Wolność jest decydującym pojęciem w życiu ludzkim. Człowiek kocha swoją wolność i robi wszystko, co jest w jego mocy, aby ją utrzymać, albo nawet rozszerzyć. W większości wypadków uważa jednak za wolność to, co dokładniej rozpatrzone jest jego więzieniem.

Wielu rozumie wolność jako możliwość robienia lub nie robienia tego, co chcą - tzn. zaspokajanie pragnień tak szybko i w takim zakresie, jak tylko się da. Innymi słowy: Chcieliby oni być wolni, aby móc stać się niewolnikami własnych pragnień.

Pragnienia mają właściwość uniezależniania się i ciągłego zwiększania się. Rzekoma wolność staje się coraz mniejsza, klatka coraz ciaśniejsza. Jakkolwiek brzmi to paradoksalnie: jest to droga do większej wolności. Poprzez coraz dotkliwsze uwięzienie, zaczynasz wcześniej czy później odczuwać, że znajdujesz się w ślepej uliczce. Proces ten może rozciągać się na wiele żywotów. Kiedyś w końcu pojawia się pragnienie rzeczywistej wolności.

Poszukujesz wówczas głębszej prawdy i znajdujesz Boskie prawa, mówiące, że prawdziwa wolność polega na odwrocie od tego co ziemskie i oddaniu się swojej prawdziwej duchowej naturze, gdyż jesteś Istotą Światła, która napędza "materię". Już przez poszukiwanie tej prawdy osiągniesz więcej wolności.

Nie jesteś jednak jeszcze wolny, bo nie wiesz, kim jesteś, skąd przychodzisz i dokąd idziesz. Dlatego żyjesz w tym czasie według praw ustanowionych przez kogoś innego. Dopiero, gdy usuniesz dualizm, rozdzielenie ciebie jako materii i ciebie jako ducha, dopiero gdy zlikwidujesz złudzenie i nie tylko rozpoznasz, ale też przeżyjesz, że sam jesteś Bogiem, do którego praw się stosujesz, staniesz się naprawdę wolny.