brzmi jakby znajomo...

RB: Może tak być, nie wykluczam. W tamtym miejscu dzieją się dziwne rzeczy, tam jest prosty odcinek drogi! Trudno znaleźć wytłumaczenie tego, że właśnie tam dochodzi do tylu wypadków. To są prawdziwe tragedie... W lipcu ubiegłego roku giną tam trzy osoby – małżeństwo z Warszawy i obywatel Białorusi. Na prostym odcinku drogi, w biały dzień, w południe. Rozbijają się, w wypadku wszyscy giną... To niezwykłe, ale miejscowi mówią, że właśnie tam, przy tym czarnym punkcie ludzie na chwilę tracą świadomość.

ŁB: Jak z tym wszystkim... czy to może mieć związek z tym obiektem UFO?

RB: Możliwości są dwie, a nawet trzy. Pierwsza – nie ma żadnego związku. Druga – to miejsce ma jakąś energię, która sprawia, że ludzie na chwilę tracą świadomość i zabijają się w wypadkach. Możliwość trzecia, że to takie pojazdy pozbawiają ludzi świadomości... Ale tę ostatnią uznałbym za najmniej wiarygodną.

ŁB: A która jest najbardziej wiarygodna Twoim zdaniem?

RB: W tym miejscu lub jego pobliżu jest „coś”, co wpływa na kierowców. To prawdopodobnie zainteresowało ów tajemniczy obiekt, który postanowił unieruchomić oba pojazdy i trochę się im bliżej przyjrzeć...

ŁB: Myślisz, że śledzili wydarzenia wokół tych samochodów?

RB: Nie mam wątpliwości. Powiem Ci więcej – mam przeczucie, że tego dnia o 12.30 stało się coś, czego nie pamiętają uczestnicy tej „tajemniczej awarii silników”. Minęło sporo czasu, a może inaczej – to „coś” miało dość czasu...

ŁB: Nie myślisz, że jest to jakaś technologia wojskowa?

RB: Uważam to całe gadanie o wojskowych technologiach za bzdury... Jestem dziennikarzem i ostatnio mam wiele okazji przyjrzeć się technice wojskowej... szkoda nawet gadać. Ten obiekt, jego możliwość unieruchomienia pojazdów, sposób poruszania się... to wszystko wyklucza naszą technikę. No i ten wiatr...

ŁB: Właśnie! Nie sądzisz, że ten silny wiatr jest ciekawy?

RB: Tak, wiało silnie wtedy, kiedy ten obiekt latał w pobliżu obu samochodów! Bardzo podejrzany jest ten wiatr... przyjrzymy się temu bliżej.

ŁB: A to, że bez problemu jeździły inne samochody... czy to nie jest zdumiewające?

RB: Owszem. Zwróć uwagę, że w obu pojazdach nie było w ogóle energii elektrycznej. Jak mówi świadek „nie świeciła się nawet jedna lampka, zero!” To oznacza, że tylko te dwa pojazdy były objęte polem, które je unieruchomiło. Na drodze był cały czas ruch... Mam pewne podejrzenia, ale nie chcę...

ŁB: To znaczy?

RB: Wiesz, to tylko hipoteza, ale podejrzewam, że nad tymi autami wisiało coś potężnego... To maleństwo, które nazwaliśmy w tym projekcie „Dwie Miski” było tylko małą sondą, częścią czegoś większego. To jest tylko podejrzenie, zaznaczam...

ŁB: Jeśli tak było istotnie, to... co się stało 8-go stycznia na tej drodze E30?!


RB: Widzę, że od pewnego czasu zadajesz coraz ciekawsze pytania....