Bardzo modnym słowem we współczesnym świecie jest tak zwana „samorealizacja”. Mówi się tu o jaźni, a ma się na myśli ego. Samorealizacja to dlatego w większości wypadków czysty egoizm. Związki, a w konsekwencji i rodziny, znajdują się w fatalnym stanie z powodu tak fałszywie pojętej samorealizacji.

Wszyscy się zdradzają, wszyscy się porzucają bo chcą się rzekomo "zrealizować bardziej", przeżyć "coś nowego". Nie ma już żadnego przyrzeczenia, które zachowałoby ważność. Nie ma żadnego zobowiązania, z którego byłoby warto się wywiązać. Samorealizacja jest wszystko określającym Bogiem, któremu wszystko jest podporządkowane.

A co się dzięki temu osiąga? Najczęściej kolejne rozczarowania, łzy, cierpienie. To rezultaty owego całkowicie źle pojętego samourzeczywistnienia czy samorealizacji. Zastanówmy się chwilę: kiedy coś kupujesz, jesteś początkowo nieufny, gdy ktoś oferuje ci znacznie więcej niż inni, za znacznie mniej pieniędzy.

To samo odnosi się do twojego osobistego rozwoju. Jak ze wszystkim innym, tak i tutaj osiągniesz tylko tyle, na ile wystarczy ci zaangażowania. To ono określa twoją drogę. Tak zwaną samorealizację otrzymuje się „za darmo”. Przecież chodzi tylko o to, by robić to, na co ma się akurat ochotę i co ma sprawiać nam przyjemność.

Odnalezienie prawdziwej jaźni kosztuje w przeciwieństwie do tego wiele fatygi i sił. Ponieważ lękacie się trudów i lubicie wygody, można was naturalnie łatwo uwieść „prostymi” rozwiązaniami. Gdy chcesz kupić sobie buty i znajdziesz odpowiednie, ale wyjątkowo tanie, robisz się nieufny i szukasz przyczyny tak niskiej ceny.

W przypadku butów, gdzie chodzi o trochę mniej lub trochę więcej pieniędzy, robisz tak. W odniesieniu do duszy, gdzie chodzi o twoje życie, nie chcesz tego robić... To jest jedna z dziwnych cech współczesnego świata zachodu.

Porzuć więc złudzenie, że możesz się rozwinąć za darmo. To jest niemożliwe. Wszystko ma swoją cenę. Cena mitycznej "samorealizacji za wszelką cenę" polega np. na tym, że sobie tę prawdę uświadomisz.