Masz często pretensje o to, że na świecie jest tak wiele cierpienia. Ciągle pytasz sam siebie, dlaczego Bóg tak stworzył świat, że tyle ludzi tak bardzo cierpli.

Źle rozumiesz cierpienie. Po pierwsze cierpienie jest konieczne, abyś mógł wzrastać i rozwijać się duchowo. Bez cierpienia nie ma postępu na ścieżce ciągłego doskonalenia się duszy. Ludzie traktują szczęście znajdowane w świecie zewnętrznym, jak swojego przyjaciela. Powinni raczej odnosić się do niego krytycznie. Wiele szczęścia w świecie zewnętrznym czyni ociężałym, egoistycznym i nieczułym. Cierpienie natomiast otwiera serce i uczy cię pokory oraz głębokiego szacunku.

I jeszcze coś: Cierpienie powstaje zawsze tam, gdzie nie płynie miłość. Kto nie kocha, ten nie żyje. Cierpienie jest akuszerką wprowadzającą was w życie.

Ale miej zawsze na uwadze: Te zdania mają ci pomóc zrozumieć własne cierpienie. Nie możesz jednak na ich podstawie osądzać innych w ich cierpieniu. Osądzać znaczy bowiem nie kochać, czyli nie żyć. Nie rozumiesz tego teraz? Nie szkodzi. Kiedyś zrozumiesz. Dzięki cierpieniu, które jest częścią życia każdego człowieka na Ziemi. Wcześniej czy później.