[…] Witam załogę okrętu Nautilus! Z wielkim zainteresowaniem czytam wasz serwis, ale najbardziej interesują mnie rzeczy związane z reinkarnacją. Uważam, że mój przykład w sensie mojej osoby jest dowodem na istnienie wędrówki dusz. Jako małe dziecko mówiłem, że kiedyś umarłem, a wcześniej miałem żonę i córkę. Moi rodzice nawet powiedzieli, że podawałem jakieś obcobrzmiące nazwisko, które nosiłem. Dziś już tego nie pamiętam, ale jako dziecko podawałem bardzo dużo szczegółów. Jak miałem 4 lata rodzice zabrali mnie na cmentarz, a ja im powiedziałem, że ja też mam grób, ale w takim miejscu, gdzie nie ma lasu, tylko pola i kiedyś odwiedziłem własny grób, kiedy byłem aniołkiem. Mam także od dziecka bardzo dziwną bliznę na piersi, od urodzenia. Mogę wam nawet przesłać zdjęcie. Jestem pewien, że jest to jakiś ślad po poprzednim życiu. Jak miałem 5-6 lat, to powoli zacząłem o wszystkim zapominać, ale te moje opowieści w dzieciństwie sprawiły, że moja rodzina najbliższa wierzy w wędrówkę dusz. Dobrze, że o tym piszecie, bo ludzi trzeba o tym uświadamiać. Robicie dobrą robotę

Pozdrawiam i proszę o zachowanie moich danych do Waszej wiadomości

[…]

/z Archiwum FN/

[...] Witam serdecznie!

 Oto moja historia :

07 09 1995 roku urodziłam drugą córeczkę.

10 12 1998 roku około godziny 7.20 – 7.30 rano  Julia tuż przed wyjściem do przedszkola  bawiła się  dominem ze zwierzątkami i w tym samym czasie jadła śniadanie a właściwie była karmiona przeze mnie.  Obok przy stole śniadanie jedli  mąż i starsza córka. 

Nagle w czasie zabawy bez żadnego wcześniejszego naprowadzającego tematu Julia powiedziała, że „ona umarła z głodu, że tatuś nie dał jej jeść” Na moje stwierdzenie Co ty mówisz twój tatuś sam by nie zjadł a tobie by dał jeść Julia odpowiedziała „ to nie ten tatuś to inny tatuś nie dał jej jeść”  Rozmowa się skończyła. Dziecko nie rozwinęło dalej tematu a my musieliśmy wychodzić do pracy. Stwierdziłam, że zapiszę to co mówiła i stąd tak dokładny zapis i godzina rozmowy. Notes w którym to zapisałam cały czas przechowuję w szufladzie.

 Jest jeszcze jedna rzecz związana z tym zdarzeniem którą uświadomiłam sobie po tym zdarzeniu i obserwuję do dzisiaj.

O ile starsza córka była jako dziecko strasznym niejadkiem i miałam duże problemy aby cokolwiek zjadła łącznie z tym ,że teściowa gdy Dominika miał ok. 2,5 roku zarzuciła mi ,że dziecko głodzę  to Julia od urodzenia była zawsze głodna. Musiała pojeść i to dość dobrze a przy tym nigdy nie była gruba.  Jej humor zależał od tego czy była głodna. Jak zaczynały się jakiekolwiek nieuzasadnione płacze czy dąsy musiała dostać jedzenie i wtedy wszystko wracało do normy. O ile w starszą córkę trzeba było  „wciskać” jedzenie Julia jak tylko dorosła do wieku „ ja sama” potrafiła sama zrobić sobie kanapkę  czy zrobić samodzielnie jakiekolwiek inne jedzenie. Tak jest do dzisiaj. Gdy tylko w lodówce pojawia  się jakakolwiek  pusta półka zaczyna się niepokój i pytania kiedy będą zakupy. Nie lubi gdy ja nie robię zakupów i chcę aby z lodówki znikły wcześniej zakupione rzeczy.

Bardzo lubi gdy mąż idzie na zakupy spożywcze. Mąż  też lubi jak w lodówce jest pełno.

Pragnę jeszcze w uzupełnieniu moich obserwacji dodać , iż nigdy później pomimo moich podpytywań  nie  powiedziała nic więcej, nie jest i nie była gruba - obecnie jest normalną 13-latką która nie lubi być głodna.

 Pozdrawiam serdecznie

 [...]

Hallo dla zalogi Nautilusa.

Historia ktora chce wam opisac dotyczy mojej siostry i nie wiem czy to jest dowod na reinkarnacje.Siostra swojego obecnego meza poznala / w tym roku 25 lat po slubie/ na wycieczce.On wsiadal na ostatnim przystanku i gdy wsiadl cos sie z nia zaczelo dziac/nie byla to milosc od pierwszego wejzenia jak sie to okresla/ to bylo cos innego jakby jakies wspomnienie,byla pewna ze ona te osobe juz zna, nie umiala tego co sie z nia dzialo opisac nie znala slow ,porownan ktore by to wrazenie potrafilo opisac.Zostali para i po trzech latach znajomosci zostali poproszeni przez moja babcie o pomoc w ogrodku przy zbiorze owocow.Babcia byla w tym czasie w szpitalu i sama nie mogla tego zrobic.Siostra opowiadala ze pojechali do ogro dka,poszli do altanki ktora byla prawie jak domek bo byla tam kuchnia,lozko,jak w wiejskiej chacie.Przebrali sie w ubrania ktore tam byly,jakas koszula flanelowa,babci fartuch i gdy tak byli juz przebrani siostra opowiadala ze wpadla w jakis dziwny stan,bo zrobilo jej sie slabo i jeszcze cos dziwnego z nia sie dzialo i nie umie tego opisac i poczula ze  jak by sie przeniosla w czasie ,czula ze juz kiedys byla w takiej sytuacji z ta samo osobo,tak jak by mieszkala na wsi i wykonywali podobna czynnosc na gospodarstwie  i podobnie byli ubrani.To byla chwila i wszystko wrocilo do normy.Przypomnialo jej sie wtedy to pierwsze ich spotkanie na wycieczce i podobne  uczucie i wie ze nie mialo to nic wspolnego z wygladem fizycznym obecnego jej meza ale cos czego nie umie nazwac,opisac  tego  co jej mowilo ze juz kiedys byli razem i cos mocnego ich laczylo. Poprostu przez chwile czula te uczucie ktorym dazyla juz kiedys te osobe .Pozdrawiam

From: [...]
Sent: Monday, September 20, 2021 9:05 PM
To: FN
Subject: Dowód na reinkarnację czy zwykły "błąd" systemu?

Dzień dobry!

Chciałem już wiele razy napisać do Państwa tego maila, jednak zawsze gdy zabierałem się za pisanie, nie potrafiłem ubrać w słowa tego co wydarzyło się w moim życiu. Myślę jednak, że tym razem podejmę kolejną próbę i uda mi się chociaż niezgrabnie to opisać. Przejdę jednak do sedna sprawy:
Zdarzenie miało miejsce 5 lat temu w sierpniu. Piękny, słoneczny dzień. Dostaję telefon z firmy, w której pracuję jako kierowca ciężarówki z informacją załadunku - Bielsko-Biała, magazyn TRW; zrzutka Melfi.
Około godziny 11:00 stawiłem się na załadunek. Kazano mi podstawić się pod rampę (chyba nr 8). Na sam załadunek "zeszło" ok 3 godzin. W międzyczasie inną ciężarówką przyjechał, jak później się okazało, kolega z lat szkolnych. Porozmawialiśmy przez około godzinę, coś tam powspominaliśmy. Dzień jak każdy inny. W pewnym momencie magazynier dał znak, że moje auto jest załadowane i mam udać się do biura po dokumenty. Krzyknąłem do magazyniera "ok" i idę do biura. Otwieram drzwi do budynku biurowego i w tym momencie widzę człowieka, jego twarz, jego zmieszanie i to że nie wiadomo skąd on zna mnie a ja jego. W mojej głowie, jak przebłysk (czy błyskawica-ciężko to opisać słowami) wpada myśl, obraz sytuacji: las, wilgoć, chłód, Germania (dokładnie taka nazwa). Ja w tej wizji (obrazie w mojej głowie) jestem ubrany w zbroję żołnierza rzymskiego (złoty napierśnik), w ręku trzymam miecz. Czuję chłód otaczający mnie z każdej strony. Wiem, że przegrywamy bitwę; wiem, że sprawa jest przegrana. Widzę w tym obrazie tego człowieka wraz z dwoma innymi ludźmi w umundurowaniu żołnierzy rzymskich, którzy uciekają z pola bitwy. Krzyczę na nich dlaczego się wycofują, każę im wracać do walki. Nie słuchają mnie. Czuję w sobie gorycz, rozpacz, złość. Obraz się urywa.
Człowiek, który czekał na dokumenty patrzył na mnie z wyrazem twarzy przerażonego czy zmieszanego. Nie wiem czy on zobaczył to samo co ja gdyż po tej sekundzie zawieszenia w całej tej sytuacji, dostał dokumenty i szybko wyszedł.
Nigdy wcześniej, ani później nie spotkałem tego człowieka.

Oczywiście sprawdziłem czy legiony rzymskie walczyły w Germanii i czy przegrały tam bitwę.
Jest cały opis: Bitwa w Lesie Teutoburskim.

Zaznaczam, że nigdy wcześniej nie interesowałem się Cesarstwem Rzymskim i jego historią. Ba! Wręcz nie lubiłem tego tematu i wolałem "omijać" ten okres historyczny. Jednak od tamtej chwili czuję wręcz niewytłumaczalną tęsknotę za tamtymi czasami.
Wiem jedno: to nie moje pierwsze życie i (niestety) nie ostatnie.

Moje pytanie do Fundacji Nautilus brzmi:
Czy jesteście w posiadaniu opisów podobnych sytuacji?

Jeśli będzie z waszej strony chęć publikacji maila to macie moją zgodę.
Proszę tylko o zachowanie anonimowości.

Pozdrawiam całą Fundację Nautilus!
Robicie świetną robotę!

                                                                                     Z poważaniem
                                                                                                              [dane do wiad. FN]