Pierwszy raz o tym zjawisku usłyszeliśmy w 2002 roku. Wtedy na pocztę FN dostaliśmy list od kobiety, która była świadkiem wielce osobliwego zjawiska. Zdarzyło jej się mieszkać w Holandii w domu, który został wynajęty przez rodzinę dotkniętą ogromna tragedią.

Kilka miesięcy wcześniej w wypadku samochodowym zginął 5-letni chłopczyk, syn tego małżeństwa. Ponieważ każdy fragment tego domu przypominał im zmarłego syna, postanowili go wynająć, a sami przeprowadzili się do innego miasta. Dziwne zjawiska zaczęły się praktycznie od razu po wprowadzeniu do domu.

W nocy słychać było tupanie na poddaszu, choć w domu nie było nikogo poza naszą czytelniczką i jej ówczesnym chłopakiem (dzisiaj mężem). Odgłosy przypominały dźwięk biegającego małego dziecka. Ale to i tak nic wobec tego, co wydarzyło się w dniu, kiedy postanowili zrobić przyjęcie dla znajomych w nowym domu, czyli popularną parapetówkę. Jednym z elementów wystroju przyjęcia były baloniki z helem, które swobodnie wisiały sobie pod sufitem.

Kiedy przyjęcie trwało w najlepsze, nagle jeden z baloników w sposób absolutnie niewytłumaczalny zaczął się poruszać wbrew temu, że hel powinien uniemożliwić mu samoczynne obniżenie wysokości.

Według świadków wyglądało to tak, jakby ktoś niewidzialny chwycił za sznurek od balonika i postanowił zrobić z nim spacer pomiędzy ludźmi. Widok był tak przerażający, że wszyscy obecni wybiegli za zewnątrz budynku, a para wynajmująca dom podjęła tego wieczoru decyzję o wyprowadzce. Przypadkiem wiele lat później dowiedzieli się o dalszych losach tego budynku. Został on wynajęty rodzinie tureckich imigrantów z dwójką dzieci.

W domu wytrzymali zaledwie miesiąc. Okazało się bowiem, że 3-letni syn tych ludzi zaczął prowadzić wielogodzinne zabawy z niewidzialnym „chłopczykiem”. Początkowo ta rodzina myślała, że jest to efekt fantazji chłopca, aż któregoś razu duch małego chłopca ukazał im się w tym domu! Jeszcze tej samej nocy rozpoczęli pakowanie rzeczy do przeprowadzki na nowe miejsce. Ich syn potem płakał, że jego kolega już nie przychodzi do jego pokoju.

Za chwilę powrócimy do tematu „duchy dzieci i baloniki”, ale najpierw historia przesłana na pokład Nautilusa „w ostatnich godzinach”, która dotyczy tematu dzieci rozmawiających ze swoimi „niewidzialnymi przyjaciółmi”.

-----Original Message-----

From: [dane do wiad. FN]

Sent: Monday, February 15, 2016 11:29 PM

To: nautilus

Subject: Niewidzialny przyjaciel

Zaintrygowany Waszym artykułem, chciałbym podzielić się historią, którą opowiedział mi kolega wynajmujący wraz z żoną stary dom w Anglii zaraz po wyemigrowaniu z Polski. Ich córka miała wtedy 3 latka i też często z kimś rozmawiała, jak to dzieci podczas zabawy z samym sobą. Ale kiedyś ten kolega przyuważył ją gdy siedziała sobie na łóżku i gadała nie do lalki, misia czy innego przedmiotu, tylko patrzała przed siebie i gadała.

Zapytana o to z kim rozmawia, powiedziała że przychodzi do niej pan i rozmawiają o zwierzątkach. I ten pan jej powiedział, że nie można dawać królikom do jedzenia mokrej trawy. Jak się później-w rozmowach z okolicznymi mieszkańcami i sąsiadami- okazało, faktycznie kiedyś mieszkał tam człowiek opisywany przez małą i hodował króliki. Co lepsze, był to polski weteran wojenny. Nigdy nie zrobił dziewczynce krzywdy i nie był natrętnym duchem. Dziewczynka zaskakiwała często dorosłych swoją wiedzą o zwierzętach, a w dziedzinie hodowli królików była ekspertem. Z biegiem lat pobytu na Wyspach, ci znajomi dorobili się własnego mieszkania, w którym miły staruszek już się nie pojawił. Pozdrawiam wszystkich miłośników tematu.

O tym, że niektóre małe dzieci (do 5-6 roku życia) zachowują zdolność przyniesioną ze „świata światła” do widzenia duchów możemy pisać w nieskończoność. Jest na to bowiem wystarczająco dużo dowodów. Ale powróćmy do sprawy związanej z tym, że duchy małych dzieci są w stanie poruszać małymi przedmiotami, w tym owymi balonikami z helem. Ich energia nie pozwala na przesuwanie ciężkich rzeczy, ale najwyraźniej balonik z helem jest „w zasięgu ich możliwości”.

Kolejna historia, o której poinformował nas czytelnik serwisu FN. W Stanach Zjednoczonych jest spotkanie w zborze protestanckim po tragicznym wydarzeniu – śmierci małego dziecka.

W pierwszym rzędzie siedzi spazmująca z rozpaczy matka. Nagle dzieje się rzecz niepojęta – jeden z baloników zaczyna się przemieszczać, rusza w jej kierunku i wręcz „przytula się” do tej kobiety. Nie mamy cienia wątpliwości, że to duch zmarłego dziecka w ten właśnie niezwykły sposób zamanifestował swoją obecność.

Jest niezwykłe, poruszające nagranie z tego wydarzenia, które zostało umieszczone na youtube. Jak słusznie zauważył czytelnik serwisu, który poinformował nas o istnieniu tego materiału – […]Trudno sobie wyobrazić, że ktoś mógłby robić kawał w takiej sytuacji, więc wygląda to dość prawdopodobnie. […]

Na koniec jeszcze jedna historia z cyklu „duchy dzieci i poruszane przez nie baloniki z helem”, która jest pięknie przedstawiona w jednym z odcinków fenomenalnej serii dokumentalnej „Paranormal Witness”.

Nosi on tytuł „Zły człowiek”. Jest tam przedstawiona historia wyjątkowo mściwego ducha, który także po śmierci „przytrzymał” duchy zamordowanych przez siebie za życia dzieci. Tego typu historie rzadko, ale naprawdę się zdarzają.

Nas jednak powinna zainteresować jedna ze scen zaprezentowana w filmie, kiedy to na oczach zdumionych świadków jeden z baloników z helem zaczyna „zachowywać się absolutnie niezwykle” i podlatuje do dzieci.

Serial „Paranormal Witness” jest dokumentowany przez naszą Fundację i ten odcinek został zamieszczony w naszej witrynie vimeo/FN. Jego obejrzenie naprawdę daje wiele wiedzy na temat tego, jak skomplikowane relacje potrafią wiązać „duchy do miejsc”.

"ZŁY CZŁOWIEK" - z Archiwum filmowego FN

ZŁY CZŁOWIEK from FundacjaNautilus on Vimeo.