Dziś jest:
Środa, 16 października 2024
Nasze położenie na tej Ziemi wygląda osobliwie, każdy z nas pojawia się mimowolnie i bez zaproszenia, na krótki pobyt bez uświadomionego celu. Nie mogę nadziwić się tej tajemnicy...
/Albert Einstein/
Zachowamy Twoje dane tylko do naszej wiadomości, chyba że wyraźnie napiszesz, że zezwalasz na ich opublikowanie. Adres email do wysyłania historii do działu "XXI Piętro": xxi@nautilus.org.pl
czytaj dalej
Szanowna Fundacjo! Chciałbym podzielić się zdarzeniem, które miało miejsce 25 grudnia 2018 roku i jest związane z moim, obecnie ponad pięcioletnim, synem. Wielokrotnie pytałem się go, czy pamięta jak był w brzuszku u mamy, lub co się działo zanim do nas zszedł "z chmurki", ale zawsze się uśmiechał i mówił że nie pamięta.
Jednak tego dnia zaczął sam z siebie mówić rzeczy, które nie pasowały do tego co zawsze opowiada. Syn nie należy do dzieci "fantazjujących", zazwyczaj trzyma się faktów, a jeśli nie to od razu wiadomo kiedy tak nie jest.
Tamtym razem, według mojej oceny, to co opowiedział nie wyglądało na zmyślanie. Ale do rzeczy. We wspomniany dzień powiedział mi to co przedstawiam poniżej - spisałem to od razu, żeby nie umknęło z pamięci. Nigdy potem ani do tego nie wracał, ani nie potwierdzał, gdy próbowałem do tego tematu wrócić.
Oto co usłyszałem:
- Najpierw urodziłem się ja a potem ty
- Byliśmy razem w brzuszku babci X
- Ciocia Madzia, ale inna (mój komentarz: inna niż ta, którą zna), ta która mieszkała w Grecji i miała córkę Polę, miała maszynę do szycia, która szyła pionowo (komentarz - w rodzinie nie ma żadnej Poli; czy ta maszyna, to maszyna dziewiarska?)
- I tam obok był Jasio (komentarz - nie wiadomo, czy obok cioci Madzi z Grecji, czy to zupełnie inny wątek), ale nie Z, i był niegrzeczny bo tłukł szklanki i miski szklane
- A ciocia Madzia (komentarz - ta z Grecji) miała sklep z kościotrupami i jeden długopis robił o tak (pokazał coś w rodzaju klaskania przedramionami)
- A babcia Y jak nie była jeszcze stara poszła do salonu i kupiła Peugeota (komentarz - babcia Y nie kupowała nigdy samochodu w salonie, nie ma prawa jazdy i nigdy w rodzinie nie było Peugeota)
Może to jednak był przebłysk pamięci poprzedniego (poprzednich?) wcielenia (-ń). Kto wie? ;)
Pozdrawiam,
[dane do wiad. FN]
czytaj dalej
[...] Witam Państwa. Nie wiem od czego zacząć...2 miesiące temu w wyniku nagłej ciężkiej choroby zmarła moja 6letnia córeczka. nie potrafię się z tym pogodzić.Zaczęłam interesować się reinkarnacją ponieważ przeczytałam kilka artykułów że duszyczki zmarłych dzieci powracały do swoich rodziców. Przed pogrzebem przyśniła mi się moja córeczka. Zapytałam ją w śnie czy chce tam iść (miałam na myśli niebo) powiedziała ze wolałaby zostać w domu ale że już ją nic nie boli. nie mogłam wytrzymać pustki więc postanowiliśmy z mężem jak najszybciej starać się o dzieciątko.
W dni starań miałam dość nietypowe sny. pierwszy to stałam przy oknie i płakałam za nią. niebo było zachmurzone nagle chmury się rozeszły wyszło bardzo duże rażące słońce. z tego słońca zrobił się Pan Jezus,zza pleców wyleciał biały aniołek. to była moja córeczka. taka biała tylko że dużo mniejsza.podleciała do okna i powiedziała mamusiu i poleciała. W następną noc sniło mi się że wujek ktorego nie znosze odebral mi prawa rodzicielskie i ją. Pojechałam do niej w odwiedziny i powiedziała mi że jej jest u niego żle(u tego wujka) i zabrałam ją stamtąd.
Biegłam z nia na rękach ile miałam sił. W następną noc śniło mi się że szłyśmy przez las na nogach do domu i sąsiad jechał samochodem i się z nim zabrałyśmy i mówiłam do niej ze już jedziemy do domu. Później na przestrzeni ok 2 tyg sniła mi się kilka razy że budzi się ze śpiączki i jest zdrowa. Kilkanaście dni temu Dowiedziałam się że jestem w ciąży. Nie wiedziałam czy się cieszyć czy nie. Chciałabym spowrotem moją jedyną córeczkę. kilka dni temu miałam sen znowu. Siedziałyśmy u niej w pokoju na fotelu i rozmawiałyśmy.
W pewnym momencie powiedziałam do niej "ale Ty już jesteś w niebie" a ona mi odpowiedziała "nie mamo ja tutaj jestem'. i Tak powiedziała przez 2 razy. Bardzo chciałabym żeby ona wróciła,żebym mogła jej wynagrodzić to że czasem nie miałam dla niej czasu itp. Byłyśmy z moją córeczka strasznie związane. może to dziwne ale modlę się do Boga żeby mogła do nas wrócić, moją córeczkę proszę o to samo. Te sny dają mi nadzieję bo sa takie jakby moje dziecko rzeczywiście do nas miało wrócić. Objawia się Jezus który ją wypuszcza tak jakby z nieba,później ją zabieram do domu.może mi się tylko tak wydaję...
Witamy,
Dziękujemy za bardzo cenny opis. Jak najbardziej – może mieć Pani rację i córka do Pani powróci teraz lub za jakiś czas. Prosimy robić notatki z tych snów, aby nic Pani nie umknęło. Warto też pisać daty tych snów.
Jeśli pojawi się coś nowego w tej sprawie – prosimy o informacje.
Gdyby się Pani zgodziła, to chętnie zamieścilibyśmy Pani e-mail (anonimowo) w naszym dziale XXI PIĘTRO – TWOJA HISTORIA.
Pozdrawiamy
FN
[autorka relacji wyraziła zgodę]
czytaj dalej
Dzień dobry, Minionej nocy 30 na 31 sierpnia 2019 około północy nad Krakowem wisiały nieruchome 6 świateł.
Z informacji znalezionych w sieci inni ludzie też obserwowało te dziwne światła nawet o 2 nocy (dwie godziny lampiony weselne raczej nie wisiałyby nad Krakowem).
Mam zrobione zdjęcia tylko nie wiem jak je tutaj zamieścić.
pozdrawiam
Jacek
[...]
From: [...]
Sent: Monday, September 2, 2019 7:51 AM
To: nautilus@nautilus.org.pl
Subject: Swiatla nad Krakowem
Dzień dobry
Jak już pisałem w formularzu w noc z 30 na 31 sierpnia około północy nad Krakowem można było obserwować dziwne nieruchome punkty świetlne na niebie.
Na profilu FB Kraków PL inne osoby przysłał zgjecia z tej obserwacji lecz robione około 2:00.
Moje zdjęcie wykonałem około 0:15.
W załączeniu przesyłam zdjęcie oraz zrzut mapki żeby pokazać kierunek wykonania zdjęcia.
Pozdrawiam
[...]
Od FN
Podaliśmy naszemu czytelnikowi algorytm do przekazania nam zdjęć. Czekamy na nie.
FN
Witam,
dzis tj. 31.08.2019 tuz przed 2 w nocy w Krakowie zamykajac okno dachowe przed snem, zauwaśyłam szybko przemieszczajace sie ze wschodu na zachód biale swiatlo.
Bylo ono widoczne za masa gestych chmur w pewnym momecie zmienilo sie w formacje kilku świateł i zawislo bez ruchu a po ok 20 sekundach zniknęlo. Formacja była duza a zjawisku nie towarzyszyły zadne dzwieki .
Czy wiecie co to moglo być, czy ktos widział coś podobnego tej nocy ?
Pozdrawiam
[dane do wiad. FN]
czytaj dalej
Witam załogę Fundacji Nautilus oraz wszystkich zainteresowanych zjawiskami nie wyjaśnionymi. Chciałbym opowiedzieć Wam zdarzenie czy też zjawisko jakie przydarzyło mi się w 1976 lub 1977 roku. Byłem wówczas uczniem szkoły średniej i mieszkałem wspólnie z rodzicami w Warszawie. Ale opowieść chyba zaczęła się wiele lat wcześniej kiedy miałem ok. 10 lat. Kiedy zbliżały się wakacje wówczas rodzice zawozili mnie do dziadków na wieś.
Tam spędzałem najpiękniejsze swoje młodzieńcze lata co sprawiło, że na tereny nadbużańskie jeżdżę do chwili obecnej. Zawsze wieczorami chodziłem z babcią w odwiedziny do rodziny, gdzie opowiadano o różnych dziwnych zdarzeniach, o duchach a także o tzw. zmorach. Zmora jak mi mówiono to postać, która odwiedza człowieka -swoją ofiarę w nocy podczas snu. Nie będą opisywał tego zdarzenia tylko chcę podkreślić kiedy pierwszy raz usłyszałem o tego typu incydencie, ale szczerze mówiąc to mnie wcale nie interesowało. Nawet pamiętam, że się z tego śmiałem potraktowałem to jako dobry żart i bzdurę. Obecnie mówi się, że są to zmory lub też strzygi. O tym wszystkim dowiedziałem się dopiero po latach z audycji Fundacji Nautilus.
Nie mogłem uwierzyć, że to co usłyszałem wiele lat temu jest przekazem od dość sporej ilości ludzi. A przecież wtedy to zlekceważyłem, wyśmiałem i chyba niepotrzebnie. Nie wiem czy mi ktoś uwierzy czy nie, ale właśnie wtedy w latach 70-tych jak wspomniałem byłem uczniem szkoły średniej i pewnego wieczoru stało się coś bardzo dla mnie strasznego, coś co zapamiętam do końca życia - przyszła do mnie zmora. Nawet nie wiem czy prawidłowo powiedziałem że przyszła czy wtargnęła do mojego życia. Nie pamiętam dokładnie który to był pierwszy raz gdy ona przyszła do mnie ponieważ każda noc była identyczna. W tym samym pokoju usytuowanym na parterze z balkonem oprócz mnie spali również moi rodzice. To co ja przeżyłem każdej nocy przez wiele miesięcy( myślę że ok 6) to tylko ja wiem i osoby, które doznały podobnych przeżyć. Powiem tak, mówi się to było podczas snu, ale ja bym powiedział, że chyba nie do końca.
Wielokrotnie widziałem jak ta postać ( zaraz ją opiszę ) zbliżała się zza firanki od strony okna balkonowego i szybkim krokiem prawie że biegła w stronę mojego tapczanu i rzucała się na mnie ze swoimi brudnymi rękoma i zaczęła mnie dusić. Miała w rękach tak potworną siłę, że moje starania by te ręce oderwać od siebie nic nie dały. Ale jedno co zawsze się zdarzało w przypadku jej nadejścia to występujący ciągle paraliż całego ciała. Za każdym razem zawsze ją widziałem ale w żaden sposób nie mogłem krzyknąć by powiadomić rodziców. Wielokrotnie widziałem jak rodzice jeszcze nie spali a jedynie rozmawiali wówczas miałem im za złe , że mi nie pomogli i dlaczego nikogo nie widzą skoro tak blisko byli przy mnie.
Chciałem krzyczeć, machać rękami by odganiać tę wstrętną zmorę. Była to postać kobiety starszej o wzroście może ok 130 cm, z długimi ciemnymi włosami , które były w strasznym nieładzie, brudne, splątane, zaniedbanie, a ona sama owinięta była w stare szmaty stanowiące jej ubiór. Twarz jej była brudna wysmarowana jakby błotem. Pamiętam je oczy były duże wyłupiaste większe niż u człowieka. Pamiętam, że miała długie dłonie i brudne ostre paznokcie. Obraz nędzy i rozpaczy. Łatwiej to wszystko teraz opowiedzieć niż opisywać. Nawet teraz pisząc przechodzą mnie ciarki mimo, że upłynęło tyle lat a ja do dzisiaj zastanawiam się kto to był, dlaczego ja padłem ofiarą i co było powodem, że to spotkało właśnie mnie. Kiedy rano opowiadałem o tym rodzicom nie chcieli w to uwierzyć. Jak mogło to mi się przydarzyć skoro okna były na noc zamykane a poza tym nie ma takiej możliwości aby ktoś się dostał do domu w inny sposób. Tak myślałem wtedy.
Wiem i dobrze pamiętam, że wielokrotnie nie spałem bo już wiedziałem, że za moment nastąpi to co każdej nocy. Co jeszcze jest istotne w tym wszystkim. Kiedy ta zmora przychodziła do mnie ja zawsze leżałem na plecach bo tak zawsze najlepiej mi się spało. Ale to był błąd z mojej strony chociaż nie wiedziałem przecież kiedy przysypiam. Atak następował właśnie gdy usypiałem w ten sposób. Nie miałem żadnych szans by uwolnić się od jej nacierających rąk w kierunku mojej szyi. Gdy łapałem za jej dłonie czułem jak są śliskie i wysuwają mi się z ręki. Wysuwały się z ręki ponieważ robiły się bardzo małe, zmniejszały się jakby były dłońmi małego dziecka o niewyobrażalnej sile. Tak długo to trwało, że będąc w ciągłym strachu bez pomocy z zewnątrz przyzwyczajałem się do tego codziennego jej najścia. Noc w noc przez wiele miesięcy. Rano przecież trzeba było wstać i iść do szkoły. Wstawałem przemęczony, ale teraz dopiero pomyślałem sobie dlaczego nie spojrzałem rano w lustro aby zobaczyć czy pozostały na ciele dziwne ślady. A może je widziałem lecz teraz już nie pamiętam.
Ktoś by zapytał jak to się skończyło i kiedy i co się stało, że ta zmora odpuściła. Przypominam sobie, że od pewnego czasu będąc bardzo zmęczonym zacząłem spać na brzuchu co było dla mnie mało komfortowe. Ta sytuacja zmieniająca położenie mojego ciała nie powstrzymała dalszego ataku tej postaci. Od czasu gdy kładłem się spać na brzuchu ona atakowała mnie z tą samą siłą jak wcześniej, ale ja dodatkowo swoje ręce kładłem na szyi aby chociaż trochę zniwelować ból i utrudnić jej dostęp do mojego ciała. Pamiętam jej niezadowolenie i złość że ręce jej nie mogą sięgnąć szyi. Szarpała mnie z każdej strony by się dobrać do mnie. I chyba nastąpił przełom. Wizyty te po kolejnych jej nieudanych próbach zakończyły się. Nie pamiętam w tej chwili czy mój układ ciała doprowadził do zakończenia nocnych wizyt. Możliwe, ale może był też inny powód, którego ja nie znam. Zastanawiałem się czasami czy zlekceważony przeze mnie incydent z młodości, który mi opowiadano doprowadził do powyższych nocnych wizyt -możliwe. Czy ta postać pochodziła z innego nieznanego nam świata, może poddano mnie pewnej próbie. Gdzieś wyczytałem, że tzw. zmory to pewien rodzaj obcych, dla których nasza ziemia stanowi teren do przeprowadzenia swoich badań. Chciałbym dowiedzieć się prawdy. Ja wiem jedno – to na pewno nie był sen.
[...]
czytaj dalej
[...] Dobry wieczór
Ostatnio podczas spaceru z psem rozmawialiśmy z dziewczyną o reinkarnacji. W trakcie rozmowy pojawił się wątek dzieci pamiętających swoje poprzednie wcielenia. Biorąc pod uwagę to, że moja partnerka ma dzieci z poprzedniego związku zapytałem czy któreś z nich wspominało może coś o jakiejś historii z "minionego życia" albo o "innych rodzicach". Czy mówili regularnie o czymś co mogłoby być wzięte za bujną wyobraźnię dziecka. Jej odpowiedź mnie zaskoczyła. Co prawda żadne z dzieci nie mówiło o poprzednim życiu, ale za to syn w dzieciństwie mówił często, że w nocy przychodzą do niego "czarne pany". Te osoby miały wychodzić z jednej ze ścian pokoju. Syn wskazywał nawet dokładnie o którą ścianę chodziło. Te odwiedziny były regularne i bardzo częste. "Czarne pany" nie robiły mu krzywdy a on się ich zupełnie nie bał. Ich obecność była dla niego naturalna. W pewnym momencie przestał o tym mówić a później zupełnie o tym zapomniał. Dzisiaj pytany o tę historię mówi wręcz, że nic takiego nigdy nie miało miejsca i że on w ogóle nie kojarzy, żeby rozmawiał o tym ze swoją mamą.
Czy spotkaliście się kiedyś z takim zjawiskiem? Co to mogło być?
[email przyszedł do FN 27 sierpnia 2019]
Dziękujemy za opis. Relacje o dzieciach, które widzą duchy to klasyka zjawisk niewyjaśnionych. Po prostu dzieci pojawiając się na świecie "z krainy światła" mają zdolność widzenia rzeczy niewidocznych dla ludzi dorosłych. Potem te zdolności zanikają ( w wieku ok. 4-6 lat). Jeśli zaś pozostają - mamy do czynienia z medium lub jasnowidzem.
Poniżej "mała próbka" z naszego archiwum.
Witajcie załoganci ! To znów ja, pisałem do Was w sprawie fotografii Orbsów. Chciałbym poddać Waszej ocenie ciekawą sprawę, której ja i moja rodzina byliśmy świadkami. Wydarzenia są naprawdę świeże (wieczór i noc z soboty na niedzielę 27-28 luty ). Pozornie dla pojedynczej osoby nieszkodliwe zjawiska dopiero jak spotkaliśmy się całą rodziną w niedzielę i wszystko sobie opowiedzieliśmy to nabrało to sensu i trochę nas wystraszyło. Otóż ja mieszkam z moją żoną i 2,5 letnią córką w mieszkaniu w bloku. Moja córka jak na swój wiek jest bardzo bystra, dużo mówi i dużo rozumie. Ale nigdy nie śpi sama w sypialni. Zawsze jak ją położymy wcześniej bo na przykład uśnie nam na rękach, to po kilkunastu minutach przybiega do nas z płaczem i nie chce iść sama spać. Mówi, że się boi łóżeczka. Tak też było w sobotni wieczór. Było późno, koło północy. Córka już zasypiała, więc żona stwierdziła, że sią z nią położy, a ja jeszcze oglądałem telewizję. Obie dziewczyny leżały na plecach i jak żona mówi – dziecko patrzyło się w jeden punkt na suficie i narastającym głosem powtarzała : „Idzie potwór! Idzie potwór!”. Żona myślała, że jak to dzieci mają – bawi się.
Więc udała, że się boi i wtedy córka ją przytuliła i powiedziała : „nie bój się mamusiu”. Po czym znów patrzyła się w ten punkt i mówiła to samo. Że idzie potwór. Tak chyba z cztery czy pięć razy. Po czym zwróciła swój wzrok ponownie w ten obszar na suficie, machała ręką na pożegnanie i powiedziała : „Pa pa potwór”. Żona zapytała, gdzie poszedł potwór? A córeczka odpowiedziała, że do babci (mojej mamy). Było to około godziny 00:30. Jak się w niedzielę dowiedziałem od mamy, około godziny 1:00 w nocy obudziło ją szarpnięcie za drzwi. Było na tyle silne, że drzwi wejściowe do mieszkania z głośnym hukiem się otwarły. Mama poczuła niepokój i mówiła, że czuła, że coś „przyszło”. Mama nie miała odwagi wyjść z łóżka, by sprawdzić co się stało. Ojciec spał i się nie obudził. To już podobno drugi raz w tygodniu się zdarzyło. Na rano jak wszyscy wstali – drzwi były zamknięte. Dodam tylko, że nie pierwszy raz w domu rodziców drzwi się same otwierały, przedmioty spadały z półek na oczach domowników (zwłaszcza takie zjawiska nasilały się w okresie Wielkiej Nocy. Na przykład spadał poświęcony w Wielką Sobotę koszyki z jedzeniem. Mamy Wielki Post i Wielkanoc już niedługo, więc znowu „TO” wróciło.) Żeby było śmieszniej to nie koniec tych zajść. Podczas gdy żona i córka już spały, ja poczułem się senny i około godziny 2:00 w nocy postanowiłem się położyć. Gdy już leżałem do głowy wpadła mi myśl, tak jak by ktoś mi ją włożył do świadomości bez mojej zgody. Jedno słowo: „UMRZESZ”. Poczułem wielki strach.
Aż praktycznie wpadłem w panikę. Ale stwierdziłem, że postaram się to opanować i nie będę robił z siebie durnia przed żoną. Więc przytuliłem się do niej i próbowałem zasnąć. I wtedy usłyszałem pukanie. Trudno określić skąd, jakby w ścianie albo do drzwi w sypialni. Pukanie nie takie zwykłe, ale jednostajne stukanie przez około 20 -30 sekund. Dwie serie. Potem usłyszałem, że ktoś puszcza wodę. Więc uspokoiłem się, bo wiedziałem, że ktoś jeszcze też nie śpi w bloku. I to pukanie mogło dochodzić z jakiegoś sąsiedniego mieszkania. Tak wtedy pomyślałem. Dopiero jak w niedzielny wieczór ja poruszyłem ten temat wszystkim „rozwiązały się języki” i zaczęli opowiadać o tych zdarzeniach. Wtedy to miało sens chronologiczny i było z sobą powiązane. Teraz się tylko zastanawiam, czy faktycznie ktoś tej nocy też nie spał i czy odkręcony kran z wodą było słychać u sąsiada, czy też w mojej łazience albo kuchni. Ciężko jest to stwierdzić, ale nas to osobiście przeraziło. My od kiedy się wprowadziliśmy do naszego mieszkania nieustannie słyszymy jak coś w kuchni stuka i puka. A to słychać jak talerze się obijają, a to jakieś inne, bliżej nie określone dźwięki dochodzące z kuchni. Wracając do domu żona mi jeszcze opowiedziała, że była świadkiem jak córka chodzi do kuchni, otwiera szafkę pod zlewem i z kimś rozmawia. To znaczy, otwiera drzwiczki, wita się, macha rączką. Potem mówi coś po swojemu, nie idzie wyłapać słów, mówi „cześć” i zamyka szafkę.
Na pytanie : „kto tam był” zawsze odpowiadała : „PAN”. Jest to bardzo dziwne i mnie już to trochę niepokoi. Być może nie wszystkie przedstawione sytuacje to zjawiska nadprzyrodzone i część na pewno da się wyjaśnić, z racji tego, że mieszkamy w bloku. Ale niektóre są na prawdę dziwne, zwłaszcza zachowanie mojego dziecka. Niejednokrotnie pisaliście, że dzieci mogą widzieć więcej, dlatego będę teraz baczniej obserwował córkę. Nie będę o nic pytał, nie będę prowadził z nią rozmów na ten temat, żeby dziecku nic nie sugerować. Będę tylko obserwował. I zobaczymy jak sytuacja się potoczy. Mam nadzieję, że moja opowieść przyda się Wam w jakiś sposób. Może jest więcej osób z takimi doświadczeniami niż mi się wydaje. Tymczasem dzięki za świetne materiały na portalu. W razie gdybyście chcieli tekst opublikować proszę o nieudostępnianie żadnych danych, jeśli je w jakiś sposób pozyskacie. Pozdrawiam, D.D.
Jeszcze krótko w tym temacie. Kilka lat temu, moja córka mająca wówczas ok. 2 lat widziała w mieszkaniu "pana". Słowo "Pan" było wśród pierwszych jakie wypowadała i jak się okazało kilka razy użyła go, pokazując przy tym palcem pustą przestrzeń mieszkania. Było to w mieszkaniu moich rodziców (innym niż to z poprzedniej historii). Córka spała w moim dawnym pokoju i zerwała żonę swoim nagłym płaczem. Moja żona pobiegła natychmiast do pokoju (mnie wówczas nie było na miejscu), wzięła córkę, a ta bardzo mocno wtuliła się w nią. Żona zaczęła pytać co się stało, a po chwili córka nie odwracając głowy wskazała palcem na łóżeczko i powiedziała "pan". Żona zaczęła zadawać pytania, utwierdzając się w tym co usłyszała, ale za każdym razem usłyszała potwierdzenie o "panu". Podobna sytuacja nastąpiła jeszcze raz w tym samym miejscu, a niedługi czas po tym zdarzeniu, w tym samym mieszkaniu, siedziałem z moim tatą w salonie, a córka była przed nami na dywanie. Nagle odwróciła się w naszą stronę i wskazując palcem w przestrzeń pomiędzy nami powiedziała "pan". Odwróciłem się - za nami był stół i dalej ściana, ale bez żadnych obrazów czy figurek. Zapytałem się jeszcze dla pewności czy tu jest pan, a córka jeszcze raz pokzała palcem w to miejsce i powtórzyła to słowo. Później jeszcze raz zdarzyło się nam taka sytuacja u nas w domu. Od tamtej pory już nie
Pozdrawiam Załogę
[...]
Prośba o zachowanie danych tożsamości oraz kontaktu, tylko dla Państwa użytku.
czytaj dalej
Dzień dobry, chciałbym się z Wami podzielić moją historią, która miała miejsce dosyć niedawno ,otóż 4 dni temu w nocy przed snem pomyślałem sobie, że jeżeli istnieje świat pozagrobowy to niech mi się przyśni ś.p Natalia Ś. która prawdopodobnie popełniła samobójstwo, chociaż możliwe jest również że śledztwo pózniej wykazało morderstwo, nie mam co do okoliczności jej śmierci pewności ponieważ nie zainteresowałem się tą sprawą aż tak wnikliwie, na stronie internetowej można było wyczytać, że było to samobójstwo,
Natalia śniła mi się tej nocy, popatrzyła mi się w oczy i się przytuliliśmy, po chwili znalezlismy się w łożku i tam również chwilę się przytulaliśmy, sen się skończył, Natalia można powiedzieć była moją tak jakby dziewczyną przez około 4 miesiące przychodząc do mnie można powiedzieć dzień w dzień ,mieszkałem jeszcze wtedy z rodzicami, pół roku po tym jak przestaliśmy się spotykać przeszedłem przez jej dzielnicę znajdującą się w mieście w którym mieszkałem i zobaczyłem klepsydrę z jej imieniem i nazwiskiem, wtedy akurat tak się złożyło że spotkałem kolegę z jej osiedla przechodzącego obok, zapytałem - co się stało? odpowiedział, że Natalia skoczyła z bloku z 11 piętra i podobno była tam na jakiejś imprezie, i że tylko tyle wie, jak się okazało skoczyła ona z bloku w którym mieszkanie ma wynajęte moja siostra, ale nie sądzę żeby jej samobójstwo miało jakikolwiek związek ze mną, ponieważ rozstaliśmy się w koleżeńskich stosunkach, Natalia była osobą ,że wystarczyło ją dotknąć i odskakiwała na metr, była dosyć dziwną osobą ale w miare rozumną, jednak nasze drogi jak widocznie chciał los się rozeszły, ale nie tylko w tej sprawie do Was piszę,
Otóż dzień po tym śnie Natalia pojawiła się w moich myślach tak jakby w wyobrazni i zaczęła mi coś pokazywać jakby na migi, stwierdziłem wówczas że trzeba sprawdzić czy chce mi coś przekazać ponieważ zadając jej pytania tak jakby rozumiałem co chce mi powiedzieć i potrafiłem napisać to własnymi słowami, tak więc wszedłem do jednej z gier online w której mam kilkunastu znajomych i zacząłem sprawdzać czy moje widzenie jest tylko fikcją, być może przeżytym szokiem zaraz po tym jak poprosiłem ją żeby mi ujawniła świat duchowy, i mi się śniła, poprosiłem koleżankę żeby zadała jej pytanie, koleżanka zadała pytanie "Co się dzieje z Bogdanem?" Natalia w mojej wyobrazni pokazała mi dwie złączone ręce i tak jakby wskazała na to, że śpi, zapytałem czy ta osoba nie żyje, kiwnęła głową że tak, napisałem więc koleżance że Bogdan nie żyje, koleżanka odpisała że to prawda, i więcej pytań nie zadawała, pozniej kolejna koleżanka zapytała się "co z Igorem"
Natalia odpowiedziała, a przynajmniej nasunęły mi się do głowy słowa "popełnił samobójstwo" druga koleżanka również przyznała mi rację i zapytała dlaczego Igor to zrobił, Natalia odpowiedziała że "po prostu miał zdolności samobójcze" ale najwięcej informacji udzieliła mi ona przy rozmowie z kolegą, z jego pytań i rozmowy z Natalią poprzez wyobraznię, dowiedziałem się takich oto rzeczy, jak zapytałem czy mam sie jego zapytać czy chce cos od niej wiedzieć, powiedziała "rób co chcesz" podkreśliła również że ma w tym wsparcie Aniołów i Świętych, oraz że mówią jej co ma mówić, przekazała mi również że dzieki mnie jest tutaj w mojej głowie, bo była w piekle i zyskała boską świadomość ,że niebo nie należy do Boga tylko do świętych, i że piekło jest wymysłem Boga, że człowiek uświadamia sobie gdy cierpi, że powinien być dobry. Kolega zadał jej pytanie - zapytaj o swiaty rownoległe czy one przenikaja przez siebie?
Natalia odpowiedziała: mówi że tylko w wyobrazni, że ludzie mają system równoległy ze światem świętych, że tylko wybrani mają do niego dostęp, że został on opracowany na ziemi, żeby mieć kontakt z niebem, dzięki temu ja i ona możemy mieć kontakt, i wszyscy Święci i Aniołowie na ziemi, zapytałem czy jest więcej światów, odpowiedziała : tak jest więcej światów w odległej galaktyce do których kierowani sa ludzie w zależnosci od tego jacy byli na ziemi , żebys sie modlił bo niebo istnieje a Aniolowie i Święci patrzą nie tylko na kazdego wybranego człowieka ,ale też i na ciebie i modlą się żeby każdy był taki sam. że tak jak można kształcic się w sile fizycznej, tak również można kształcic się we własciwym myśleniu, mówi że Bóg to widzi ,zapytałem jej czy kolega jest dobrym człowiekiem, odpowiedziała że troche tak troche nie, że modlitwa czyni cuda i prosi o modlitwe w jej intencji i że dziękuje. Kolega odpowiedział: to mi nie pasuje bo oni nie chca zadnych modlitw nic nie chca oprocz tego zeby nam pomoc. Natalia odpowiedziała tak: Jestem w czyśćcu napisz ,dusze czyśćcowe potrzebują modlitwy za nich, żeby utwierdzic w przekonaniu osobe wierzącą w to że istnieje świat pozagrobowy, i że nikt nie jest czysty mówi, że tylko Jezus był ,i w to trzeba wierzyć , że On jest Bogiem na ziemi, że ma pomocników wszystkich Świętych i takich jak ja, ważne jest żeby sie cały czas doskonalić w doskonalosci, ze względu na znajomosc prosi napisać z Panem Radkiem lub Radosławem, czyli mną ,jest w stanie sie ze mną komunikować mówi żebym dbał o siebie żebym schudł dlatego kazali jej sie ze mną skontaktować, żebym był troche w szoku, ale martwi sie też tym że jestem przestraszony i żebym sie tym nie przejmował bo Aniołowie i Święci wiedzą co robią, i że bedąc w sklepie podsunęła mi dwie herbatki na trawienie, i faktycznie kupiłem tego dnia dwie herbaty na odchudzanie i na trawienie,
Tak więc proszę teraz o znawców tematu, czy widzenie ducha poprzez wyobraznię to jakiś dar? czy jestem Medium? Natalia po zapytaniu jej czy pokaże mi się jak ją przywołam splunęła na ziemię, odczytałem to jako - spluń a będę ,i faktycznie jeżeli teraz wyobrażam ją sobie, to ona jest w moim umyśle i czeka na pytania które jej zadam, dodatkowo przyznam, że od 2 miesięcy zrobiła mi się na brzuchu jakby przeczulica skóry która powoduje że po podrapaniu się po brzuchu mam wrażenie jakbym miał zaraz dostać skurczu brzucha, a że jestem otyły to uświadomiłem sobie że to przez to że nagle przytyłem i że dzieje się tak dlatego że mam rozstępy na brzuchu, uważacie że Natalia naprawdę chciała mi przekazac, jak się dowiedziałem z czyśćca, żebym schudł ,bo takie dostała informacje z góry od Świętych? czy to co mnie spotkało wczoraj łącznie z tym snem to tylko moja wyobraznia, czy może coś więcej? W związku z wydarzeniami opisanymi powyżej, zadzwoniłem do dwóch Uzdrowicieli Duchowych, oboje byli zgodni co do tego że jest to dar, jedna Uzdrowicielka napisała do mnie przed rozmową:
Prosze sie nie bac swoich zdolnosci! To wielki dar i byc moze misja. Wierzacy nie znaczy fanatyczny. Pan nie potrzebuje pomocy, ale moze sa ludzie ktorym potrzebna jest Pana pomoc. Bycie Medium to bardzo duza sprawa. Nie kazdy moze komunikowac sie z tymi, ktorzy odeszli do innych wymiarow. Czesto nieoczekiwanie. Sny sa takze wazne,bo w nich zyjemy i komunikujemy sie z innymi wymiarami. Prosze zapisywac sny w kajeciku. To Pana historia. No ale na poczatek prosze oswoic sie z nowym darem. Pozdrawiam serdecznie.
Drugi Uzdrowiciel Duchowy zalecił mi odprowadzić jej duszę do światła, podał mi wskazówki jak to zrobić ,i zaoferował darmową rozmowę na ten temat, po rozmowie z nim następnego dnia dowiedziałem się że udało mi się ją odprowadzić do światła, że być może to była przyczyna tego że mi się w ten sposób ukazała, powiedział mi również że na poziomie duchowym jestem na równi ze znającymi się na swojej pracy Uzdrowicielami Duchowymi i żebym rozwijał się w tej sferze duchowej, ponieważ widzi we mnie potencjał na bycie Uzdrowicielem, zalecił kurs wahadełkowania i tak dalej, wczoraj miałem z nim również darmową rozmowę, nurtuje mnie jedno, czy Wy - jako fundacja Nautilus spotkaliście się z takimi przypadkami jak mój?
Czy widzenie zmarłych oczami wyobrazni to dar? Ponieważ nie ukrywam, że widzę również od tego czasu inne dusze zmarłych w swojej wyobrazii, Uzdrowiciel duchowy powiedział mi również że jego mama ma takie zdolności jak ja, i że Natalia wiedziała że do Niego napiszę w tej sprawie, ,powiedział również że mój dar można rozwinąć do poziomu, w których to moje zdolności odczytywania tego co chcą przekazać zmarli będą o wiele bardziej czytelne i klarowne, Oczywiście, jeżeli moja historia wydaje się wam ciekawa, zgadzam się na opublikowanie jej na tej stronie, prosiłbym również o anonimowość jeżeli chodzi o moje nazwisko, Pozdrawiam serdecznie. Radosław.
[email przyszedł do FN 23 sierpnia 2019]
Odpowiadając na pytanie o widzenie duchów: zdarza się to bardzo często. Przykładem są jasnowidze z programu "Jasnowidz na Tropie Zbrodni". Poniżej odcinek z naszego archiwum.
Sensing Murder Psychics Revealed
(Jasnowidz na tropie zbrodni)
Sue Nicholson Psychic Medium
Scott Russell Hill Psychic
Kelvin Cruickshank, Psychic medium
Deb WEBBER, Psychic Medium
czytaj dalej
[...] Witam. Nazywam się [...] i posiadam własną, częściowo udokumentowaną historie "spotkań" z niezidentyfikowany obiektami latającymi. Począwszy od dziwnych świateł a kończąc na latających "cygarach" zarówno w nocy jak i za dnia, będąc samemu oraz w tłumie ludzi. Tematem UFO nigdy się nie interesowałem ale od kiedy zacząłem widywać te obiekty, wówczas zaktualizowałem swoją wiedzę słuchając relację innych ludzi o podobnych obserwacjach.
Rok 2017:
Pod koniec maja 2017 grałem w swoje ulubione gry na komputerze i wtedy poczułem silną potrzebę wyjrzenia przez okno.
Moje oczy natychmiast skierowały się na białą kule światła o średnicy około 2 metrów, która leciała pomiędzy chmurami na wysokości około 100 metrów. Ta kula zdawała się posiadać "inteligencje" jakkolwiek to brzmi, ponieważ co chwilę zmieniała swój kierunek a gdy sięgałem po telefon do kieszeni wtedy schowała się w chmurach i już jej nie mogłem dostrzec (wykonałem fotografie tego miejsca ale zamiast tej kuli światła na zdjęciu była czarna plama w miejscu gdzie ona się ujawniła) (zdjęcie w załączniku).
Pragnę zaznaczyć, że to nie miało nic wspólnego z "ufoludkami" to było zupełnie coś innego. Po tym wydarzeniu zacząłem drążyć ten temat bo nie dawało mi to spokoju z czym miałem do czynienia. Na początku czerwca siedziałem w samochodzie na parkingu obok sklepu obok mnie przechodziły tłumy ludzi i wtedy poczułem obecność czegoś niezwykłego. Spojrzałem przez lewą szybę i ujrzałem podłużny metaliczny obiekt lecący stosunkowo nisko nad ziemią (niestety nie miałem przy sobie telefonu a nawet jakbym miał to bym nie zdążył go uwiecznić). Wyglądał językiem ufologów jak cygaro, był koloru ciemno- brązowego oraz zdawał się być matowy (świeciło słońce a mimo to nie odbijał jego promieni). Wiedziałem, że mam mało czasu bo on leciał w stronę gęstych chmur. W moich myślach błagałem przechodniów aby ktoś go też ujrzał i zrobił zdjęcie ale wszyscy byli zajęci swoimi sprawami i tylko ja patrzyłem w niebo). Kiedy wleciał w chmury, czekałem aż z nich wyleci ale on już w nich został (TO NIE BYŁ SAMOLOT).
Czułem zażenowanie kiedy wróciłem do domu bo mogłem mieć unikalną fotografię... Czy w nim były "ufoludki"? Być może.
Następnie w czerwcu nad moim domem znów pojawił się tajemniczy obiekt ale to nie była kula światła ani metaliczne cygaro. Ten obiekt nie miał stałego kształtu - on wibrował...
Wyglądał jak meduza lecąca po niebie ale nie znajduje słowa z czym go porównać... Zorientowałem się, że mój telefon jest w moim pokoju, zauważyłem, że jest czyste niebo dlatego oszacowałem w którym miejscu szukać go na niebie nim wrócę.
Zacząłem rozpaczliwy bieg do domu miałem 20 metrów, sąsiedzi widząc mój sprint pewnie zastanawiali się czy jestem normalny...
Wróciłem po około 30 sekundach i szukałem go na niebie z telefonem w ręce (ale go już nie było). Uwaga na niebie nie było chmur a on poruszał się ociężale lekko zmieniając kierunek. On nie odleciał ani się nie schował w chmurze - on po prostu zniknął i jestem tego pewny. Kolejny raz czułem zażenowanie, że znów miałem okazję zrobić zdjęcie ale mi się nie udało.
Czy to były "ufoludki" - ten obiekt nie miał konkretnego kształtu bo nieustannie wibrował i go zmieniał ewentualne istoty na "pokładzie" zostały by zmasakrowane.
Następnie w czerwcu wracając ze szkoły byłem uczestnikiem bardzo dziwnej sytuacji, otóż poczułem się bardzo szczęśliwy a nawet wpadłem w euforie, która nie miała swojej przyczyny i wtedy przejechało obok mnie auto a dokładnie bus dostawczy i pod moje nogi wleciała jedna jedyna strona od gazety "Polskie Roswell" za sprawą IDEALNEGO podmuchu wiatru. (Zdjęcie w załączniku - miałem telefon). Na stronie od gazety wpatrywały się na mnie "ufoludki" a ja czułem tą euforie sprzed kilku chwil zanim wpadła mi pod nogi. To było niezwykłe uczucie biorąc pod uwagę co ja wcześniej widywałem na niebie.
To wszystko z czym miałem do czynienia w tych dwóch miesiącach.
Ale wciąż nie dawało mi spokoju o co w tym wszystkim chodzi co ja mam z tym wspólnego przecież jestem normalnym człowiekiem chcącym mieć normalne życie... Zacząłem szukać informacji odnośnie tego zjawiska NOL (bo to nie dotyczy tylko kosmitów ale po prostu niezidentyfikowanych obiektów latających). Oczywiście jako ktoś kto zaczyna przygodę z tym tematem obejrzałem relację Jana Wolskiego i Lecha Chacińskiego ale ich historię opisywały realnych fizycznych przybyszy i ich statki a ja widziałem obłoki światła...
Znów czułem się zażenowany i niezrozumiany... Natknąłem się na film w którym starszy człowiek opowiada o swoim spotkaniu twarzą w twarz z nieznaną istotą idąc nocą w grupie znajomych. I tutaj zaczyna robić się ciekawie, ponieważ miejscowość z filmu jest mi dobrze znana i znajduję się około 30-40km od miejsca mojego zamieszkania.
Link do źródła https://www.youtube.com/watch?v=_FkzrZ0rvAA
Pewnego czerwcowego dnia byłem u dziadków w odwiedziny i wtedy dziadek powiedział "35 lat temu kiedy wracałem z pracy na motorze zobaczyłem spodek z wieloma okienkami z których patrzyły się na mnie "małe ludziki" który krążył wokół wieży kościelnej w Radzimowie". Dziadek nigdy nikomu o tym nawet nie wspomniał nawet mojej babci... Chcielibyście zobaczyć moją minę kiedy to usłyszałem...
I tutaj robi się jeszcze ciekawiej bo ta miejscowość jest zaledwie 5km od miejsca mojego zamieszkania a mój własny dziadek miał bezpośredni kontakt z UFO!!!!!!!!!!! Czy to były "ufoludki"? W tym wypadku to były realne istoty w swoim realnym statku niczym z historii Jana Wolskiego i Lecha Chacińskiego. I teraz uwaga bo wchodzę do gry.
Pomyślałem "zaraz zaraz ufoludki i kościół? Czy te dziwne rzeczy mają coś wspólnego z samym Bogiem? I tak się nad tym głowiłem licząc, że znajdę odpowiedź w samej biblii. I wtedy natknąłem się na owy fragment z biblii:
12 Dlatego radujcie się niebiosa i ich mieszkańcy!
I wtedy mnie olśniło, czy to nie odnosi się do innych cywilizacji?!
Pomyślałem sobie "to wszystko nie może być przypadkiem", i zastanowiłem się w jaki sposób te istoty mogą dać mi jakąś wskazówkę. I wtedy obejrzałem zdjęcia satelitarne okolic mojej miejscowości z 2000r. i wtedy nie uwierzyłem własnym oczom!
Zaledwie kilkaset metrów od mojego domu na zdjęciu satelitarnym zobaczyłem "poświatę" jakiejś twarzy - zbliżyłem zdjęcie i ujrzałem stojącą na polu humanoidalną postać (zdjęcie w załączniku). Ja już wtedy po prostu zwariowałem na punkcie UFO dlatego zacząłem pokazywać to moim znajomym - jak się pewnie domyślacie zostałem wyśmiany...
Poświata tej istoty z charakterystycznym "klejnotem" na piersi przypomina tak zwane wondżiny.
Wandija/wondżiny to w wierzeniach Aborygenów istoty, które 4000 lat temu przyleciały z nieba i nauczyły ich polować na zwierzęta. Oczywiście ten prymitywny lud zrobił z nich "bogów" i dorobił religię, że są oni odpowiedzialni za monsumy i suszę. Dlatego aby ich przebłagać muszą co roku odnawiać ich portrety na ścianach aby uchronić się przed nieurodzajem.
Oni przekazują sobie tę historię ustnie od przeszło 4000 lat dlatego dzisiaj podziwiamy portrety najprawdziwszym ufoludków na ścianach. I ta istota jest strasznie podobna do tej, która stała na polu w 2000r. w mojej wsi..
Moja ciekawość tego tematu i tych dziwnych zdarzeń w jakich uczestniczyłem nie dawały mi spokoju, chciałem po prostu wiedzieć o co w tym wszystkim chodzi.
Połączyłem gazetę Polskie Roswell, humanoida stojącego na polu, relację mojego dziadka oraz ten biblijny werset.
Postanowiłem iść tym tropem dlatego zrobiłem coś co na zawsze odmieniło moje życie i moją świadomość odnośnie świata.
Był 17 lipca 2017 roku:
W domu poprosiłem Boga czy pokaże mi UFO które będę mógł sfotografować swoim telefonem (serio o to poprosiłem).
Założyłem swój krzyż na szyję i powiedziałem coś w stylu "W imieniu Boga idę nawiązać kontakt z inną cywilizacją!"
I wtedy po godzinie 22 (było już ciemno) poszedłem samotnie na obrzeża pobliskiego lasu (oczywiście tego lasu gdzie stała humanoidalna postać bo stwierdziłem, że to nawiązuje do Polskiego Roswell - gazety, która wpadła mi pod nogi.
Kiedy byłem już na miejscu spojrzałem z wielką wiarą w nocne niebo - On już na mnie czekał...
Niebieski obłok latał mi nad głową około 150 metrów nad głową!
NATYCHMIAST wyciągnąłem telefon aby zrobić mu zdjęcie!!!! (zdjęcie w załączniku).
Do tego nagrałem film ale na nim nic nie widać - to telefon a nie profesjonalny aparat. Na filmie nie kryłem swojego szczęścia a nawet padłem na kolana i dziękowałem Bogu za ten piękny widok!
Krzyczałem do niego "ląduj błagam!" ale on nie reagował.
Obserwacja trwała kilka minut po czym gdy już byłem spełniony ten obiekt rozpłynął się w powietrzu (on nie odleciał on wrócił do swojego wymiaru - nieba!)
Wróciłem do domu szczęśliwy i wtedy sięgnąłem znowu do biblii a tam taki tekst:
30 Wówczas ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego11, i wtedy będą narzekać wszystkie narody ziemi; i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich12 z wielką mocą i chwałą.
Ja po prostu nie wierzyłem w to co czytam!
Mamy 2019 rok a ja planuję powrócić na to miejsce w celach obserwacji z najnowocześniejszą kamerą jaką tylko znajdę - tak wydam na nią całe oszczędności. I będę nagrywał te obiekty aby ludzkość się w końcu przebudziła! Dlatego od roku 2020 będę aktywnie obserwował tutejsze niebo nad Polskim Roswell ze swoją kamerą. To co planuję nagrać będzie przełomowe!
Jako ciekawostkę powiem, że aktualnie te miejsce jest nadal aktywne ufologicznie - ostatnio widziałem pomarańczowe światło unoszące się na horyzoncie...
Jako dodatek w załączniku wyślę jeszcze czerwony obiekt na nocnym niebie (ciekawostka jest taka, że było to w miejscu gdzie stał ufoludek na polu a chwilę wcześniej widziałem meteor, który wypalił się nad moją głową).
Trochę się rozpisałem ale było warto mam nadzieję, że ta fotka obłoku trafi na wasz kanał w celach uświadamiających.
Niech żyje Polska i UFO! :D
Jeśli chcecie więcej informacji to służę pomocą ale zaznaczam, że mimo wszystko chcę być anonimowym badaczem zjawiska NOL.
To nie koniec tej historii być może pewnego dnia nadleci spodek a ja go po prostu nagram (Od teraz zawsze mam telefon przy sobie).
Ciekawostka: "małe ludziki" mojego dziadka to inne istoty od tego gościa na polu bo te pierwsze były niskie (żywe krasnoludki).
Pozdrawiam,
[dane do wiad. FN]
/poniżej fotografie przysłane przez autora relacji/
czytaj dalej
Szanowni Państwo,
W dniu 18 sierpnia o godz. 13:17 ok. 1 km od lotniska Strachowice przez przednią szybę samochodu zauważyłem białą kulę lecąca wolno na wysokości ok. 300m. Kula leciała ne tej wysokości z prędkością ok. 1m/sek przez około minutę po czym gwałtownie zwiększyła wysokość.W tym momencie sięgnąłem po smartfon, wyszedłem z samochodu i zrobiłem 4 zdjęcia. Czwartego nie załączam, bo na nim nie widać obiektu który zniknął za chmurami.
Ciekawe jest też to, że mniej więcej przed miesiącem w tym samym miejscu, ale w nocy obserwowałem obiekt lecący - jak mi się wydaje - dokładnie tą samą trajektorią, z tym, że miał nieokreślony, dziwny kształt którego nie umiem określić, i świecił kolorem pomarańczowo-żółto-czerwonym (nie jestem mocny w określaniu kolorów). Oba obserwowane obiekty nie były balonami ani tym bardziej dronami, których nie wolno używać w pobliżu lotnisk.
Zdjęcia wykonane aparatem Samsung Galaxy S5 w załączeniu.
[dane do wiad. FN]
(personalia wyłącznie do wiadomości Fundacji)
czytaj dalej
[...] Witam miałem kilka snów dotyczących wojny, którymi chciałem się podzielić.
Sen 1.
Stoję na placu przed Szkołą Podstawową w Nowym Dworze Mazowieckim, jestem w mundurze - jest jakaś, mała uroczystość, chyba składam przysięgę. Na placu jest nas 300 może więcej. Z przemówienia niewiele pamiętam, ale chyba wynika, że jesteśmy jakąś Brygadą (lub raczej jej częścią) sformowaną na ad hoc. Żołnierze w tym oddziale są wszyscy z Nowego Dworu Mazowieckiego lub najbliższej okolicy.
Uroczystość się kończy - mogą do nas podejść rodziny, które przyglądały się uroczystości. Do mnie podchodzi mama z tatą. Płaczą, mama mówi, żebym na siebie uważał, żebym nie ryzykował. Odpowiadam, że nie zamierzam zostać bohaterem. Wiem, że jestem słabo przedszkolny, tak na szybko niedbale i tylko podstawy podstaw. Czuję się jak mięso armatnie.
Pada rozkaz do ciężarówek, żegnam się z rodzicami, przed wejściem na pakę dostajemy magazynki z ostra amunicją i dopiero wtedy możemy je wpijać w broń. Siadam na pace - broń zabezpieczona.
Sen się urywa.
Sen 2.
W śnie jestem żołnierzem szeregowym.
Szeroka droga, dwie jezdnie po jednej w każdym kierunku. Szerokie pobocza. Droga po obu stronach otoczona lasem.
Idziemy od paru godzin gęsiego, jeden rząd po jednej stronie drogi, jednym poboczem. Drugi po przeciwnej stronie.
To jeszcze Polska, ale już blisko granicy z Ukrainą.
Idziemy na front.
Front jest jeszcze na Ukrainie ale zbliża się niebezpiecznie do Polski. Wiem, że Rosjanie są gdzieś pod lub za Lwowem. Nasze wojska już tam są, od jakiegoś czasu pomagają, ale nie dajemy rady, Rosjanie spychają nas i Ukraińców w kierunku naszej granicy - rząd rzuca kolejne oddziały. Rząd chce żeby wojna toczyła się na terytorium Ukrainy a nie naszym Polski. (w sumie racjonalne).
Patrzę na przeciwległa stronę, sama piechota, jak ja. Brak ciężkiej broni. Brak broni przeciwpancernej czy przeciwlotniczej. Brak oficerów.
W śnie w myślach, dlaczego nie jedziemy ciężarówkami ? Oficerowie podczas jakieś odprawy powiedzieli, że obawiają się ostrzału artylerii dalekiego zasięgu, lub nalotów lotniczych. Jak trafią ciężarówkę to zginie na miejscu kilkudziesięciu ludzi. Do tego ciężarówki maja być oszczędzane do transportu zaopatrzenia.
Droga jest pusta mamy iść tylko poboczem. Jezdnia ma być przejezdna dla jednostek szybkich, zmotoryzowanych i dla uchodźców z Ukrainy. Dziwię się nikt drogą nie jeździ. Czasem z kierunku Ukrainy pospiesznie przejedzie jeden samochód osobowy. Jakby ostatni uchodzący.
Idziemy na nogach od wielu godzin, jestem zły, zmęczony - gdzie są te ciężarówki no i dla czego to my Polacy mamy walczyć na Ukrainie na nie Ukraińcy, których jest dużo w Polsce. Czemu oni nie włączą za swój kraj tylko pracują u nas.
Nasłuchuje czy słychać odgłosy frontu - dźwięków dalekich wybuchów. Ale nic nie słyszę, czyli front jeszcze daleko.
Sen się urywa.
Wtedy Ukraińców pracujących w Polsce nie było zbyt wielu. Dopiero zaczynali uciekać przed poborem do własnej armii.
W śnie miałem uczucie jakby tych Ukraińców było bardzo, bardzo dużo w Polsce, jakby miliony. Dokładnie tak jak jest teraz.>
Sen 3.
Leżę na wale przeciwpowodziowym wzdłuż (rzeki) Narwi, w Nowym Dworze Mazowieckim. Mamy bronić mostu na Narwi. Oddział to jakaś zbieranina. Żołnierze dowiadują się, że jestem z Nowego Dworu Mazowieckiego. Śmieją się, że mogę skoczyć do domu na obiad.
Widzę oficera proszę o 30 minutową przepustkę. Mówię mu, że skocze do rodziców dam znać, że jestem, że żyję. Oficer się lekko uśmiechnął po czym kategorycznie odmawia. Mówi Rosjanie są blisko, może już pod lotniskiem w Modlinie. Tracę nadzieję na przepustkę, ale rzucam jeszcze, że jak usłyszę strzały to natychmiast przybiegnę nawet wcześniej niż za 30 minut. Kategorycznie zabrania mi opuszczania pozycji.
Sen się urywa.
Sen 4.
(Nadal jestem żołnierzem) Wycofujemy się w zadłuż linii kolejowej. Wiem, że linia frontu została przerwana, że rozbito nasze oddziały (w tym mój). Że pomiędzy nami uciekającymi w nieładzie, a Rosjanami nie ma już żadnych zwartych naszych oddziałów. Front został przerwany rozbity.
Rozglądam się nigdzie nie ma żadnych oficerów. Jak zwykle, myślę siedzą po sztabach nie wychylają nosa. Biegnę w kierunku Warszawy. Kryje się pod drzewami. Obawiamy się nalotu bombowego. Las na brzegach to brzozy. Poznaję, to las za Legionowem w kierunku na Warszawę, znam tą trasę, jeżdżę nią do pracy.
Nie mam dużego plecaka, tylko mały chlebak, w nim amunicje i wodę i trochę jedzenia pewnie porzuciłem część / resztę wyposażenia, żeby się szybciej poruszać. Wokół mnie wielu żołnierzy takich jak ja.
Mała przerwa czasowa w śnie.
Dochodzimy do przedmieść Warszawy - tu pojawiają się oficerowie zgarniają nas z ulicy, w pospiechu każą nam wsiadać do podstawionych autobusów ZTM. Jak tylko autobus się zapełnia żołnierzami, natychmiast kierowca zamyka drzwi i szybko rusza. Patrzę przez okno autobusu, szukam jakieś zorganizowanej linii obrony. Nic nie widzę.
Sen się urywa.
Sen 5.
Dalej jestem żołnierzem. Leże od kilku godzin na trawniku, schowanym w cieniu bloku na Warszawskim Gocławiu. (to jest ten sam dzień co w śnie nr 4).
Wokół mnie nieznani mi żołnierze. Sformowano z nas jakiś nowy oddział piechoty. Wiem, że jesteśmy jakimiś rezerwami sztabu. Rosjanie podchodzą do Warszawy również od wschodu i południowego wschodu. Mamy się bronić na tym kierunku. A gdyby nas Rosjanie zepchnęli to między blokami na Gocławiu.
Czekamy na transport żeby nas podwieźli na front. Dziwie się (w śnie), że nie widziałem linii frontu na północy a przecież tam już nie było żadnych naszych zorganizowanych wojsk. Wspominam w myślach (w śnie), że to przecież moje odziały i ja byliśmy ostatnimi co uciekali. Czyżby sztab zapomniał o obronie na Północy Warszawy ? Martwię się (w śnie), że Rosjanie zajęli Nowy Dwór Mazowiecki, tam jest mój dom - zostali rodzice. Coś mi się w myślach nie zgadza dostrzegam chaos organizacyjny w dowodzeniu obroną. Leżąc pod blokiem zastanawiam się jak mamy się bronić skoro władze nie ewakuowały nawet mieszkańców Gocławia. Rozmyślam dalej, przecież jak Rosjanie zaczną strzelać z artylerii to w blokach zginie wielu cywilów.
Chodnikiem idzie jakaś ładna kobieta widać, że jest zmęczona. Dźwiga w obu rękach reklamówki z zakupami, jakieś zapasy na dłużej. Żołnierze żartują, prawią jej komplementy, mówią że chcieliby się z nią umówić na kawę. Nie reaguje na zaczepki.
Poznaję ją, tak na 80 %. Wstaję i podchodzę do niej.
Z tyłu słyszę gwizdy i wiwaty, żołnierze się śmieją ze znalazł się jeden odważny.
Zastępuje jej drogę - ona próbuje mnie wyminąć.
Mówię jej, że się znamy i przypominam jej skąd. Poznaje mnie, uśmiecha się. Faktycznie wygląda na bardzo zmęczoną.
Stwierdza, że jestem żołnierzem. Mówi, że je mąż też został z mobilizowany i nie ma z nim kontaktu ani żadnych wieści od niego. Całuje mnie w policzek na pożegnacie i mówi, że musi już iść.
Wracam na swoje miejsce. Koledzy się śmieją, że nic nie ugrałem, odpowiadam że przecież dostałem buziaka w policzek a oni nie.
W tym momencie na ulicy zatrzymują się zielone wojskowe ciężarówki oraz autobusy komunikacji miejskiej. Dostajemy rozkaż szybkiego załadowania się, bo nie ma czasu.
Jadę na front.
Sen się urywa.
W snach miałem uczucie, że obrona Polski to jeden wielki chaos, bez ładu i składu, oraz że nikt nie dba o ludność cywilną.
Rzucało mi się w oczy brak ciężkiej broni - oddziały to sama piechota.
Zwykli ludzie zaś próbowali mimo toczącej się wojny żyć normalnie pomimo biegających gdzieniegdzie dużych grup żołnierzy.
Sny mi się śniły na przestrzeni kilku lat. Pierwszym był sen nr 2 a następnie 1, 3, 4, 5.
Sny, które są swoja kontynuacją śniły mi się z przerwami nawet kilku - kilkunastu miesięcy.
Sen nr 2 jakby trochę nie pasował, ale że był to go opisałem. Sny te dobrze pamiętam, jakby to były wspomnienia. Jakby to wszystko już się wydarzyło. Rzadko pamiętam sny a jeżeli już to szybko zapominam. Te natomiast pamiętam.
Nie posiadam zdolności przewidywania, ale w śnie nr 2 jakbym przewidział, że w Polsce będzie pracować bardzo dużo Ukraińców, co się sprawdziło.
Pozdrawiam.
Dane personalne i adresowe tylko do wiadomości Fundacji.
Pozdrawiam, wasz czytelni [...]
opis trafił do FN 16 sierpnia 2019
I jeszcze jeden opis snu z naszej poczty:
To: nautilus@nautilus.org.pl
Subject: Dzień Dobry
Witam.
Chciałem się z wami podzielić pewnym snem który miałem dzisiejszej nocy. Może was to zainteresuje.
Miałem sen o wojnie. W tym śnie Rosja najechała na zachodnią Europę. Pamiętam że sen był bardzo realny. Pamiętam także gdzie się wtedy znajdowałem. Byłem w domu kuzyna. Pamiętam dźwięki wybuchów. Przeloty rakiet. Pamiętam to dokładnie ponieważ bałem się wtedy aby jedna z nich nie trafiła w dom w którym byliśmy.
Pamiętam także że widziałem mapę na tej mapie czerwonym kolorem oznaczona była Rosja. Były także jaśniejsze czerwone regiony ale nie wiem co to oznacza. Na tej Mapie Ukraina, Białoruś, Rumunia, Węgry, Słowacja i Wschodnia Część Polski były zajęte. Nie jestem pewien ale chyba nawet Austria była na czerwono. Pamiętam że chyba Niemcy nam wtedy pomagali się bronić. Pamiętam że granice frontu były Łódź, Kraków i jeszcze jakieś miasta ale już nie potrafię sobie przypomnieć nazw dokładnie. Górny Śląsk gdzie się właśnie znajdowałem był jeszcze bezpieczny ale wszędzie było słychać rakiety. Pamiętam też Wrocław ale nie wiem dlaczego zwróciłem na niego uwagę.
Pamiętam także że potem jak coś wybuchło nad naszym domem i się rozprysło żarzącym się ogniem. To tyle.
Pozdrawiam.
[dane do wiad. FN]
czytaj dalej
[...] Chciałem wam opisać niezwykły sen, który miałem w ub. tygodniu. Był on najbardziej realistycznych snem jaki miałem kiedykolwiek. Śniło mi się, że jestem z moją rodziną czyli żoną i synem w jakiś namiotach typu wojskowego. Pamiętam, że miały nawet taką szarą barwę i były półokrągłe z profilu, czyli typowe wojskowe namioty. Wokół było bardzo dużo ludzi i pamiętam, że wszyscy byli przerażeni, bo nie było wody. Ta myśl 'brak wody' była też u mnie po przebudzeniu tak silna, że od razu pobiegłem sprawdzić, czy jest woda w kranie. Kiedy zobaczyłem że jest to odetchnąłem, ale mam pewność, że wizja z mojego snu była zbyt realistyczna, aby była tylko sennym majakiem. Obawiam się, że czeka nas jakaś katastrofa naturalna przez niszczenie Ziemi, a pierwszym symptomem będzie brak wody pitnej.
Pomyślałem, że zainteresuje was ten temat, proszę o zachowanie moich danych do wiadomości FN.
Pozdrawiam
[...]
-----Original Message-----
From: [...]
Sent: Thursday, August 15, 2019 10:50 PM
To: nautilus@nautilus.org.pl
Subject: Przesłanie
Kochana Fundacjo Nautilusa! Chciałam wam opisać, co wczoraj przeżyłam. Ciężkie trzy dni pracy, pracuję umysłowo pod presją i ta praca potrafi ze mnie wyciągnąć resztki sił. Środa była wyjątkowo ciężka. Wróciłam z domu ociężała i obolała. Czułam ucisk w środku. Mam małe dziecko i ono też chyba miało gorszy dzień w żlobku, bo wszystkie próby rozweselenia spełzły na niczym. Ja sama cierpiałam od środka, synek nie pomagał, ciągle dokazywał, chciało się płakać, choć musiałam być twarda. Dziecko bardzo chciało wyjść z domu, no cóż skoro to ma pomóc, postanowiłam tym razem wyjść z wózkiem na spacer resztkami sił. Nie wiem czemu wybraliśmy się w inną stronę niż zwykle. Szliśmy trochę dalej, doszliśmy do polej drogi, z jednej strony były pola, a z drugiej las. Poczułam powiew wiatru i zapach zieleni. Zrobiło mi się jakoś słabo, szłam dalej. Zamknęłam oczy i wzięłam głęboki oddech, słyszałam szum drzew, dźwięki owadów, ciepły wiatr dmuchał prosto ma mnie, czułam, że coś się że mną dzieje,jak energia przenika przeze mnie. Po dosłownie minucie poczułam taki przypływ energii, że mogłabym góry przenosić. W tym czasie synek słodko usnął i jak się przebudził, to był kochany. Zmierzam do tego, jaką wartość ma przyroda. Ona jest lekarstwem na wszystko. Czy ja bym zamieniła ten skrawek lasu na najpiękniejsze budowle? Nigdy! Chętnie rzuciłabym wszystko, żeby być bliżej natury. Jednak nie mogę. Pozostają mi bezcenne chwile obcowania z nią. Chrońmy to co nam zostało, to jest bezcenne. Dorzucam zdjęcie z tej wizyty. Może ktoś pomaga nam zrozumieć co tracimy.
Pozdrawiam
[...]
[...]Dzień dobry
Od wczoraj jestem na pokładzie [...]. W to że nie jesteśmy sami we wszechświecie wieżę od dzieciństwa. W latach 1995-96 widziałem światło na niebie było lato chyba już po północy. Siedziałem z moją dziewczynę a obecnie żoną na huśtawce i patrzylismy w niebo. Ja zauważyłem obiekt który świeciły jak gwiazda ale światło było cały czas taki same nie mrugalo. Obiekt poruszał się bardzo powoli wezykiem po osi moja żona nie mogła go dostrzec. Nie pamiętam dokładnie po ilu półkolach się zatrzymał na osi i szybko wrócił do punktu z którego w cześniej wystartował.
Wtedy moja żona go dostrzegła i obiekt ponownie zaczął wykonywać te półkola na osi. Ponownie się zatrzymał i delikatnie w kierunku ziemi po łuku zaczął się oddalać że średnią prędkością im dalej tym światło było słabsze aż znikło. Do tego wspomnienia wróciłem po obejrzeniu filmu Tajemnica Piramid. Moje pytanie jest następujące co ten znak może znaczyć. Minęło sporo czasu od tego zdarzenia i nie do końca pamiętam szczegółów. Ponieważ na początku gdy opowiadałem o tym to ludzie reagoawali śmiechem potem niestety nie wracałem do tego wspomnienia. [...]
POZDRAWIAM CAŁĄ ZAŁOGĘ.
Nie bardzo rozumiemy, o jaki znak chodzi. Czy o tę obserwację UFO? Jeśli tak, to mógł to być oczywiście przypadek, a my gratulujemy obserwacji niezidentyfikowanego obiektu.
czytaj dalej
Zwierzęta są naszymi młodszymi braćmi musimy o nich dbać. Okazując im swoją miłość one również potrafią nam ją okazać i się odwdzięczyć tym merdającym ogonem czy małą myszką podrzuconą pod drzwi Czy zwierzęta mają duszę?! Myślę, że mają... Mam nadzieję że fundacja napisze kiedyś o tym o jakiś przypadkach, zdarzeniach.
Miałam dziwną sytuację jakiś czas temu otóż zginął na drodze przejechany przez samochód mój kot był że mnął 7 lat, mój ukochany miałczuszek z którym miałam niesamowity kontakt. Nie zdążyłam się z nim pożegnać. Pewnej nocy przed snem myślałam o nim intensywnie i przyśnił mi się a raczej widziałam go w tym śnie jak przez mgłę że podbiega, mruczy i się przytula, ociera po kociemu.Coś niesamowitego że myśląc o czymś można wywołać sen.. I pożegnać się. Obudziłam się z płaczem i tęsknotą że strasznie dziwnym uczuciem. Ale wiem że to było pożegnanie i wdzięczność za wszystko bo wzięłam tego kota z wolontariatu i jeszcze miał połamane tylne nogi które dochodziły dopiero do zdrowia. Po tym śnie jestem pewna że zwierzęta mają dusze. Teraz mam 2 małe kociak, urwisy biegające... Zwierzęta trzeba kochać.
[...] /z komentarzy pod tekstami w serwisie FN/
czytaj dalej
[…] Szanowna FN! Piszę do Was w związku z ciekawą historią, którą opowiedział mój znajomy. Było to w marcu 2019 roku czyli kilka miesięcy temu. Razem ze swoją żoną i jej siostrą przebywali w Nałęczowie i postanowili sobie zrobić wycieczkę do Emilcina. Trudno mu ustalić datę dokładną, ale było to jego zdaniem albo 17 marca albo 18 marca. Przyjechali do waszego pomnika, ale było zimno, więc mieli być tylko krótko na zasadzie zrobić pamiątkowe zdjęcie i wracać do hotelu. Mój znajomy opowiada, że doszło do bardzo ciekawego wydarzenia, bo cała trójka usłyszała dźwięk przypominający odgłos elektrycznego urządzenia. Najbardziej przypominało to dźwięk transformatora. Nawet rozglądali się wokół, czy nie ma jakieś skrzynki na słupie z transformatorem. Najciekawsze jest jednak to, że ten dźwięk nagle ustał dosłownie w jednej chwili. I już się więcej nie pojawił. Gdybyście chcieli go nagrać, to podaję do niego telefon. Nazywa się […dane do wiad. FN[ numer tel. [….]
Pozdrawiam załogę
[dane do wiad. FN]
Poniżej jeszcze jedna relacja o UFO w okolicach Emilcina, którą dostaliśmy na nasz fundacyjny telefon w postaci wiadomości SMS.
Przy okazji jeszcze dwie relacje o obserwacjach UFO od naszych czytelników.
Witam serdecznie Fundację Nautilus z Panem Kapitanem !
Pozdrawiam [...] Muszę opisać Wam jedną sprawę - zdarzenie bo nie daje mi ona spokoju do chwili obecnej. W dniu 31 grudnia 2018 r /01.01.2019 r. tj. w Sylwestra a w zasadzie to już był 01.01.2019 r. godz. 0.15 - 0.20 jechałem samochodem ul. Marsa w Warszawa -Rembertów w kierunku ul. Płowiecka, Grochowska. Jak wiadomo władze Warszawy zapowiadały że zabawa tej nocy będzie pozbawiona pirotechniki przy Pałacu Kultury, ale wiadomo, że na terenie Warszawy czy też terenów ościennych było to niemożliwe, ale było lepiej niż w latach poprzednich. Zmiana ta dotyczyła oczywiście ochrony naszych zwierząt domowych, aby ten dzień przeszły bezstresowo. Jadąc zaobserwowałem, że właśnie o tej godzinie już na tym odcinku ustały strzały petard, rakiet i innej pirotechniki. Będąc na wysokości jednostek wojskowych w odległości ok. 400-500 metrów przed ul. Rekrucka - Żołnierska ujrzałem przed sobą przed przednią szybę olbrzymi obiekt wielkości deko mniejszy od księżyca ( przykład : moneta 1 grosz z 5 złotówką to oczywiście 5 zł ) przesuwający się z dość znaczną prędkością z kierunku wschodniego tj. od Bronisława Czecha w kierunku zachodnim tj. Centrum miasta lub południowy zachód. Obiekt był w kolorze światła lampy sodowej tj. bardziej żółty niż pomarańczowy ( lampa ma więcej odcienia pomarańczowego ). Światło to widziałem ok. 5-7 sekund. Przemieszczało się ponad koronami drzew. Mogło być ode mnie może w tym czasie na wysokości już ul. Płowieckiej. Z uwagi na to, że w okresie zimowym drzewa na obszarze leśnym przy ul. Marsa nie miały liści to dlatego widziałem jak ten rozświetlony obiekt lecąc z lewej strony przedzierał się przez korony drzew, widziałem go w całości jak wyłonił się na szczelinę pasa jezdni a następnie za koronami drzew przesuwał się w prawą stronę znikając wśród terenu leśnego. Ale dlatego że ja byłem w tym czasie jeszcze na ul. Marsa obiekt ten na pewno był dużo dalej, ale był tak duży że wydawało się że jest blisko. Miałem wrażenie, że gdybym był już przy ul. Płowiecka, Grochowska to on byłby na wysokości może 300 do 500 metrów nad ziemią. Chciałem szybko wyjąć telefon i wykonać zdjęcie lub film tego światła. Natychmiast stanąłem pośrodku jezdni lecz obiekt ten się oddalił. Gdybym był poza terenem leśnym to myślę, że miałbym szansę zarejestrować przelot. Przelot tak dużego obiektu widziałem pierwszy raz i to właśnie w Sylwestra. Na pewno nie były to żadne fajerwerki czy też przedmioty pirotechniczne. Pomyślałem, że jeżeli tej nocy ludzie się bawili na mieście , może byli na balkonach swoich mieszkań to może również widzieli to zdarzenie. Wiadomo, że w Sylwestra mogło to też umknąć uwadze.
[...]
( Orion_1957)
Ostatnia relacja to bardzo szczegółowy opis obserwacji UFO sprzed wielu lat.
RAPORT
Obserwacja UFO Pruszków 9 września 2012
ŚWIADKOWIE
Świadkami obserwacji było małżeństwo.
Świadek A
Kobieta lat ok 40stu (w momencie obserwacji).
Świadek A to osoba wierząca w UFO w momencie obserwacji. Osoba wiarygodna, która o swojej obserwacji rozmawia tylko z mężem, oraz autorem tego raportu.
W momencie obserwacji wyposażona w okulary polaryzacyjne. Były to zwykłe tanie okulary przeciwsłoneczne. Świadek już tych okularów nie posiada, rozpadły się.
Świadek B
Mężczyzna lat ok 40stu (w momencie obserwacji).
Osoba wierząca w UFO. Świadek B był wyposażony w soczewki kontaktowe, korekcyjne. Świadek B odmówił odpowiadania na pytania, ograniczył się do skrótowego opisania zjawiska.
Zarówno świadek A jak i B nie są pasjonatami UFO, nie zagłębiają się w temat jakoś mocno, nie czytają dużo książek, nie wysłuchują relacji świadków.
Osoby pracujące, mające tzw "normalne życie".
Świadkowie nie zgłaszali żadnej organizacji ufologicznej swojej obserwacji i nie opowiadali jej wielu osobom.
CZAS I WARUNKI OBSERWACJI
9 września, niedziela 2012, ok godziny 12stej.
Świadek A cytat:
„Był słoneczny dzień, na niebie nie było chmur.”
Pogoda sprawdzona w internecie (cytat z internetu):
„pozostałe obszary RP będą miały temperaturę rzędu 21-22 stopni... Wszędzie zachmurzenie umiarkowane lub bezchmurne niebo.„
MIEJSCE
Pruszków, województwo mazowieckie, kraj Polska.
Boisko szkolne, na ulicy Helenowskiej koło Kościoła
https://www.google.pl/maps/place/Helenowska,+00-001+Pruszk%C3%B3w/@52.155928,20.787869,17z/data=!3m1!4b1!4m5!3m4!1s0x471935fa9ecb330d:0xc12524e7d86714c9!8m2!3d52.1559247!4d20.7900577?hl=pl
OBSERWACJIA
Świadek A:
„Ok południa zobaczyłam dziwne świecące się kolka które nadleciały ze wschodu, najpierw było ich dwa a potem pięć. Wirowały wokół własnej osi robiąc ósemki tak jakby bawiły się w berka. Ważne jest to , ze tylko ja i mój mąż widzieliśmy to zjawisko. Ja miałam okulary p/słoneczne z polaryzacja a mój mąż szkła kontaktowe ze specjalnymi wkładkami.”
Świadek B:
„Nie, nie mam takich szkieł, to były zwykłe szkła kontaktowe twarde, które są wykonane z niebieskiego plastiku, może ew. mają polaryzację, ale wątpię.”
Świadek A:
„Jak zdjęłam te okulary to zobaczyłam piękne niebieskie niebo bez tych migających obiektów. Jak z powrotem założyłam okulary widziałam ponownie je. Pozostali ludzie nic nie widzieli tylko my. Nagle od strony wschodu pojawiły się dwa samoloty wojskowe, mój mąż mi powiedział, że leciały w szyku bojowym, jeden obok drugiego, obiekty na chwile stanęły w miejscu i za chwile rozpierzchły się w różne strony, a samoloty poleciały w kierunku zachodnim.„
wielkość obiektów
Świadek A opisał obiekty jako okrągłe o wielkości 1/4 wielkości pozornej słońca, a więc ok 0,5-1cm w odległości wyciągniętej ręki. Opisuje je też jako znacznie mniejsze od wojskowych samolotów. Formacja jaką tworzyły obiekty miała wielkość pozorną słońca. Wszystkie obiekty były jednakowej wielkości i jasności, żaden z obiektów nie zachowywał się jako obiekt centralny. Pułap na jakim znajdowały się obiekty Świadek A określił jako „kilka kilometrów”, oraz „ptaki tak wysoko nie latają”
wygląd obiektów
Obiekty emitowały światło podobne do słońca, lub odbijały światło słoneczne o jasności mniejszej niż słońce, nie zmieniały swojej barwy i natężenia światła. Obserwacji nie towarzyszyły żadne dźwięki i zapachy.
początek obserwacji
W momencie ich pojawienia świadkowie patrzyli w niebo. Pierwsze dwa obiekty nie nadleciały z żadnego kierunku, ale zmaterializowały się. Świadek A nie pamięta kto pierwszy zobaczył obiekty. Pamięta natomiast, że oboje w momencie ich materializacji patrzyli w niebo. Kolejne trzy nadleciały po kilku sekundach. Obiekty znajdowały się prawie pionowo nad głowami świadków, lekko na wschód.
zachowanie obiektów
Obiekty początkowo wykonywały ruchy, które świadek opisał jako chaotyczne, następnie ich ruch stał się bardziej uporządkowany i kolisty. Obiekty zatrzymywały się nagle i zmieniały kierunek swojego ruchu.
zakończenie obserwacji
Świadek A opisuje prędkość ucieczki obiektów przed samolotami wojskowymi jako znacznie/wielokrotnie większą od prędkości samolotów. Podczas ucieczki obiekty były widoczne przez około jedną sekundę. Nie doleciały do granicy horyzontu, ale „rozpłynęły się w powietrzu”
samoloty wojskowe
Świadek B opisuje:
„Niewątpliwie były to samoloty wojskowe wielkości średniego bombowca lub samolotu transportowego, to nie były myśliwce, które się wysyła na rozpoznanie niezidentyfikowanych obiektów w swojej strefie. Co jest niesłychanie ważne, te samoloty leciały względem siebie równolegle w bardzo niedużej odległości, nigdy nie widziałem, żeby takie samoloty latały w takim szyku i w ogóle żeby latały w tej strefie. Nie pamiętam, też czy przypadkiem nie ciągnęły się za nimi jakieś smugi. I nie były to smugi kondensacyjne, czyli za silnikami, tylko smugi pojedyncze, jakby wychodzące z kadłuba (co raczej jest nietypowe)”
Zapytałem pilota cywilnego o to jakie to mogły być samoloty i co robiły.
Pytanie 1
Czy samoloty transportowe latają w szykach bojowch? Czy latają w parach?
Odpowiedź:
„Samoloty transportowe regularnie latają w szykach, a w parach można je zobaczyć
bardzo często. Szczególnie na naszych Casach często to ćwiczą.
Często też mają wytwornice dymu (świece) zainstalowane, żeby łatwo je było
zobaczyć naziemnemu obserwatorowi ćwiczeń.”
pytanie 2
Czy to możliwe, że samoloty transportowe zostały przy okazji ćwiczeń wysłane, aby sprawdzić niezidentyfikowane obiekty na niebie?
odpowiedź
„Byłoby to dziwne, na rozpoznanie wysyła się myśliwce.”
Poprosiłem świadka A o ponowne opisanie samolotów.
„To były wojskowe jakieś bojowe, za małe były na pasażerskie.”
Wyjaśnienie: poprosiłem o porównanie zapamiętanych samolotów do samolotów pasażerskich.
Kwestia pojawienia się, typu samolotów, czy była to para dyżurna, czy samoloty transportowe, oraz czy ich pojawienie miało związek z obserwacją UFO pozostaje nierozstrzygnięta,
inne
Świadkowie nie zaobserwowali zmiany nastroju u siebie, nie zauważyli też dziwnych zachować urządzeń elektrycznych. Świadkowie byli jedynie zdziwieni i zaciekawieni.
Pozostałe osoby znajdujące się w pobliżu nie prawdopodobnie nie dokonały obserwacji.
Cytat Świadek A:
„...my tego doświadczamy a inni tego nie widza, i ze jak zdjęłam okulary, tez nic nie widziałam„
FILTR POLARYZACYJNY
Bardzo często ludzie na zdjęciach lub filmach, które wykonali odnajdują obiekty, które można zakwalifikować jako UFO. Jednocześnie osoby te niczego nie widziały podczas robienia zdjęcia/filmu.
Aparaty fotograficzne i kamery cyfrowe posiadają tzw „filtr dolnoprzepustowy”. Wyjaśnienie z internetu:
cytat 1
„Optyczny filtr dolnoprzepustowy (ang. Optical Low Pass Filter, OLPF) bywa też nazywany filtrem antyaliasingowym. Jest on częścią wielu aparatów cyfrowych i znajduje się bezpośrednio przed matrycą. Jego główną rolą jest odcięcie informacji zawartych w wysokich częstotliwościach obrazu, dzięki czemu możliwe jest ograniczenie występowania efektu mory i przekłamań barw powodowanych przez fale wysokiej częstotliwości. „
cytat 2
„Głównym zadaniem filtra jest odcięcie fal świetlnych o częstotliwościach, które wprowadzają zakłócenia w próbkowaniu obrazu podczas jego zmiany na formę cyfrową. Likwidowany jest niekorzystny dla obrazu fotograficznego zjawisko aliasingu, czyli schodkowania obrazu. Dodatkowo dzięki jego zastosowaniu do matrycy dochodzi światło widzialne, ale nie dochodzi podczerwone.”
PODSUMOWANIE
Wydaje się, że osoby, które chcę zauważać UFO powinny być wyposażone w okulary z filtrem polaryzacyjnym.
czytaj dalej
[...] Witam serdecznie. Chciałem się podzielić z wami niezwykłym snem / wizją / być może wspomnieniem? Jakieś 2 lata temu miałem przez 2 miesiące problemy ze spaniem, to wyglądało tak że gdy zasypialem, pojawiały się standardowo hypnagogi, a po tym wracała kompletna świadomość, jakbym nie mógł wejść w sen. Pewnego dnia udało mi się zasnąć (a przynajmniej tak mi się wydawało), co było dziwne, stało się to od razu, jak za pstryknięciem palców "spalem". Była przy mnie moja dziewczyna, to jest istotne, ale o tym później. Teraz opowiem co widziałem.
Szedłem drogą, miałem poczucie, że jestem w mundurze, takim z suknia (jak nosili żołnierze w czasie i przed II wojną), miałem też poczucie że służę w jednostce porządkowej, słowo policja lub żandarmeria wojskowa byłoby najbardziej adekwatne. Idąc tak tą drogą zobaczyłem kolumnę ludzi, jechali na takich starych wozach z sianem, niektórzy szli obok, ale wszyscy mieli czerwone / bordowe krawaty, ludność wiejska. Widząc to brutalnie chwyciłem jakiegoś chłopaka i zapytałem agresywnie co to jest?
Powiedział, że idą się spotkać (?). Później jest przeskok w czasie i wchodzę do małego lasku, gdzie czekają inni mundurowi mojego pokroju (tej samej funkcji), ale wydaje się, że to ja nimi dowodzę. Widzę ludzi wiszących za szyję na krótkich linach, część jęczy, rzęzi, a część już nie żyje. Ludzie w różnym wieku. Czuję swoje odczucia, jestem wściekły, bardzo wściekły i krzyczę na moich kompanów gdzie reszta. Powiedzieli, że uciekli, na co ja wrzasnąłem, że trzeba było wcześniej teren zaminować. Po tym się obudziłem, zaskoczony realizmem i opisałem to mojej dziewczynie, na co ona zdziwiona, że przecież miałem oczy zamknięte ledwie przez 30 sekund!
Co to mogło być? Może macie jakieś teorie lub podobne sytuacje?
Chciałbym jeszcze dodać, że interesuje mnie okres II WŚ od dziecka, a aktualnie jestem rekonstruktorem i odtwarzam głównie postać żołnierza Wehrmachtu. Nie utożsamiam się z ideologią nazizmu, a "ciemną stronę mocy" wybrałem, bo te mundury są niesamowite i jest to niekończąca się opowieść, gdzie zawsze będzie czegoś brakować, tyle wariantów i wersji, a oprócz tego ktoś musi grać tą złą stronę. Mam zasadę, że nigdy nie "hajluję" i nie pozuję do zdjęć celując do ludzi, nawet na ich prośbę. Nigdy nie zalozylbym munduru SS. Wehrmacht dlatego, że to wojsko z poboru. Oni nie mieli wyboru, musieli iść na wojnę.
Serdecznie pozdrawiam :)
[opis snu trafił do FN 13 sierpnia 2019]
czytaj dalej
[Droga FN! Ostatnio była u was taka sonda z pytaniem, czy miałeś/miałaś w życiu przypadek, który jest dowodem na reinkarnację. Ja odpowiedziałem od razu, że tak, bo ja miałem sam taką dziwną historię. Związana była ze snem, który ciągle do mnie wracał. Widziałem w nim dom, taki zwykły murowany, dom, w sumie nic szczególnego. Widziałem w nim pokoje, kuchnię, także moją mamą, choć teraz mam zupełnie inną mamę, ale czułem, że powinienem do tej kobiety mówić mama. Mam teraz 58 lat, więc to już było dawno. Sny miałem w dzieciństwie, a jak miałem 19 lat poszedłem do zasadniczej służby wojskowej, która wtedy była obowiązkowa.
I kiedyś podczas tzw. przepustki w Legnicy poszliśmy się napić z kolegami, szukaliśmy miejsca, bo wiadomo, że można było mieć przez to kłopoty. I nagle stanąłem jak wryty – przede mną stał dom z moich snów! Dokładnie taki, jak widziałem w snach – wiedziałem, że to był ten sam dom, w którym kiedyś mieszkałem. Siła przeznaczenia doprowadziła mnie przed ten dom i sprawiła, że miałem być w tamtym miejscu i czasie. Wtedy nikt nie mówił o reinkarnacji jak dzisiaj, ale ja wiedziałem, że kiedyś żyłem w tym domu! Ciekawe jestem, czy macie podobne przypadki w Archiwum FN.
Robicie świetną robotę, tak trzymać!
Pozdrawiam
[dane do wiad. FN]
Dziękujemy za opis. Oczywiście, że znamy bardzo dużo historii, kiedy to człowiek przypomina sobie budynek lub miejsce z poprzedniego wcielenia. Oto przykład pierwszy z brzegu z naszego Archiwum Wideo FN.
Na koniec jeszcze ciekawy tekst o przeznaczeniu, który dostaliśmy na naszą skrzynkę.
From: […]
Sent: Sunday, August 11, 2019 5:32 PM
To: redakcja <redakcja@messing.org.pl>
Subject: Własne przemyślenia o przeznaczeniu.
Witajcie Droga Fundacjo,
Długo się zbierałem w sobie, żeby napisać tego maila i jakoś zawsze było mi z tym nie po drodze aż do dzisiaj. Pomyślałem, że wreszcie usiądę i go napiszę. Rzecz dotyczy konkretnie przeznaczenia. Wielokrotnie się nad tym zastanawiałem i nadal zastanawiam czy w naszym życiu pomimo zdarzeń czysto losowych towarzyszą nam również te zaplanowane odgórnie i przeznaczone specjalnie dla nas przez nazwijmy to "Karmę Życia" ?
Wcześniej przychodziły mi do głowy pojedyncze myśli i jakby pojedyncze wskazówki w tej kwestii. Ale po tym jak jeden ze swoich artykułów zatytowaliście:
"Czy przeznaczenie można zmienić? czy śmierć można oszukać? " zalało moją głowę istne tsunami przemyśleń, którymi chciałem się tutaj podzielić...
Po pierwsze zacznę od samych definicji przeznaczenia na które każdy z nas może się z łatwością natchnąć w internecie:
1) Przeznaczenie – los, dola, fatum, fortuna; predestynacja; to co powiedziane, przepowiedziane, zarządzone przez bogów; nieuchronna przyszłość. Z definicji jest tylko jedno przeznaczenie (przyszłość) i nie może być ono zmienione.
2) «nieunikniona przyszłość, nieuchronna konieczność nadejścia, stania się czegoś»
3) nieunikniona przyszłość; coś, co musi się stać.
Tak więc idąc tym tropem dalej nasunął mi się odcinek rozmowy z Krzysztofen Jackowskim w którym opisywał swoje przemyślenia na temat: Czym jest nicość ? I w których doszedł do niepodważalnej konkluzji że nicość już z samej swojej definicji nie może być czymś ani czymkolwiek. I gdybyśmy znaleźli choć jedno jedyne słowo lub określenie za pomocą którego bylibyśmy w stanie opisać nicość to wówczas automatycznie byłaby ona już czymś są tym samym nie byłaby nicością ! Ty widzę wprost analogię do tej sytuacji... Uważam, że gdybyśmy odpowiadając na Wasze pytanie: Czy można zmienić przeznaczenie ? Odpowiedzieli, że tak oczywiście możemy je zmienić to nie było by to żadne przeznaczenie ! Gdyż z definicji przeznaczenie jest czymś co jest po prostu przeznaczone i stać się musi ! Koniec kropka ! Czy śmierć można oszukać ? Jeżeli śmierć była nam przeznaczona to nie możemy jej oszukać. A jeżeli miało miejsce wydarzenie, które pozornie spowodowało, że nam się wydaje, że oszukaliśmy śmierć to wcale jej nie oszukaliśmy tylko śmierć nie była nam jeszcze pisana w tym konkretnym miejscu i o tej konkretnej porze...
Więc uważam że pytanie: Czy można zmienić przeznaczenie możemy postawić na równi z pytaniami typu:
Czym jest nicość? Albo też
W jaki sposób zawrócić kijem Wisłę?
Czyli te pytania same z siebie są kompletnie bez sensu gdyż jeśli udzielimy odpowiedzi na którekolwiek z nich to się okaże że albo każda odpowiedź na te pytania jest kłamstwem albo też podmiot o którym pytamy traci całkowiście swoją "bytność" czyli traci wszystkie swoje cechy szczególne w które został przyodziany że tak powiem już z samej definicji siebie.
Więc moje przemyślenia doprowadziły mnie do punktu w którym nie zadaję sobie nigdy pytania: Czy można oszukać przeznaczenie ale tylko i wyłącznie czy przeznaczenie istnieje naprawdę czy też nie ma żadnego przeznaczenia a ludzkim życiem kieruje ślepy los, który gra z nami pokera?
Czy zgodzicie się z moim tokiem rozumowania ?
I jeżeli jest ono właściwe to czy mając w swoim archiwum miliony różnych materiałów z różnych wydarzeń i z różnych ludzkich historii z życia jesteście w stanie się pokusić o udzielenie konkretnej odpowiedzi w jedną lub w drugą stronę?
Czy po 30 latach Waszej działalności sądzicie że przeznaczenie istnieje czy też nie istnieje?
Pozdrawiam serdecznie,
Internauta
OD FN
Istnienie przeznaczenia jest równie oczywiste jak to, że po nocy przyjdzie dzień. To wniosek z naszych materiałów.
Witam. Chcę się z wami podzielić filmem który nagrałem przypadkiem latając dronem nad naszymi górami. Film ten upewnił mnie w 100% ze oni tu są i nas obserwują. Wiele razy nagrałem szybko latające obiekty w tym rejonie, ale utożsamiałem je raczej z ptakami. Były to zawsze małe obiekty, często trudne do rozpoznania. Aż do tego nagrania gdzie dokładnie widać jak to coś leci najpierw wolno i swobodnie nad lasem żeby później wzbić się w górę z olbrzymią prędkością ( z moich obliczeń 1600km/h). Latam dronami już od 4 lat i świetnie orientuje się co tam lata i mogę powiedzieć że to co tam leciało nie może pochodzić z ziemi. Jest to mały pojazd (na oko 30-40 cm) i moja teoria jest taka że to może być dron obcych. Na to nagranie trafiłem przypadkiem po prawie roku od nagrania gdy robiłem porządki na dysku. Przeglądałem go kolejny raz z zamiarem skasowania gdy nagle to zobaczyłem i zdębiałem. Potem oglądałem to jeszcze kilkanaście razy ze znajomymi i wszyscy zgodnie twierdzili ze to jest niespotykane. Z uwagi na niewielki rozmiar obiektu filmowany ze sporej odległości proszę oglądać film na dużym ekranie z dobrą rozdzielczością. Pozdrawiam [...] PS. W Lipcu byłem tam ponownie żeby dokładniej zbadać temat.
czytaj dalej
[...]Witam pisze do państwa w sprawie obiektów ufo nie jakiś tam świateł na niebie zachwycających ale obiektów które mają 30 - 35m widzianych z odległości 40 metró. Moja siostra obecnie pracuje w Niemczech pilnuje starszej osoby i jest z nią 24 H na dobę w ubiegłą niedzielę o godz 23 40 widziała obiekt tuż obok jej dom widziała go z tarasu był jakieś 100m od domu i jakieś że 30m od ziemi tuż nad koronom drzew widziała go ona i starsza pani , obiekt był duży, dzwoniąc do mnie zaraz po całym zejściu opowiada o tym , zareagowałem jak każdy z uśmiechem na twarzy .
Spytałem masz jakieś foto , a ona że nie ,bo jak patrzyła na to, to była jak sparaliżowana ,podszedłem do tego sceptycznie mimo że jestem pewny że sami nie jesteśmy na tym świecie ,dodam że jestem waszym słuchaczem i nie jedno słyszałem .I wszystko by się rozeszło po 'kościach do wczoraj wieczorem gdyby nie telefon od siostry była godz 23 45 dzwoni i mówi a właściwie bełkocze słowa się jej urywały.To to znowu jest , JEST ogromne świeci światłami tak jasnymi że przebija światło przez roletę w oknie.
Tym razem 0biekt był ze 20 m od domu i że 30 od ziemi, jak usłyszałem ją w telefonie to się przeraźiłem jej głosu , krzyknąlem rób te zdjęcia ( K.... mać ) bo ci nie uwierzę.!!!! No i robi i opowiada ,Jezu k.... nie uwierzysz , głos jej drżał; pierwsza myśl moja zajebiscie wreszcie to zobaczę wyśle mi sms; Daniel tego nie widać na pierwszym zdjęciu tylko jakiś obłoczek, mowie jej wylącz lampę w telefonie, robi serię zdjęć i mówi ze zdjęcia się fizycznie robią widzi je w kadrze chwile po zrobieniu ale nic się nie zapisuje .
Zatrząsłem się razem z nią przez telefon, dodam tylko że o tej godzinie w Niemczech jest szarówka na dworze , a nie ciemno jak u nas , siostra wraca jutro do Polski będziemy mieli o czym rozmawiać . I tu nasuwa się moje pytanie do panstwa fundacji jak fotografować taki obiekt nie zależy mi na rozgłosie , nasuwa mnie myśl czy jak oni wpływają na elektronikę , czy zainwestować w zwykły aparat na klisze czy to foto wyjdzie.
Z tego co wiem macie w tym trochę lat praktyki. Dodam jeszcze żo to nie pierwsze spotkania mojej siostry z tym obiektem ,pierwszy raz widziała ona taki obiekt w Polsce w rodzinnym mieście Radom ale wtedy to nie tylko ona to widziała ale i sąsiedzi i to też na wysokości bardzo małych i też jej aparat w telefonie nie działał , wtedy nikt jej nie wierzył .Do wczoraj.
[dane do wiad. FN - relację otrzymaliśmy 8 sierpnia 2019]
Wejście na pokład
Wiadomość z okrętu Nautilus
UFO24
więcej na: emilcin.com
Dziennik Pokładowy
FILM FN
EMILCIN - materiał archiwalny
Archiwalne audycje FN
rozwiń playlistę zwiń playlistę
Poleć znajomemu
Najnowsze w serwisie
Informacja dotycząca cookies: Ta strona wykorzystuje ciasteczka (cookies) w celu logowania i utrzymywania sesji Użytkownika. Jeśli już zapoznałeś się z tą informacją, kliknij tutaj, aby ją zamknąć.