Ludzie są dzisiaj oceniani przede wszystkim według ich osiągnięć i wydajności. Jak by ktoś nie był paskudny i wredny dla innych, to jeśli pracuje wydajnie... właściwie jest w porządku. Ocena człowieka według ilości tego, co z siebie daje, jest w wysokim stopniu nierozsądna i niebezpieczna.

Jego osiągnięcia rozumiane ilościowo mają absolutnie drugorzędne znaczenie. Decydujące jest tylko jedno: jego charakter. Charakter jest połączeniem wiedzy i serdeczności. Obydwa te elementy, wiedza i serce, formowały się przez wiele żywotów. To one wyróżniają człowieka.

Dlatego rodzice i społeczeństwo powinni robić wszystko, aby kształcić charakter dzieci, uczniów i studentów. Charakter dzisiejszych dzieci będzie losem państwa jutra.

Dlatego zważaj na swój charakter. To jest najważniejsze. Zważaj też na rozwój charakteru oddanych ci pod opiekę. Odnoś się do nich z miłością.

Zdawaj sobie sprawę z tego, o co im chodzi, gdzie muszą być rozumiani, a gdzie muszą poznać granice, od czego musisz ich ochronić, a z czym skonfrontować.

Celem charakteru jest to, byś wiedział, jak masz się obchodzić ze sobą i z bliźnim, bo sedno charakteru składa się z miłości i szacunku. Uczy cię ono jak traktować innych, aby ich delikatność, a wraz z nią ich moc, została zachowana albo się rozwijała.