Żadne nieszczęście nie jest w ostatecznym rozrachunku nieszczęściem, jeżeli się dzięki niemu uwolnisz od swojego najstraszniejszego wroga - niewiedzy. Każde przeżycie może cię wzbogacić i ostatecznie przyczynić się do twojego szczęścia, jeśli je wykorzystasz w celu usunięcia niewiedzy o tym, jakie są reguły związane z twoim życiem i otaczającym ciebie światem.

Niewiedza jest jak nieprzyjemna woń. Możesz użyć nie wiadomo ile środków odkarzających i będziesz nadal ją czuć - czasami wskutek zmieszania z innymi zapachami, nawet gorzej niż przedtem.

Niewiedzy nie da się „zaszminkować”. Zawsze się ujawni, jak choroba. Jak byś się nie starał/starała, nie można jej ukryć. Musisz zatem po pierwsze rozpoznać, że niewiedza stanowi plagę twojego życia. Wszystkie kolejne kroki następują potem same z siebie.

Niestety, liczni ludzie tak bardzo kochają swoją niewiedzę, że robią wszystko, by ją zatrzymać. Straty, cierpienie i katastrofy są w ten sposób z góry zaprogramowane, bo niewiedza i sukces nie pasują do siebie.

Dlatego nigdy nie trwaj w niewiedzy. Przynosi ci jedynie cierpienie i wcześniej czy później prowadzi cię do stwierdzenia: „Gdybym tylko wcześniej to wiedział/wiedziała!”

Kiedy wypowiadasz to zdanie zapytaj siebie, czy rzeczywiście chciałeś/chciałaś wiedzieć. Czyż naprawdę nie było oznak, z których mogłeś się zorientować, że taki będzie koniec?

Nie traktuj siebie jak kreta w pustym pomieszczeniu. Nie sądź, że jesteś całkowicie bezradny/bezradna. Postrzegaj siebie jako rozumną istotę, obdarzoną wszelkimi możliwościami.

Traktuj siebie jako stwórcę, a będziesz nim.