Pomniejszasz się nieskończenie. Myślisz, że jesteś nikim, że w gruncie rzeczy nie potrafisz niczego dokonać.Z drugiej strony, często się wywyższasz, aby wyrównać ten mizerny obraz samego siebie.

Wszystko to jest podobnie absurdalne, jak gdyby słoń myślał, że jest myszką, cieszył się szczególnie, mogąc przed innymi zachwalać siebie jako małego kotka. Nie pomniejszaj siebie. Traktuj siebie raczej jako ucieleśnioną szczęśliwość, mądrość i wszechwładzę.

Te trzy przymioty ujawniają się w mowie. Nie możesz w ogóle być aż tak małym, by nie móc swoimi słowami rozsiewać szczęścia, albo kogoś urazić. Swoją rangę poznajesz po potędze języka.

Nie pomniejszaj siebie, nie żyj swoim ego. Uświadom sobie lepiej moc, którą masz w sobie. Zastanawiaj się, kiedy powinieneś/powinnaś mówić. Ucz się rozkoszować milczeniem. Odnajdź swój wewnętrzny głos. Rozmawiaj z nim. Pytaj go, kiedy masz milczeć, a kiedy mówić.

Nie potrzebujesz wiele robić, aby poczuć swoje wielkie możliwości. Nie czekaj do jutra, ani do „kiedyś dzisiaj”, lecz zacznij od razu. Wszystko inne to nieskończone marnotrawstwo czasu.