Nasz czytelnik opisał ciekawą obserwację obiektu na niebie w kształcie cygara nad Sieradzem, której dokonał 6 marca 2019. Początkowo był przekonany, że to jest samolot, ale po chwili patrząc na obiekt ze zdziwieniem zauważył, że ten samolot 'nie ma skrzydeł'. Obserwacja była połączona z dziwnym smugami kondensacyjnymi na niebie. Całość opisu (i zdjęcia) publikujemy poniżej.

Dziwne zjawisko - przelatujące cygaro nad Sieradzem na pułapie chmur 6 marca 2019

From: [...]
Sent: Thursday, March 7, 2019 8:45 PM
To: nautilus@nautilus.org.pl
Subject: Dziwne zjawisko - przelatujące cygaro nad Sieradzem na pułapie chmur - za nisko na satelitę
Importance: High

Witam,
 
Zastrzegam, że namierzyłem Państwa po tym jak w dniu wczorajszym podczas bardzo dobrej pogody przez okno na niebie zauważyłem samolot zostawiający dziwnie silny ślad na niebie, który (ten ślad) w dziwny sposób się zachowywał i trwał dłużej niż 5min. Trochę trwało zanim wstałem i poszedłem po telefon mając w myśli ostrzeżenia o chemitrails.
 
Samolot leciał z lewej strony na na prawą.
 
Mianowicie smuga którą zastawił samolot dostała dziwne pionowe piki - wyglądało to tak jak piki na ekranie oscyloskopu lub na wykresach lub urządzeniach pomiarowych - jakby wykres - coś takiego jak wisząca firanka przypięta pieskami.
 
Spojrzałem w niebo i daleko przed sobą za niewielkimi prawie przezroczystymi obłokami zobaczyłem poruszający się obiekt/samolot prawie prostopadle do przelatującego wcześniej samolotu który zostawił ślad, natomiast ten kolejny samolot/obiekt nie zostawiał śladów.
 
Początkowo myślałem, że to samolot, ale kiedy obiekt zbliżył się i wyleciał zza tej przezroczystej chmury (jakby mgły) to się zdziwiłem, że nie ma skrzydeł i ogona jak normalny samolot. To co zobaczyłem, pomyślałem że to poruszające się szybko brązowe cygaro - tak na gorąco. Cygaro leciało pod kątem i przeleciało w moją lewą stronę i zniknęło za rogiem szeregu domków.
 
Poszedłem po telefon komórkowy na piętro i kiedy wróciłem to zrobiłem 3 zdjęcia, ale niestety "piki" się już rozmyły.
 
Dzisiaj wszedłem na internet aby sprawdzić czy coś takiego ktoś widział i trafiłem na Was.
Obejrzałem dzisiaj film Projekt kontakt - rozmowa ze świadkiem - FN,2018 i ścierpła mi skóra
to był obiekt o takim właśnie kształcie.
 
Obejrzałem inne filmy i to czym się zajmujecie - mam ciarki kiedy to piszę.
 
Średnio wierzę w UFO - Czyżby amerykanie testowali coś nad Polską ?
 
 
p.s. Zanim napisałem tego e-maila to mówiłem o tym zjawisku mojemu koledze wczoraj przez telefon.
Nie mam zwidów. Jestem osobą wykształconą o tytule mgr.inż.i interesują się od ok 2 lat kosmosem i oglądam Astronarium.
 
Oglądam programy tego typu np: starożytni kosmici i je nagrywam. Moja córka fascynowała się UFO od małych lat i nie mam pojęcia skąd się u niej to wzięło ponieważ mieszkała z matką- jesteśmy po rozwodzie. Córki nigdy o to nie pytałem. Obecnie ma 20lat.
 
Wczoraj też leciał jakiś odcinek starożytnych kosmitów który oglądałem i nagrałem.
Nie sprawdzałem jeszcze czasu zdjęć i czasu nadawania filmu czy się krzyżują.
 
Wiem, że to wygląda niewiarygodnie ale ale tak było - dowodem są zdjęcia które chyba wiele nie wnoszą, chociaż na jednym z nich widać dziwny jasny ślad poniżej smugi jaką zostawił samolot pierwszy samolot. Mogę je podesłać i podać czas nadawania filmu i czas zdjęć które zrobiłem parę minut po tym zjawisku.
 
Pozdrawiam
[dane do wiad. FN]
Sieradz, woj Łódzkie.

I jeszcze jeden e-mail.

[...] Przepraszam ale po wysłaniu e-maila przeczytałem jeszcze raz co napisałem i samolot zostawiający smugę leciał z prawej na lewą stronę i miał 4 silniki (z 4-ech punktów wylatywały smugi jakie zostawiał), przynajmniej tak mi się wydawało...
 
Człowiek nigdy nie jest przygotowany na takie zjawisko,
a mam lornetkę wojskową i kamerę do obserwacji nieba/księżyca z dużym przybliżeniem optycznym. [...]

[...] Witam ponownie.
 
Nie daje mi to spokoju i sprawdziłem:
 
Pierwsze zdjęcie zrobiłem o godz 15.28 w dniu 06032019r. z pozycji GPS: 51,582870, 18,724441 (+/- 13,3m)
Więc samolot przeleciał jakieś 2-3 minuty wcześniej, a chwilę później obiekt tak jak na schemacie który narysowałem.
 
Samolot zostawiający dziwne smugi nadlatywał z kierunku między Wrocław/Kalisz.
Obiekt nadlatywał z kierunku Złoczew/Wrocław (z mojego przodu) w kierunku Łódź
 
Niebo było bezchmurne i słońce łanie świeciło prócz tej jednej chmury w której na chwilę straciłem z oczu obiekt (w kształcie cygara jak się później okazało).
 
Tej chmury nie widać na zdjęciach ponieważ ona była niżej niż smuga samolotu i nie zrobiłem zdjęcia ponieważ jak był ten obiekt daleko to myślałem, że to inny samolot leci który nie zostawia śladów i parę chwil później przysłoniła go ta rzadka chmura/mgła, a zainteresował mnie ten dziwny ślad za pierwszym samolotem. Dopiero jak przeleciał samolot który zostawił dziwną smugę to zaobserwowałem z bliższej już odległości to brązowe cygaro, które wyleciało z chmury i przeleciało z lewej strony po niebie na poziomie tej chmury. Miałem wrażenie, że cygaro poruszało się dużo szybciej ale być może dlatego, że było niżej od samolotu.
 
 
Program Fokus - "Starożytni kosmici" nadany został wczoraj
o godz. 10.30-11.00 i 19.00-.19.30 - sprawdziłem i nagrał mi się ten program więc czasy się nie krzyżują.
 
Trzeba byłoby sprawdzić:
 
1. Jaki samolot przelatywał ok. 15.26 nad Sieradzem z opisanego kierunku.
2. Czy w tym samym czasie był jakiś lot innego samolotu/obiektu z kierunku jaki podałem.
 
Dziwne to wszystko i najgorsze jest to, że jak nie mam zdjęcia czy filmu tego cygara to nikt mi w to nie uwierzy :(.
Zastanawiam się dlaczego silny/gęsty ślad po samolocie zachował się po chwili (chwilę przed przelotem tego cygara) tak jak narysowałem ?
 
Pierwszy raz zaobserwowałem coś takiego dlatego poszedłem po telefon aby zrobić zdjęcia.
 
Pozdrawiam
[dane do wiad. FN]
Sieradz [...]
 

I jeszcze zdjęcia przysłane przez czytelnika.

Światowe serwisy informacyjne opublikowały zdjęcia zachodzącego słońca nad morzem Tyrreńskim we Włoszech. Zjawisko zostało zauważone w miejscowości Agropoli. Świadkowie dopatrzyli się w nim "znaku od opatrzności" czyli postaci Jezusa Chrystusa. Słońce tuż przed zniknięciem za horyzontem schowało się jeszcze za chmurami, tworząc spektakularną iluminację, przywodzącą na myśl gigantyczną statuę Chrystusa Zbawiciela z Rio de Janeiro.

Jednym z tych, którym udało się utrwalić to zjawisko, był lokalny artysta i mieszkaniec Agropoli, Alfredo Lo Brutto. Bez chwili zastanowienia wyciągnął telefon komórkowy i zaczął robić zdjęcia.

"Widok mnie oczarował. Niezbyt często dzielę się zdjęciami w social mediach, ale teraz poczułem, że chcę, by zobaczyli je inni ludzie. To było tak piękne" - przyznał Lo Brutto.

Sprawę opisywały szeroko media w Rosji, Grecji, czy Wielkiej Brytanii. Autora fotografii odwiedzali także lokalni, włoscy dziennikarze.

Komentujący zjawisko podzielili się na dwa obozy. Jedni twierdzili, że to przypadkowa, acz sugestywna iluminacja świetlna. Drudzy zaś przekonywali, że mamy do czynienia z wyraźnymi sygnałami dawanymi nam przez niebiosa.

"To jest wielki znak z nieba, który wskazuje, że blisko jest czas powrotu zbawiciela. Najpierw jednak pokażą się jego anioły" - brzmi jedna z interpretacji pod zdjęciami Alfredo.

źródło: interia.pl

300 kilogramów wagi i blisko cztery metry długości - aligatora o takich rozmiarach został znaleziony w stanie Georgia w USA. Zwierzę miało ranny postrzałowe i było w kiepskim zdrowiu, dlatego zostało uśpione. Choć aligatora odnaleziono 18 lutego, dopiero na początku marca media obiegło zdjęcie, którego autorem jest Brent Howze, biolog zajmujący się badaniem dzikiej przyrody.

Sarah Hanson rzeczniczka Georgia Department of Natural Resources, potwierdziła w rozmowie z USA Today jego autentyczność. Po odnalezieniu zwierzęcia zdecydowano o jego eutanazji. Jak wskazywano, decyzja była podyktowana kilkoma starymi ranami postrzałowymi i kiepskim stanem zdrowia.

Jednocześnie w rozmowie z USA Today, Hanson stwierdziła, że nie jest to największy aligator ze stanu Georgia, na jakiego natknęli się przyrodnicy. Poprzedni okaz mierzył ponad 4,2 metra (ponad 14 stóp).

Na koniec trochę inne zwierzę i obrazek z naszej Bazy FN - pokładowy kot Czaruś czeka na prawdziwą wiosnę...

Do bardzo interesującej wymiany zdań doszło pomiędzy detektywem Krzysztofem Rutkowski, a jasnowidzem z Człuchowa Krzysztofem Jackowskim.

Krzysztof Rutkowski: Ma zdolności geograficzne i w rzekach czasami trafię zwłoki topielców. Absolutnie nigdy jego wizja się nie potwierdziła.

Na takie słowa musiał zareagować wezwany „do tablicy” jasnowidz, który w prostych słowach wyjaśnił widzom, jak faktycznie wygląda „współpraca” na linii Rutkowski – Jackowski.

KRZYSZTOF JACKOWSKI: - Czasami mi się zdarza pana pracę poprawić, albo za pana sprawę wyjaśnić, panie Rutkowski. Przytoczę jedną sprawę, dość odległą z 2005 roku. W Zabrzu zaginęła nauczycielka, dość młoda kobieta 36 lat […] Przez kilka tygodni ani policja, ani firma pana Rutkowskiego nie była w stanie wyjaśnić co stało się z Wioletta R. […] Gdyby interesował się Pan swoją firmą, to wiedziałby Pan, że to ja wyjaśniłem tą sprawę, a nie Pan – przypomniał jasnowidz.

Ta praca kosztowała mnie 200 zł. Niech Pan sobie w głowie przypomni, ile Pan wziął za tą sprawę – podkreślił.

Zaginione miasto odkryto w Meksyku dzięki technice polegającej na wysyłaniu wiązki lasera z samolotu na ziemię. Odbite sygnały pozwoliły odtworzyć mapę regionu. Znaleziono 40 tys. fundamentów. To oznacza, że była to potężna metropolia.

Miasto nazywa się Angamuco. Zbudował je lud Purépecha (Taraskowie), który rywalizował z Aztekami. Miasto powstało około 1000 lat temu. Było dwukrotnie większe niż Tzintzuntzan, kulturalna stolica tamtejszych rejonów, która miała powierzchnię 26 km kwadratowych.

W Angamuco nie było centralnego punktu. Piramidy i place były rozmieszczony wokół ośmiu stref na obrzeżach miasta - informuje Daily Mail. Między 1000 a 1350 rokiem miasto zamieszkiwało około 100 tys. ludzi.

Miasto znaleźli amerykańscy naukowcy. Zespołem z Uniwersytetu w Kolorado przewodził profesor Chris Fisher. Naukowiec podkreśla, że gdyby użyć tradycyjnych metod archeologicznych, badania trwałyby przynajmniej 20 lat.

W badaniach wykorzystano technikę Lidar. Jej szczególną zaletą jest zdolność do "prześwietlania" bujnej roślinności. To szczególny problem w pracach archeologicznych na terenie Ameryki Łacińskiej. Jedna z ekip archeologów miała przechodzić 10 metrów od największej piramidy w Angamuco, nie zdając sobie z tego sprawy właśnie z powodu roślin.

Laserowe skanowanie terenu już wcześniej pozwoliło znaleźć tak niezwykłe miejsca.  Przykładem jest Gwatemala, gdzie w dżungli znaleziono miasto należące do społeczeństwa Majów. Przez setki lat były tam ukryte budynki mieszkalne, pałace a nawet mosty i fortyfikacje.

Góra lodowa może oderwać się od Antarktydy. Ma powierzchnię dwa razy większą niż Nowy Jork - ostrzega NASA. Naukowcy obawiają się, że w najbliższym czasie może dojść do odłączenia się gigantycznego fragmentu lodowca. Odkryto nowe pęknięcia na Antarktydzie na podstawie zdjęć wykonanych przez satelity Landsat 5 i 8 kolejno w 1986 i 2019 roku.

Na stronie Earth Observatory prowadzonej przez NASA pojawiły się informacje o pęknięciu w strefie Brunt Ice Shelf na Antarktydzie. Jeśli przerwa połączy się z drugą wyrwą nazwaną pęknięciem Halloween, to może dojść do odłączenia się lodowej półki, która będzie miała powierzchnię dwukrotnie większą od Nowego Jorku.

Góra lodowa o powierzchni dwa razy większej niż Nowy Jork może oderwać się od Antarktydy jeszcze w tym roku

Pęknięcie w rejonie Brunt Ice Shelf nie powiększało się przez 35 lat, jednak według obecnych badań wyrwa zaczyna pogłębiać się w kierunku północnym z prędkością 4 kilometrów na rok. Połączenie dwóch szczelin będzie skutkowało oderwaniem się góry lodowej o powierzchni 1600 kilometrów kwadratowych. Obydwa pęknięcia położone są na tyle blisko siebie, że do oderwania lodowej półki może dojść nawet w tym roku.

Naukowcy przypominają, że nie będzie to największa góra lodowa, która oderwie się od Antarktydy - jak mówi glacjolog NASA Joe MacGregor, nie załapie się ona nawet na listę "top 20" największych gór lodowych. Będzie to jednak największy odłam, który powstanie w tej strefie Antarktydy od momentu rozpoczęcia obserwacji w 1915 roku.

O filmie z przelotem UFO poinformował pokład okrętu Nautilus czytelnik serwisu. Na filmie nagranym 26 lutego 2019 ok. 18:09 widać przelot jasnego obiektu, który z ogromną prędkością przecina niebo. Co najciekawsze - wcześniej obiekt był nieruchomy na niebie!

Poniżej wiadomość od naszego czytelnika, którą dostaliśmy 28 lutego 2019.

From: [dane do wiad. FN]
Sent: Thursday, February 28, 2019 7:58 AM
To: nautilus@nautilus.org.pl
Subject: Nad Ustką zaobserwowano UFO? Nagranie wideo z dziwnym obiektem na niebie - gp24.pl

Nad Ustką zaobserwowano UFO? Nagranie wideo z dziwnym obiektem na niebie - gp24.pl
Dzień dobry,
Dotarłem do poniższego materiału.
Być może Państwa zainteresuje.

Pozdrawiam!

https://gp24.pl/nad-ustka-zaobserwowano-ufo-nagranie-wideo-z-dziwnym-obiektem-na-niebie/ar/13921865

Poniżej fragment relacji świadka:

Do obserwacji doszło wczoraj (wtorek 26.02) wieczorem. Dziwny obiekt na niebie zaobserwowali spacerujący w porcie mieszkańcy. Jak twierdzą świadkowie, oświetlony 4 światłami obiekt około 10 sekund wisiał nieruchomo by po chwili ruszyć z ogromną prędkością w kierunku północnym.

- Obserwowaliśmy ten obiekt około 10 sekund. Wisiał nieruchomo nad zachodnią częścią Ustki, trudno oszacować na jakiej znajdował się wysokości i jego wielkość. Po chwili ruszył z bardzo dużą prędkością w kierunku północnym i zniknął za horyzontem - powiedział w rozmowie z Głosem autor nagrania.

​

Na niebie nad Islandią pojawiła się ogromnych rozmiarów zorza polarna, która swoim kształtem przypomina smoka. Zdziwiło to nawet naukowców z NASA, którzy przyznają, że nie spodziewali się takiej intensywności zjawiska. Ogromna, mieniąca się zielenią zorza polarna na islandzkim niebie została uwieczniona przez dwoje fotografów - Jingyi Zhang i Wang Zheng. Zjawisko jest zdumiewające, a zdjęcie zorzy na swojej stronie internetowej udostępniła również NASA.

"Czy kiedykolwiek widzieliście smoka na niebie? Choć prawdziwe nie istnieją, na początku lutego nad Islandią pojawiła się olbrzymia zorza właśnie w kształcie smoka" - czytamy na stronie NASA. Agencja zapewnia, że zjawisko tak zafascynowało matkę jednego z fotografów, że wybiegła na zewnątrz, aby móc ją podziwiać. Kobieta została uchwycona na zdjęciu.

I jeszcze ciekawostka:

Wieloryb humbak znaleziony martwy w amazońskiej dżungli! DZIESIĄTKI KILOMETRÓW OD SWOJEGO SIEDLISKA!

11 metrowy wieloryb humbak został znaleziony martwy w amazońskiej dżungli, wiele kilometrów od jego naturalnego środowiska. Eksperci w Brazylii są zaskoczeni tym, że ważący 10 ton olbrzym leżał w zalesionym obszarze około 15 metrów od morza.

Z POCZTY DO FN [...] Dzień dobry, dziś przeczytałem na Państwa stronie artykuł o zmianach klimatu: 

https://nautilus.org.pl/news24,461,25-lutego-2019--zmiany-klimatu-w-polsce-beda-widoczne-juz-latem.html

 Jest jedna szalenie ważna kwestia, która pojawiła się niedawno ale nikt o niej nie mówi. Mianowicie w dramatycznym tempie znikają... owady!

Polecam Państwa uwadze w szczególności dwa artykuły. Jeden z New York Times'a:

 https://magazynpismo.pl/owady-natura-ekologia-wymieranie/

 oraz tak naprawdę jedyny artykuł o sytuacji w Polsce:

 https://smoglab.pl/zanikanie-owadow-ich-zanikanie-budzi-we-mnie-groze-i-przygnebienie/

Podsumowując: ludzie myślą o końcu świata jak o spektakularnym wydarzeniu. Być może wynika to z naszej kultury, że świat zniknie w wyniku erupcji superwulkanu, w Ziemię uderzy wielka asteroida albo zaleje kilkukilometrowe tsunami, itp. A co jeśli ten koniec świata właśnie się dokonuje na naszych oczach ale tego nie widzimy? Owady znikają niepostrzeżenie. Nie będzie żadnego spektakularnego wybuchu. Znika najniższe ogniwo łańcucha pokarmowego. Może świat zniknie w ciszy? W lesie w którym panuje absolutna cisza, nic nie brzęczy, nie ma ptaków, zwierząt...

 pozdrawiam

Tomek

Coś się dzieje z klimatem w Polsce. Nie trzeba do tego żadnych badań naukowych - wystarczy popatrzeć, co się dzieje za oknem w lutym. Bardzo ciekawe informacje przedstawiło Ministertwo Środowiska.

Naukowcy przewidują dla Polski ekstremalne temperatury i opady, powodujące z jednej strony susze, a z drugiej powodzie o każdej porze roku, a także częstsze i silniejsze huragany. Śnieg i mróz niebawem będą tylko wspomnieniem.

W najbliższych latach skutki zmian klimatu w Polsce mogą stać się coraz bardziej odczuwalne. Najważniejsze prognozowane oddziaływanie dla obszaru Europy Środkowo-Wschodniej obejmuje: częstsze ekstrema temperatury, większą intensywność opadów mogącą powodować powodzie o każdej porze roku, wzrost częstotliwości i intensywności huraganów, a także częstsze występowanie susz oraz związanych z tym strat w produkcji rolnej i zwiększonego ryzyka pożarów lasów Prognozuje się również częstsze występowanie temperatur oscylujących wokół zera stopni Celsjusza zimą, co może doprowadzić do zwiększenia uszkodzeń dróg i placów.

Wyniki prognoz pokazują, że do roku 2030 zmiany klimatu będą miały dwojaki, pozytywny i negatywny, wpływ zarówno na środowisko, jak i na gospodarkę i społeczeństwo.

Wzrost średniej temperatury powietrza będzie miał pozytywne skutki, m.in. w postaci wydłużenia okresu wegetacyjnego i możliwości uprawy nowych gatunków roślin, skrócenia okresu grzewczego oraz wydłużenia sezonu turystycznego. Z drugiej strony, stwierdzono również negatywne skutki dla środowiska przyrodniczego spowodowane przez wydłużenie okresu wegetacyjnego. W ostatnich latach obserwuje się niekorzystną tendencję polegającą na tym, że przyspieszenie początku sezonu wegetacyjnego jest większe niż przyspieszenie końca sezonu przymrozkowego. Wskutek tego przymrozki pojawiają się w mniej korzystnych fazach rozwoju roślin – w czasie kwitnienia lub nawet zawiązywania owoców, czyli wówczas, gdy wrażliwość roślin na niskie temperatury jest najsilniejsza. Zjawisko to jest zdecydowanie negatywne dla roślin, w tym także chronionych.

Dominujące są jednak przewidywane negatywne konsekwencje zmian klimatu. Zmiany klimatu znacząco będą wpływały na stan różnorodności biologicznej, ponieważ wpływają one na zasięg występowania gatunków, w tym obcych gatunków inwazyjnych, ich cykle rozrodcze, okresy wegetacji i interakcje ze środowiskiem. Różnorodność biologiczna pod wpływem tych zmian ulega stopniowym przekształceniom. Ze zmianami klimatycznymi wiążą się niekorzystne zmiany warunków hydrologicznych. Wprawdzie roczne sumy opadów nie ulegają zasadniczym zmianom, jednak ich charakter staje się bardziej nierównomierny, czego skutkiem są dłuższe okresy bezopadowe, przerywane gwałtownymi i nawalnymi opadami. Przykładowo, województwo łódzkie będzie zagrożone silnym pustynnieniem oraz równolegle powodziami w dolinach największych rzek regionu, tj. Warty, Pilicy i Bzury. Obszar deficytu wody obejmować będzie znaczną część województwa. Będzie on potęgowany występowaniem strefy niskich opadów i strefy o wysokim niedoborze wód w sezonie wegetacyjnym w północnej części regionu oraz strefy bardzo silnego pustynnienia w północno-zachodniej części regionu. Szacuje się, że na 90% terytorium województwa łódzkiego już teraz istnieje zagrożenie wystąpienia opadów poniżej 400 mm rocznie.

Poziom wód gruntowych będzie się obniżał, co negatywnie wpłynie na różnorodność biologiczną i zasoby naturalne, w szczególności na zbiorniki wodne i tereny podmokłe. Zmiany będzie można zaobserwować również w porze zimowej, kiedy to skróci się okres zalegania i grubość pokrywy śnieżnej, oraz nasili się proces ewaporacji, co wpłynie na spadek zasobów wodnych kraju. Nie bez znaczenia będzie również zmiana zasięgu występowania roślin i zwierząt, która może wpłynąć na kondycję drzewostanów i roślin uprawnych.

Poważne zagrożenie suszą identyfikuje się na terenie województwa kujawsko-pomorskiego, zwłaszcza na Kujawach, Pojezierzu Dobrzyńskim i Pojezierzu Chełmińskim. Równolegle zagrożenie powodziowe występuje w Dolinie Wisły, Dolinie Noteci i Dolinie Drwęcy. Jednocześnie, niekorzystne zmiany warunków hydrologicznych na Wiśle poniżej stopnia wodnego we Włocławku zagrażają awariom podziemnym sieci infrastruktury technicznej.
Jednocześnie efektem zmian klimatu będzie zwiększanie częstotliwości występowania ekstremalnych zjawisk pogodowych i katastrof, które będą miały istotny wpływ na obszary wrażliwe i gospodarkę kraju. Podstawowe znaczenie będą miały ulewne deszcze niosące ryzyko powodzi i podtopień lub osuwisk – głównie na obszarach górskich i wyżynnych, ale także na zboczach dolin rzecznych i na klifach wzdłuż brzegu morskiego.

Prognozy zmian wysokości opadu w przyszłym klimacie, zrealizowane na potrzeby projektu MPA dla 44 miast w Polsce wskazują, iż jakkolwiek prognozowany wzrost całkowitej liczby dni z opadem jest nieznaczny, wzrasta liczba dni z opadem ekstremalnym > 10 mm/dobę, głownie w miastach we wschodniej i południowej części kraju. Zjawisko to ulega intensyfikacji w kolejnych dziesięcioleciach od 2010 do 2050.
Coraz częściej będzie można zaobserwować silne wiatry, a nawet towarzyszące im incydentalne trąby powietrzne i wyładowania atmosferyczne, które mogą znacząco wpłynąć m.in. na rolnictwo, budownictwo oraz infrastrukturę energetyczną i transportową.

Duże zagrożenie występowania porywistych wiatrów i nawalnych deszczy zidentyfikowano m.in. w województwie lubuskim i pomorskim, zwłaszcza na obszarach zurbanizowanych. Konsekwencje wystąpienia ekstremalnych zjawisk pogodowych i katastrof naturalnych (jak np. nawałnicy, która przeszła przez znaczną część województwa pomorskiego w sierpniu 2017 r.) mają charakter długoterminowy i powodują, że na obszarach dotkniętych klęską zamierają tradycyjne dla tych obszarów formy aktywności społeczno-gospodarczej, takie jak turystyka, przemysł drzewny, gospodarka leśna. Przywrócenie tych obszarów do stanu sprzed nawałnicy zajmie wiele lat.
Nawalne deszcze stanowią również duże zagrożenie dla środkowej Polski, w szczególności aglomeracji i średnich miast województwa mazowieckiego.

Bezpośrednie negatywne skutki zmian klimatu to również nasilenie się zjawiska eutrofizacji wód śródlądowych i wód przejściowych i przybrzeżnych, zwiększenie zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi
w wyniku stresu termicznego i zanieczyszczeń powietrza, większe zapotrzebowanie na energię elektryczną w porze letniej, zmniejszenie możliwości chłodzenia elektrowni cieplnych, czego skutkiem będzie przykładowo spadek ich mocy produkcyjnej i przeciążenie sieci energetycznej.
Bardzo wysokie zagrożenie ryzykiem eutrofizacji wód śródlądowych zidentyfikowano w województwie pomorskim i zachodniopomorskim. Poważne zagrożenie eutrofizacją występuje również na terenach województwa warmińsko-mazurskiego.

Jednym z głównych wyzwań dla zrównoważonego rozwoju w Polsce jest więc dostosowanie do zmieniającego się klimatu poprzez poprawę odporności poszczególnych sektorów gospodarki. Zmiany klimatu będą miały znamienny wpływ przede wszystkim na gospodarkę wodną kraju. Polska ma stosunkowo niewielkie zasoby wodne, a efektywność ich wykorzystania jest niska. W niektórych regionach już teraz identyfikowane są okresowe problemy z zaopatrzeniem w wodę. Jednocześnie, we wszystkich częściach kraju wzrośnie ryzyko wystąpienia powodzi, co związane jest z niewystarczającą zdolnością retencyjną naturalnych i sztucznych zbiorników oraz wzrostem udziału powierzchni nieprzepuszczalnych, szczególnie w miastach.

Narażone na powodzie są tereny inwestycyjne i duże miasta województwa opolskiego z uwagi na ich położenie w dolinach rzecznych, szczególnie w dolinie Odry i Nysy Kłodzkiej. W województwie występują także tereny rolnicze o dużym potencjale, gdzie zagrożenie suszą i opadaniem poziomu wód gruntowych może spowodować w przyszłości znaczne zahamowanie rozwoju społeczno-gospodarczego.

Wysokim ryzykiem zagrożenia powodziowego charakteryzują się także znaczne obszary województwa podkarpackiego, położone w szczególności w dolinach rzek: Wisła, Wisłoka, San, Wisłok, Łęg, Trześniówka, Jasiołka, Ropa, a także obszary w dolinach mniejszych rzek należących do zlewni tych rzek. Problem ten dotyczy aż 46 gmin z obszaru województwa (29%).

Zmieniający się klimat będzie miał również kluczowy wpływ na warunki produkcji w sektorze rolnym. Niedobory wody to jeden z przykładów negatywnego oddziaływania na sektor rolnictwa w wyniku zmian klimatycznych. Okresowo, problemem są także podtopienia spowodowane intensywnymi opadami, jak również przymrozki. Ponadto, w związku z wydłużeniem okresu wegetacyjnego, spowodowanego wzrostem średniej temperatury, zwiększa się zagrożenie wystąpienia szkodników roślin uprawnych, zmiana zasięgu ich występowania, chorób zwierząt bądź obniżenie wydajności zwierząt, co w sposób istotny może wpłynąć na efektywność produkcji rolnej, a przy większej skali także na poziom bezpieczeństwa żywnościowego kraju.

Z uwagi na rolniczo-leśny charakter gospodarki wytwórczej występowanie katastrofalnych zjawisk klimatycznych będzie miało szczególnie negatywne konsekwencje dla rozwoju województwa warmińsko-mazurskiego, lubelskiego, wielkopolskiego i mazowieckiego.

Podjęcia działań adaptacyjnych będą wymagały również sektory transportu i budownictwa. Szczególnie podatnym na występowanie ekstremalnych zjawisk pogodowych, takich jak silne wiatry, nawalne deszcze i burze, powodzie, osuwiska, śnieg, lód, skrajne temperatury i brak widoczności, jest transport drogowy i kolejowy. Powyższe będzie stanowiło impuls dla opracowania i rozwoju nowych standardów projektowania infrastruktury transportowej i modernizacji istniejącej infrastruktury.

Zmiany standardów technicznych będą również nieuniknione w sektorze budownictwa, zwłaszcza w odniesieniu do projektowania budynków (głównie fundamentów i elementów nośnych) oraz systemów odwadniających.
Regionem o dużym zagrożeniu ruchami masowymi ziemi jest województwo małopolskie. Zagrożenie powodowane jest w szczególności budową geologiczną, morfologią, warunkami hydrogeologicznymi i hydrologicznymi, nadmiernymi opadami oraz działalnością człowieka. Obszar województwa małopolskiego jest szczególnie predysponowany do powstawania osuwisk, ze względu na budowę geologiczną. Zdecydowana większość osuwisk występuje w południowej części województwa na obszarze Karpat Zewnętrznych (fliszowych), zbudowanych niemal wyłącznie z piaskowcowo-łupkowych utworów kredy i paleogenu. W rejonie tym silnie zróżnicowana rzeźba terenu oraz naturalne predyspozycje łupkowych skał fliszu karpackiego, sprzyjają powstawaniu ruchów masowych. Osuwiska powodują degradację objętych nimi terenów i zniszczenia posadowionych na ich obszarze obiektów budowlanych oraz infrastruktury (sieć drogowa, kanalizacja, linie telekomunikacyjne, elektryczne, gazociągi). Na terenach rolnych zniszczeniu ulegają uprawy i niekiedy przywrócenia wymaga funkcja rolna tego obszaru. Na obszarach leśnych, osuwiska powodują zniszczenia w drzewostanie. Duże zagrożenie osuwiskami, zwłaszcza na terenach wiejskich i obszarach górskich identyfikuje również województwo śląskie

Prognozowany wzrost intensywności i częstotliwości występowania sztormów oraz wzrost wysokości fal na Morzu Bałtyckim spowodują nasilenie zjawisk erozji wybrzeża oraz wzrost zasolenia wód gruntowych na obszarach niżej położonych. Postępująca erozja brzegu powoduje zwiększenie zagrożenia powodziowego od strony morza. Do najbardziej narażonych obszarów zaliczyć należy Półwysep Helski oraz Wybrzeże Środkowe. Przyjmuje się, że już ponad 70% polskiego wybrzeża to odcinki erozyjne. Zmiany klimatu powodują także występowanie łagodniejszych zim, w wyniku czego należy oczekiwać redukcji pokrywy lodowej, naturalnej ochrony przed falowaniem sztormowym i zmniejszenia odporności brzegu na rozmywanie. Zmniejszenie ryzyka powodziowego od strony morza następuje przez realizację działań z zakresu ochrony brzegu morskiego. Istotne znaczenie będzie mieć także monitoring stref przybrzeżnych.
Spodziewane ocieplenie klimatu spowoduje migrację gatunków, w tym obcych inwazyjnych, głównie z Europy Południowej, Afryki Północnej, Azji, wraz z równoczesnym wycofywaniem się tych gatunków, które nie są przystosowane do wysokich temperatur i suszy latem, a dobrze znoszą ostre mrozy. Nie bez znaczenia będzie wpływ zmian klimatu na skład gatunkowy drzewostanów oraz ich kondycję. Osłabione drzewa będą bardziej podatne na uszkodzenia od wiatru. Wskazane jest podjęcie dalszych działań na rzecz zrównoważonej gospodarki leśnej, zapewnienia dostatecznej ilości wody w lasach oraz ewentualnej przebudowy składu gatunkowego lasów. Bardzo wysokie zagrożenie osłabienia drzewostanów zidentyfikowano na obszarze województwa pomorskiego, w szczególności na Kaszubach i w Borach Tucholskich, oraz województwa śląskiego.

Najprawdopodobniej najbardziej narażone na działanie czynników klimatycznych będą ekosystemy górskie. Szacuje się, że na tych obszarach w Polsce, w związku ze zmianami klimatu, wyginięciem zagrożone jest 60% gatunków.
Obok działań adaptacyjnych Polska kontynuować powinna podejmowanie wysiłków na rzecz łagodzenia zmian klimatu i zmniejszenia koncentracji dwutlenku węgla w powietrzu. Zwrot w kierunku zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych będzie wymagał energicznych i skoordynowanych działań w różnych sektorach gospodarki, a prowadzona polityka klimatyczna będzie w dalszym ciągu stymulować korzystanie z czystych technologii. Polska posiada duży potencjał w ograniczaniu koncentracji GC w powietrzu poprzez m.in.: wykorzystanie potencjału lasów, rozwój budownictwa drewnianego w roli magazynu CO2, wykorzystanie biomasy leśnej i rolnej dla produkcji energii z OZE w dedykowanych instalacjach, uwzględnienie potencjału hydroenergetycznego oraz polskich zasobów geotermalnych, zachowanie i odbudowę terenów podmokłych, sekwestrację węgla w glebie.

Według krajowych prognoz emisji gazów cieplarnianych, opracowanych w 2017 r. na potrzeby Siódmego raportu rządowego i Trzeciego raportu dwuletniego dla Konferencji Stron Ramowej Konwencji NZ ws. zmian klimatu, szacuje się, że w 2030 r. całkowite emisje w Polsce będą o 23% niższe niż w 1990 r. i o 37% niższe niż w 1988 r. Wyniki krajowej inwentaryzacji emisji gazów cieplarnianych w zakresie sektorów nieobjętych EU ETS za lata 2013–2015, jak również prognozy emisji wskazują, że Polska osiągnie cel określony w decyzji PE i Rady nr 2009/406/WE (+14%)
w odniesieniu do całego okresu 2013–2020 z nadwyżką. Cel redukcyjny dla Polski w non-ETS zostanie określony w procedowanym aktualnie rozporządzeniu ESR (ang. Effort Sharing Regulation). Jednak już w latach 2021–2030 Polska może mieć problem z wypełnieniem celu redukcyjnego w non-ETS, przewidzianego w projekcie rozporządzenia ESR wynoszącego dla Polski –7%, jako wkładu w wypełnienie ogólnounijnego celu redukcji w non-ETS wynoszącego 30% w stosunku do emisji z 2005 r.

Zmiany klimatu należy postrzegać jako ryzyko, które powinno być uwzględniane przy tworzeniu mechanizmów regulacyjnych i planów inwestycyjnych, podobnie jak brane pod uwagę są ryzyka o charakterze makroekonomicznym, czy geopolitycznym.

Należy również mieć na uwadze, że zmiany klimatu, skutkujące anomaliami pogodowymi w ekstremalnej wersji oraz długofalowymi zmianami, w skali świata będą ograniczały dostępność żywności, wody pitnej oraz energii, zwiększając tym samym konkurencję o zasoby i migrację ludności z terenów zagrożonych (na przykład państwa wyspiarskie) w rejony bezpieczniejsze.

Źródło: Ministerstwo Środowiska

Jasnowidz Krzysztof Jackowski z Człuchowa przeprowadził wizję na żywo podczas transmisji w niedzielę na YouTube. Zapowiedział dokonanie tego podczas swojego ostatniego livea, kiedy to mówił o złych przeczuciach na 2019 rok.

– Zróbmy tak, ja się o to pokuszę (…) Zrobię wizję dla Was, to jest ciekawe, ja sam jestem ciekawy. Mam nadzieję, że nie będzie to idiotycznie wyglądało. Będzie to dziwnie wyglądało, bo będę się skupiał, ale spróbuję. Wy będziecie moim bodźcem w tym moim doświadczeniu – zapowiedział jasnowidz Jackowski.

– Przyrzekam Wam, o 20 odpalam livea i robimy doświadczenie, czyli przy Was się będę skupiał, czy będę coś rozumiał czy nie będę Wam mówił wszystko to, co będzie mi się kojarzyło. Możecie też zadawać mi pytania – wyjaśnił Krzysztof Jackowski.

– Pierwszy raz na żywo przed kamerą będę robił wizję, ale pokuszę się. Umawiamy się odważnie i ja chce to zrobić szczerze, dlatego potraktujcie to poważnie, mimo że będzie to dziwnie wyglądało nie śmiejcie się z tego, zrobimy ciekawe doświadczenie – mówił jasnowidz.

– Jeżeli ono mi wyjdzie i jeżeli to będzie miało sens, to może będziemy mogli robić to cyklicznie, zobaczymy jak to będzie. Dużo miałem takich przeczuć, np. przy redaktorach, ja na szybko się skupiałem i dużo z tego co czułem miało sens – powiedział w trakcie swojego materiału na yuoutube

​

Prezydent Donald Trump podpisał we wtorek rozporządzenie (Directive 4. Oznacza ono, że powstanie nowy rodzaj wojsk - sił kosmicznych USA, który miałby powstać w ramach i pod egidą amerykańskich sił powietrznych (Air Force).

W swym wystąpieniu podkreślił, że powołanie do życia sił kosmicznych jest priorytetem jego rządu, gdy chodzi o bezpieczeństwo narodowe. Siły te miałyby m.in. zagwarantować skuteczną ochronę amerykańskiego systemu satelitów przed atakami i zderzeniami, a także zakłóceniami ze strony państw trzecich i zapewnić prawidłowe funkcjonowanie systemu GPS oraz systemu naprowadzania rakiet. Prezydent wyjaśnił też, że powołanie do życia autonomicznej struktury, ale wkomponowanej w system sił powietrznych - na podobnej zasadzie, jak amerykańscy marines są zintegrowani z marynarką wojenną - jest kluczowym elementem nowej architektury bezpieczeństwa.

- Nasi przeciwnicy są już w kosmosie czy nam się to podoba, czy nie - powiedział Trump. - To, co czynią oni, będziemy robić i my. Te działania będą tyleż obronne, co zaczepne, ale teraz będziemy uprzejmi i będziemy mówić wyłącznie o zamiarach defensywnych - oświadczył Trump podczas ceremonii podpisania dokumentu. W zamiarach Białego Domu szósty rodzaj wojsk - obok sił lądowych, sił powietrznych, marynarki wojennej, piechoty morskiej (marines) i wojsk ochrony pogranicza - miałby powstać już w 2020 roku. Zanim to jednak nastąpi, konieczne będzie przejście długiej drogi legislacyjnej, poczynając od uzyskania aprobaty Kongresu USA. Nie będzie to łatwe, jeśli chodzi o Izbę Reprezentantów, w której większość mają demokraci - pisze w komentarzu agencja AFP.

Wojska kosmiczne USA Pomysł stworzenia sił kosmicznych nie jest niczym nowym. W lipcu 2017 roku Izba Reprezentantów Kongresu uchwaliła powołanie "korpusu kosmicznego" wydzielonego z wojsk lotniczych USA, które zajmują się obecnie również projektami kosmicznymi. W czerwcu 2018 roku prezydent przedstawił pierwszy zarys nowej struktury i zaprezentował cele przyświecające powołaniu do życia wojsk kosmicznych. "Będziemy mieć siły kosmiczne".

Trump zapowiada nowy rodzaj wojska Prezydent USA... czytaj dalej » Inicjatywę krytykował wówczas bardzo energicznie sekretarz obrony James Mattis, którego zdaniem naruszało to spójność jego resortu. Członek senackiej komisji przydziałów na obronę, Brian Schatz, uznał ją zaś za "jedną z głupszych". Pozytywnie ocenia ją dziś natomiast członek komitetu służb wojskowych Izby Reprezentantów, republikanin, Mac Thornberry.

W oświadczeniu opublikowanym we wtorek uznał on inicjatywę Trumpa ze element "rzeczywistej reformy bezpieczeństwa w kosmosie, gdzie jesteśmy konfrontowani z realnymi zagrożeniami ze strony Rosji czy Chin". W ocenie ekspertów w pierwszym okresie po podpisaniu przez Trumpa dyrektywy o zamiarze stworzenia sił kosmicznych wszyscy pracownicy Pentagonu, którzy zajmują się systemem satelitów, wyrzutni rakietowych, rozwojem technologicznym itp., zostaną podporządkowani nowemu dowództwu, co pozwoli lepiej skoordynować ich działania. W następnym etapie zostanie powołany do życia oddzielny sztab nowych wojsk i będzie mianowany jego szef.

W Pentagonie zaś rozpocznie działalność podsekretarz stanu odpowiedzialny za kwestie obrony kosmicznej - relacjonuje AFP. Ale także wtedy nowy rodzaj wojsk pozostanie integralną częścią sił powietrznych, których struktura wykrystalizowała się w 1947 roku - precyzuje Reuters.

Źródło: PAP (http://www.tvn24.pl)

Setki mieszkańców Calgary w Albercie były świadkami dziwnego obiektu na niebie pojawiającego się na niebie ponad budynkami mieszkalnymi. Są zdjęcia dziwnego zjawiska. O manifestacji UFO napisał polonijny portal http://bejsment.com

Do incydentu doszło 3 lutego. Mieszkańcy miasta mówią, że kiedy było już całkiem ciemno, zauważyli dziwny obiekt unoszący się na niebie, ponad domami. Był czarny i na pierwszy rzut oka można było pomyśleć, że to najzwyklejsza chmura. Ale wówczas można było odnieść wrażenie, że coś jest nie tak z tym obiektem: w ogóle się nie poruszał, nie zmieniał kształtu, podczas gdy chmura zdecydowanie zmieniłaby swój kształt lub pozycję.

Wszystko to sugerowało, że dziwny przedmiot nie może być zjawiskiem naturalnym, ale został stworzony sztucznie. Ponadto po pewnym czasie obiekt natychmiast zniknął, rozpływając się w powietrzu, jakby go tam nie było, co dodatkowo zaskoczyło obserwujących go ludzi.

Naoczni świadkowie przyznają, że byli bardzo zaskoczeni i twierdzili, że nie zauważyli żadnych sztuczek ani instalacji. Według nich było to prawdziwe UFO, które monitorowało miasto, chowając się za chmurą. Ufolodzy również wierzą, że był to obcy obiekt, sugerując także, że maskował się jako chmura.

Były minister obrony Kanady Paul Hellyer nieustannie powtarza, że rząd jest w posiadaniu licznych dowodów na obecność UFO w Kanadzie, ale nie zamierza ich ujawniać.

źródło: http://bejsment.com/2019/02/17/widzieli-dziwny-obiekt-na-niebie/

Film poniżej:

Kiedy okręt Nautilus znajdujecie w sieci www wypełnionej po brzegi witrynami i stronami warto przypomnieć, jak to było na początku drogi. Oto 1973 rok i pierwsza sieć komputerów pozwalająca na wymianę informacji. Mało osób wie, że została wynaleziona w 1969 roku. Była tylko i wyłącznie na użytek placówek wojskowych.




We wczesnych latach 70-tych Paul Newbury miał posadę w Carnegie Mellon, która była jedną z najlepszych szkół informatycznych w Stanach Zjednoczonych. Początkowo stworzył sieć komputerów jako naukowe narzędzie do wymiany adresów i telefonów. Miał nawet schematy komputerów i całej sieci.

Zostały one odnalezione przypadkiem wiele lat później przez jego syna Davida Newbury, który porządkował papiery ojca i dostrzegł kilka kartek, które dziś są bezcenne dla historii internetu.

NASA ogłosiła, że zamierza przyspieszyć przygotowania do kolejnego lotu na Księżyc. Bezzałogowa misja rozpocznie się jeszcze pod koniec tego roku. Jak powiedział administrator NASA Jim Bridenstine, agencja planuje przyspieszyć ponowną misję na Księżyc. Pomysł popiera prezydent Stanów Zjednoczonych Donald Trump.

- Ważne jest, abyśmy wrócili na Księżyc tak szybko, jak to możliwe - mówił Bridenstine na spotkaniu w siedzibie NASA.

Misja planowana na koniec 2019 roku będzie bezzałogowa (jej celem będzie dostarczenie na Srebrny Glob instrumentów naukowych), jednak NASA planuje wysłanie astronautów na Księżyc już za kilka lat. Bridenstine zaznaczył, że do 2028 roku na naturalnym satelicie ma już pracować kilkoro astronautów.

- Tym razem, kiedy dotrzemy na Księżyc, zamierzamy tam pozostać. Nie zostawimy tylko flag i odcisków stóp, by od razu powrócić do domu i nie znaleźć się na Księżycu przez kolejne pół wieku - powiedział.

Ostatnią osobą, która chodziła po Księżycu, był Eugene Cernan. Był członkiem ostatniej załogowej misji na Księżyc Apollo 17 z 1972 roku.

Do 25 marca NASA będzie zbierać wnioski od prywatnych firm, które chciałyby zbudować sondę, która poleci na Księżyc. NASA nauczona opóźnieniami w projektach i zadłużeniami w budżecie wyznaczyła ścisły harmonogram misji, według którego pierwsza selekcja ofert nastąpi już w maju.

- Jeśli mógłbym sobie czegoś życzyć, to chciałbym lecieć jeszcze w tym roku kalendarzowym. Chcemy działać szybko - stwierdził Thomas Zurbuchen, administrator stowarzyszony z Naukowego Dyrektoriatu Misyjnego NASA.

NASA planuje do 2026 roku zbudować na orbicie satelity małą stację kosmiczną o nazwie Gateway. Będzie służyć ona jako stacja dla podróży na powierzchnię Księżyca, ale nie jako stały obiekt załogowy jak Międzynarodowa Stacja Kosmiczna (ISS), obecna na orbicie Ziemi.

W 2031 roku prawdopodobnie na Księżycu pojawią się jeszcze Rosjanie.