Dzisiaj kilka słów o porze roku, na którą narzeka tak wielu, czyli o jesieni. Nie chodzi o to, aby na siłę polubić "słotę, deszcz i coraz większe zimno", ale aby wyszkolić twoje widzenie. Stały podział na rożne pory roku jest z punktu widzenia nauki prawidłowy, ale rozpatrywany od strony życia wydaje się często złudny.

Jesień życia wcale nie musi być "powolnym wygaszeniem światła", ale musi być spełniony jeden warunek - trzeba je oprzeć na duchowości, a nie na materii. Ale jest ciekawszy aspekt jesieni.

Kiedy jesień przychodzi to oznacza, że natura przygotowuje się do swojego okresu spoczynku. A jak to robi? Rozkwita jeszcze raz w różnobarwnej gamie. Idź podczas jesieni na spacer do parku i raduj się jej wspaniałością oraz harmonią jej barw.

Natura wkracza w okres spoczynku i ponownie w radości rozkwita. Weź z niej przykład. I ty również wycofaj się w radości z soczystego, „letniego życia” oraz zwróć się do wewnątrz. Świętuj to skierowanie się ku sercu, ku wewnętrznemu światłu jako wielkie wydarzenie. Ciesz się z dotarcia do tego punktu. Oznacza to również: Ciesz się, gdy stajesz się starszy. Nie zwieszaj ze smutkiem głowy, lecz raduj się z tego, że wiesz więcej, jesteś bardziej doskonały niż byłeś jeszcze rok temu.

Tego wszystkiego uczy nas jesień. Oglądając opadające liście myślimy, że "drzewa umierają", ale tak naprawdę to złudzenie - wiemy bowiem, że liście pojawią się znowu. Soczyste, piękne, olśniewające. Czy nie widzisz, jaką wielką prawdę o naszym życiu ukrył Stwórca Wszechświata w porach roku? Nie ma śmierci, nie ma końca. Jest przemiana. Pomyśl o tym i pójdź na spacer do jesiennego parku lub lasu, gdzie pewnie spotkasz nas - załogę okrętu Nautilus. Poznasz nas po tym, że się uśmiechamy ciesząc z tego, że znamy zagadkę jesieni...