[...] Dziękuję Wam, za umieszczenie filmu, na którym mama mówi, że jej małe dziecko mówiło o innych rodzicach. Przeżyłam to samo i to nie było dla mnie miłe. Teraz już mam większą świadomość. Do wszystkich wypowiedzi mojego dziecka podchodzę inaczej.

Nigdy tego nie zapomnę, jak synek siedział w wannie, a ja na toalecie (z zamkniętą klapką - takie siedzonko ;-) )i powiedział:
ja już miałem inną mamę, ale ona umarła i zakopali ją w piachu. Zatknęło mnie. Jakby mi ktoś odebrał tlen. Jakby ciężka fala uderzeniowa we mnie walnęła. Szok!!! Jak to inną mamę, jak to nie żyje, jak to ją zakopali w piachu..... Innym razem też po kąpieli powiedział do mnie:... o tą bluzkę to kupiła babcia Tereska.., U nas w rodzinie nie ma nikogo o tym imieniu i zapewniam, że moje dziecko zna imienia "obecnych" babć. Innym razem powiedział, że kochał swoją poprzednia mamę i, że za nią tęskni. Wtedy i zrobiło mi się smutno, że tęskni i że kochał inną mamę, no przecież ma mnie ;-) . Na szczęście powiedział, że mnie też kocha i że jestem fajna. Ulżyło mi, ale jak kol wiek zabrzmi to absurdalnie byłam zazdrosna. O zgrozo gdzie logika. ;-) Zniknęła w tamtym momencie.

Piszę to tak szczegółowo, bo może ktoś tak jak ta mama z filmu, albo ja, szuka potwierdzenia, że kogoś innego też to spotkało. Mnie spotkało!!! Zresztą to nie był jedyny problem, z którym musiałam się zmierzyć. Ten o innej mamie to kwestia świadomości, że dusza nie umiera, ale to, że dziecko widzi duchy to już bardziej przerażające. I to było pierwsze. Jako matka nie wiedziałam, jak mam pomoc mojemu dziecku, a przecież od tego jestem na tym świecie, aby mu pomagać , chronić i wspierać. To się nazywa dopiero wyzwanie. Zmienić świadomość człowieka racjonalnego ;-).
Dziękuję, że jesteście!!!!!! Nawet nie wiecie jaka to ulga.

[...]

Pięknie dziękujemy za ciepłe słowa - naszym celem statutowym jest głoszenie ludziom prawdy o ich duchowej naturze i o tym, że śmierci nie ma, a oni są nieśmiertelnym światłem. Robimy to i będziemy to robić na coraz większą skalę.

Przy okazji - dostaliśmy ciekawego emaila od osoby, która zajmuje się regresją hipnotyczną (i z którą podjęliśmy współpracę)

[...] Dzień dobry,

 [...] Nadrabiam zaległości i słucham pozostałych audycji. Szczególnie zaciekawiła mnie ta, w której p.Robert mówił o hipnotycznych regresjach wcieleń. Jest to temat, który osobiście bardzo lubię, w swojej pracy poza sesjami terapeutycznymi czasami wykonuję też sesje "rekreacyjne"

m.in. regresje wcieleń. Moje stanowisko odnośnie tych doświadczeń jest neutralne. Dopuszczam zarówno możliwość, że faktycznie są to wspomnienia z poprzednich żyć jak i to że jest to kreacja umysłu tworzona na potrzeby zrealizowania sugestii hipnotycznej, taka ewentualność oczywiście nie zaprzecza reinkarnacji (w którą osobiście wierzę).

Problemem ze sprawdzeniem co faktycznie jest prawdą jest to, że nasza podświadomość działa jak superkamera i rejestruje całe nasze życie, wszystkie dźwieki, obrazy, uczucia, emocje , które w ciągu życia do nas dotarły i nawet jezeli osoba w trakcie sesji poda dane osoby która faktycznie wcześniej istaniałą nie ma pewności czy kiedyś nie przeczytała o tym w jakieś ksiązce lub nie obejrzała filmu i mimo  że świadomie tego nie pamięta to informacja ta w jej umyśle pozostała. I tu pytanie do Was, czy macie może pomysł w jaki sposób można by udowodnić eksperymentalnie prawdziwość wspomnień pojawiających się w regresjach hipnotycznych oraz czy Waszym zdaniem powinno się takie regresje przeprowadzać.

Jeżeli macie taki pomysł albo kontakt do osób, które jako dzieci miały takie wspomnienia i teraz chciałyby poddać się hipnotycznej regresji i sprawdzić czy powrócą do wspomnieniń z dziecinstwa (choć to również może być dowodem prawdziwości hipnotycznych wspomnien z poprzednich żyć) to dołączyłbym do takiego projektu.

 Jako ciekawostkę mogę opowiedzieć o dosyc intensywnej regresji, którą przeprowadziłem mojemu koledzye (rowniez hipnoterapeucie)Leszek bardzo dobrze wchodzi w trans dlatego zrobilismy wędrówkę przez wiele wcieleń cofając go do coraz wcześniejszych zarówno ludzkich jak i potem zwierzęcych a kończąc na pierwotnym istnieniu przed wejściem w pierwsze ciało. Zatrzymywałem go również pomiędzy wcieleniami i pytałem na jakiej zasadzie wybiera sie kolejne wcielenie i tu cytuje:

-W jaki sposob wybierasz kolejne wcielenie?

- No to co akurat jest wolne

- Czyli możesz wejść tylko tam gdzie akurat jest wolne miejsce?

- No tak

- czy to jak żyłeś w poprzednim życiu ma wpływ na to jakie miejsca są wolne?

- Może mieć

(było to dosyć ciekawe doswiadczenie, bo na moje pytania odpowiadał w taki sposob jakby rozmawiał z głupkiem i odpowiadał na pytania oczywiste;)

Jeżeli to co opowiadał w sesji jest prawdą to faktycznie potwierdza tezę p. Roberta że dusze zwierząt mogą inkarnować w ciała ludzi.

Inną ciekawą sesją była sesja koleżanki, która jak sama twierdzi od małego dziecka do około 13-14 lat bardzo lubiła jezyk niemiecki, uczyła się go błyskawicznie i bardzo lubiła go uzywać, w regresji okazało się, że była niemieckim oficerem w czasie II wojny światowej( w sesji stała nad wielką mapą i wskazywała gdzie znajdują się jakies bazy) Pozdrawiam serdecznie i czekam na kolejne audycje / livestreamy

[dane do wiad. FN]