Nie złość się - przynajmniej nie tak dużo! Rozstrzygającym równaniem dla ciebie jest mianowicie: mało złości = wiele szczęścia.

Złość jest zawsze „własnej roboty”. Powstaje ona prawie wyłącznie przez rozczarowania. Rozczarowanie natomiast bierze się stąd, że błędnie oceniasz okoliczności i robisz sobie odpowiednio do tego fałszywą nadzieję.

Jak często myślisz o kimś: „On tego na pewno nie zrobi!”, a jednak robi to! Albo myślisz: „On to na pewno zrobi!”, ale on jednak tego nie robi! Oczekiwania wyzwalają nadzieję. Niespełnione oczekiwania stwarzają zmartwienia i złość.

Dlatego traktuj stale innych jako własne zwierciadło. To, co cię u nich złości, zawsze znajduje się już w tobie. Albo masz te same wady, jak i oni, albo jesteś do nich przynajmniej pod tym względem podobny, że nie mogłeś ich prawidłowo ocenić.

Kto nie potrafi ocenić innych, nie zna siebie. A o co złoszczą się ludzie najczęściej? Kiedy ktoś udaje, że jest takim, jakim w istocie wcale nie jest!

Szczególni, gdy się przy tym upiera, może doprowadzić wielu do białej gorączki. A dlaczego? Bo większość ludzi ma trudności z ustaleniem, kim sami są!

Jeśli się na kogoś złościsz, pomyśl natychmiast o tym, że możesz lub musisz czegoś się przez niego nauczyć - spójrz na niego niczym w lustro, w którym widzisz siebie samego. Wykorzystaj energię chcącą się wyładować w złości, aby intensywnie prześledzić, czego masz się nauczyć. Gdy tak czynisz, zauważysz, że będziesz na koniec mógł każdemu, przez kogo chciałbyś się złościć, dziękować za niezliczone wglądy w siebie, uzyskiwane tylko dlatego, że właśnie takie szczególne zwierciadło/lustro było przed tobą trzymane. I nie było przypadkiem, bo takie nie istnieją - istnieją tylko lekcje, które dają ci szansę stać się bardziej doskonałym niż jesteś obecnie.