NOCNE ZMORY I ATAKI NA SPIĄCE OSOBY – kilka relacji

W naszym okienku XXI PIĘTRO – TWOJA HISTORIA przeważnie zamieszczamy pojedyncze historie nadesłane przez ludzi. Niestety mamy w kolejce… ok. 5 tysięcy historii, więc być może pomysłem jest, aby w XXI PIĘTRZE publikować ich po kilka lub kilkanaście, aby trochę „zwolnić miejsce w katalogu”.

Dziś kilka historii z serii ATAKI NOCNYCH ZMÓR. Zjawisko znane od początku istnienia ludzkości, wykpiwane i ośmieszane jako „banalny bezdech senny”. Mamy setki relacji o „ataku nocnych zmór” i stawiamy na podstawie zebranego materiału śmiałą tezę: z „bezdechem sennym” to ma tyle wspólnego co „bąble gazu bagiennego i Wenus” z wyjaśnieniem całego zjawiska UFO, czego wiele osób by sobie życzyło… ;)

Relacje poniżej.

From: [dane do wiad. FN]

Sent: Sunday, July 06, 2014 12:23 PM

To: nautilus

Subject: Zmora

Witam Państwa

Dnia 05.07.2014 roku w godzinach wieczornych miał miejsce kolejny atak zmory na moją osobę. Ostatni raz doświadczyłam tego ponad rok temu. Od początku roku 2014 zbliżyłam się do Boga. Codzienną rutyna stał się dla mnie poranny i wieczorny pacierz. Dzięki modlitwie stałam się silniejsza i spokojniejsza. Od kilku dni przeżywam zły okres w życiu i z tego powodu zwątpiłam w Boską moc...Nadal w niego wierzę , lecz nie tak bardzo jak wcześniej. Z powodu złego samopoczucia położyłam się wczoraj wieczorem spać. Po jakimś czasie  poczułam na piersi straszny ciężar... wiedziałam co się święci... Zaczęłam walczyć ze zmorą ...rzucałam i wiłam się na łóżku. W pewnym momencie udało mi się na chwilę otworzyć oczy. Widziałam tylko światło i czerwone kreski. Nie wiem jak to określić... czułam również ucisk wokół mojej szyi...Po chwili zaczęłam w myślach odmawiać pacierz. Ta zła moc stawała się coraz słabsza... w chwili gdy mnie opuszczała słyszałam dziwny odgłos... tak jakby "to coś" się krztusiło topiło w wodzie... to był jakby bulgot. Po jakimś czasie wstałam i zauważyłam , że mam zerwany łańcuszek z medalikiem Matki Boskiej... 

From: [dane do wiad. FN]

Sent: Sunday, August 23, 2015 4:36 PM

To: nautilus@nautilus.org.pl

Subject: Re: nocna zmora

Witam,

na wstepie chcialem zaznaczyc, ze nie jestem swirem.

Od bardzo bardzo dawna pamietam, ze raz na jakis czas dopadala mnie tzw zmora.

Zawsze w ten sam sposob. W nocy podczas snu, Z tego co pamietam to zazwyczaj snilem jakis obyczajowy sen, nie zaden koszmar. Zwyczajny sen, gdzies sobie chodze, rozmawiam z ludzmi itp. I zawsze z zaskoczenia, to cos przerywa mi sen i zaczyna sie... to uczucie strachu, jak podczas koszmaru, tyle ze sto razy gorzej i... na jawie. Przewaznie patrze sie w strone uchylonych drzwi na przedpokoj, ale nigdy nic nie zobaczylem. Nigdy mnie tez nic nie dotknelo. Raz jedynie cos tak jakby chuchnelo mi do ucha wydajac przy tym bardzo ciche stekniecie, bylo to bardzo realne, poczulem dreszcze na uchu i sie obudzilem.

Z racji tego ze dosc czesto sie to zdarzalo jak na tak rzadkie zjawisko, po prostu przyzwyczailem sie. W momencie wizyty tego czegos wiedzialem ze zaraz pusci i bedzie po wszystkim. Jednak w tym tygodniu juz trzeci raz mi sie to zdarzylo.

Dzisiaj podczas przyduszenia patrzac sie na drzwi nawet niespecjalnie sie tego balem i niespecjalnie z tym walczylem, przez chwile nawet przeszla mi przez glowe mysl zeby sie temu poddac, z ciekawosci... Nie walczylem zbytnio, ale i tak puscilo... problem w tym panowie, ze juz sie tego nie boje, ale wiem ze to jakies skurwysynstwo. Nie jestem pewien, ale dzis w nocy powiedzialem albo pomyslalem w strone tego czegos "no to dawaj kurwo" czy cos w tym stylu...

Mozliwe ze podczas tych akcji towarzyszy mi uczucie spadania, nie jestem pewien bo pamietam wszystko jak przez mgle, ale realizm zawsze na 100 %.

Nie pisze z prosba jak sobie z tym radzic, tylko z pytaniem co to jest i czym to jest spowodowane, nie jestem zlym czlowiekiem ani slabym psychicznie, nie mam powaznych problemow i nie zmarl mi nikt bliski przez ostatnie kilka lat.

Jestesmy katolicka rodzina ale zbytnio nie praktykujaca. Szczerze wam powiem boje sie, ze sie nie boje.

From:  [dane do wiad. FN]

Sent: Thursday, February 13, 2014 4:17 PM

To: nautilus@nautilus.org.pl

Subject: Zmora inaczej?

Witam Fundację,

czytałam ostatnio Wasz artykuł o zmorach i między mną a moim mężem wywiązała się ciekawa rozmowa (wielogodzinne rozmowy - dopisek męża) na ten temat. Mój mąż mówił, że wielokrotnie miewał paraliż senny w przeszłości. Teraz zdarza się to sporadycznie. W jego ocenie było to doświadczenie przerażające i bardzo nieprzyjemne. Nie był w stanie się poruszyć i czuł jakby "wykręcało" jego ciało. Po za tym miał uczucie, że ktoś mu się przygląda. Czasami słyszał kroki i widział błyskające światła. Pewnego razu podczas paraliżu zadał w myślach pytanie: "Kim jesteś?". POCZUŁ odpowiedź, którą ciężko było mu ubrać w słowa. Jakby to coś mówiło: "Jestem właśnie tym/nią/nim".

Raz byłam świadkiem jego paraliżu. Zbudziłam się w nocy i usłyszałam, że szybko i ciężko oddycha. Zaczęłam go budzić. Trwało to stosunkowo długo. Zapytałam czy śniło mu się coś złego. Odpowiedział, że miał zmorę, ale już jest dobrze. Ciekawiło mnie dlaczego tak dziwnie oddychał. Usłyszałam, że podczas paraliżu ma wpływ tylko na swój oddech i takie szybkie oddychanie pomaga mu się wybudzić.

Mój brat również miewał zmorę, paraliż senny. Moja mama, teściowa, babcia, kuzynka... a ja nie. Wszyscy jednogłośnie określali to doświadczenie jako przerażające. Zaczęłam się zastanawiać dlaczego mnie to jeszcze nie spotkało. I czy istnieją jakieś powody, dla których jedni doświadczają zmory, a inni nie. I wtedy coś mi się przypomniało. Jako nastolatka bardzo żywo zajmowałam się tematami związanymi z odmiennymi stanami świadomości, OOBE, LD... Testowałam wszystko na sobie. Miałam ku temu ogromną motywację, dużo czasu i pasji. Początkowy strach przerodził się u mnie w ekscytację takimi zjawiskami. Znawcy tematów OOBE, LD wiedzą, że internet aż huczy od różnego rodzaju technik wchodzenia w te stany. I teraz do rzeczy.

Paraliż senny był dla mnie zawsze czymś naturalnym. Po prostu rozumiałam, że jest on medyczną konsekwencją zasypiania. Niczym niezwykłym. Rozluźniałam się i pozwalałam mu się przydarzyć. Czułam wykręcanie ciała, widziałam światełka... Ale moje nastawienie z racji wiedzy i chęci doświadczenia czegoś więcej było bardzo pozytywne. Ekscytacja wręcz mi przeszkadzała, bo mnie wybudzała.

Gdzieś przeczytałam, że łatwiej doświadczyć OOBE rano, kiedy ciało jest zrelaksowane po nocy, ale jeszcze nie wybudzone. Każdego ranka, kiedy tylko mój umysł się przebudził, zgodnie z instrukcjami, nie otwierałam oczu i nie poruszałam żadną kończyną, tylko trwałam w bezruchu. Nie wiem czy mogłam się poruszać czy nie, bo po prostu tego nie robiłam. Leżałam spokojnie. I co ciekawe miałam uczucie, że ktoś mnie obserwuje. Mało tego, miałam wrażenie, że ktoś otwiera drzwi do mojego pokoju, czułam jak się zbliża, a potem mi przygląda. Byłam spokojna, bo MYŚLAŁAM, że to moja mama, która czasem rzeczywiście wchodziła rano do mojego pokoju po kosmetyki. Jednak moja mama robiła przy tym mnóstwo hałasu, grzebiąc po szafkach i  starając się mnie oczywiście nie obudzić. Myśląc, ze to mama, zastanawiałam się dlaczego mi się tak wnikliwie przygląda, przecież "śpię". Czekałam aż wyjdzie, ale nie słyszałam drzwi, które przy ruszaniu skrzypiały. W końcu otworzyłam oczy. Nikogo nie było. Drzwi były przymknięte, tak jak zwykle. Potem zapytałam mamy czego znowu szukała w moim pokoju. Była bardzo zdziwiona i zarzekała się, że naprawdę nie było jej u mnie. Taka sytuacja przytrafiła mi się parę razy.

Nie czułam strachu i to "coś" po prostu odchodziło. Nic się nie działo. Może wibracja strachu jest tu kluczowa. A gdyby to "coś" żerowało właśnie na strachu?

Z moją mamą też było związanych kilka ciekawych historii. Kiedyś na przykład obudziła się rano i przybiegła do mojego pokoju, pytając (prawie krzyczała!) dlaczego stałam nad nią i się przyglądałam, że ona się tak wystraszyła. Ja zaspana nawet nie wiedziałam o co chodzi. I zaznaczam, że nie lunatykuję. Potem jak emocje trochę opadły, powiedziała mi, że leżała w łóżku, otworzyła oczy i zobaczyła nad sobą "twarz" jakiejś postaci. Wstała przestraszona, a ta postać bardzo szybko zaczęła uciekać. Poszła za nią i widziała jak sunie przedpokojem (rodzice mają bardzo długi przedpokój) do mojego pokoju. Dlatego myślała, że to ja.

Jestem bardzo wyczulona na takie doświadczenia w mojej rodzinie i nie tylko z racji zainteresowań głęboko pojętą duchowością, więc skrzętnie je przechowuję w pamięci i chętnie analizuję. Cieszę się, że Fundacja zbiera takie relacje.

Pozdrawiam wraz z mężem

[dane do wiad. FN]

-----Original Message-----

From: [dane do wiad. FN]

Sent: Sunday, September 19, 2010 7:21 PM

To: nautilus@nautilus.org.pl

Subject: Nocne zmory

Witam,

chciałbym podzielić się z czytelnikami moim przypadkiem. Kilka lat temu nad ranem wybudziło mnie ze snu jakby pukanie do drzwi. Obudziłem się z lekkim lękiem i postanowiłem włączyć światło. Gdy chciałem się podnieść moje ciało zostało zupełnie sparaliżowane. Nie mogłem utrzymać otwartych oczu, powieki mi się zamykały. Leżałem głową od strony okna, w pewnym momencie poczułem, jakby moje ciało się obracało, ogromnym wysiłkiem udało mi się na moment otworzyć oczy i zauważyłem, że leżę odwrotnie jak kładłem się spać. W tym momencie oczy z powrotem mi się zamknęły i usłyszałem dwa wyraźne stuknięcią w drzwi. Zacząłem się modlić i po chwili, to coś odpuściło. Jakby to był sen czy bezdech nie zasypiałbym przez dwa następne tygodnie przy włączonym świetle i radio. Do dzisiaj wszelkie nocne stuki podnoszą mi poziom adrenaliny.

Pozdrawiam,

Dawid

-----Original Message-----

From: [dane do wiad. FN]

Sent: Sunday, September 19, 2010 5:18 PM

To: nautilus@nautilus.org.pl

Subject: Zmory nocne - przemyślenia, doświadczenia, relacja

Witam Was serdecznie.

Moje relacje dot. nocnych zmor (o których piszę po waszych dwóch ostatnich artykułach dot. tych spraw) nie są tak spektakularne i dokładne jak wiele bardzo ciekawych na waszej stronie, jednak muszę podzielić się z Wami przy okazji pewnymi swoimi przemyśleniami.

Pierwsze przedstawia doświadczenia kolegi. Miało to miejsce tylko dwa razy, ale co ciekawe, po informacji ode mnie o tym zjawisku (!) Kolega nigdy o tym nie słyszał i z ciekawości, kiedy mu o tym powiedziałem, przeczytał to i owo i zaintrygowało go to. Bodaj kilka dni po tym, doświadczył tego na własnej skórze! Przypadek czy świadome, a konkretniej podświadome "ściągnięcie" do siebie tajemniczej istoty poprzez umysł/wydzielenie strachu/energii, które może tą istotę przyciągać? (nie zdziwił bym się, gdyby po waszych artykułach przysyłane by były do Was najświeższe relacje osób). Ale do sedna. Niestety, nie pamiętam już dużo szczegółów z opisów kolegi, jego dokładnych odczuć podczas "ataków". Wiem tylko, że nie miało to aż takiego groźnego przebiegu. Pierwszy raz spotkało go to, kiedy po szkole położył się na krótką drzemkę (więc miało to miejsce po południu). "Atak" polegał na tym, że doznał paraliżu całego ciała i co ciekawe słyszał jakby szepty. Drugi raz miało to miejsce w nocy, i było o tyle ciekawe, że kolega nagle zaczął słyszeć jakiś głos, który mówił do niego po imieniu. Także nie mógł się ruszać, ale miał otwarte powieki. W pewnym momencie, w otwartych drzwiach zobaczył ciemną sylwetkę postaci. Co ciekawe zarówno głos jak i sylwetkę połączył ze swoim bratem, który miał koło niego pokój. Po pewnym czasie wszystko wróciło do normy. Okazało się, że brat spał, więc to nie mógł być on. Więc kto? Nie wiadomo.

Przykro mi, że nie znam wielu szczegółów, które mogły by się okazać pomocne. To są relacje sprzed kilku dobrych lat, co ciekawe, zaistniałe po tym, kiedy mu powiedziałem o tym zjawisku.

Druga sprawa tyczy się filmów i ma związek ze zmorami. Bardzo mnie to zaintrygowało, bo ma związek także z moim przeżyciem. Jednak w mojej relacji jest pewien duży argument poddający moją relację w wątpliwość. Dwie z przeczytanych relacji ma związek z filmami i tak było w moim przypadku. Jeden chłopak pisał Wam, że sprawy działy się po obejrzanym filmie "Egzorcyzmy Emily Rose", a w drugiej relacji kobieta opowiada o "Egzorcyście", który ją rozbawił, a potem zdała sobie sprawę, że mogło mieć to rozbawienie decydujące znaczenie w jej ataku. Moje przeczycie też wiąże się właśnie z rozbawieniem. Oglądałem "Egzorcyzmy Emily Rose" (jak ten chłopak!), ale muszę zaznaczyć, że bardzo rzadko oglądam horrory bo zwyczajnie ich się boję (mam słabą psychikę i potem trudno mi przestać o nich myśleć, nie mogę spać itp) i unikam ich jak ognia. Teraz sytuacja, które poddaje w ogromną wątpliwość moją relację, zdaje sobie z tego sprawę. Wtedy z moim bratem i kuzynem, głupio o tym mówić, ale paliliśmy marihuanę. Tak pewnie nie obejrzał bym tego filmu... Podeszliśmy do jego oglądania trochę bezczelnie. Obejrzeliśmy urywkami, straszniejsze momenty, trochę środka, początku i końca. Bawił nas ten film i żartowaliśmy sobie z niego. Słowa z początku "film oparty na faktach" wywołał u nas salwę śmiechu. W końcu powiedziałem żeby wyłączył ten film, bo nie wytrzymam ze śmiechu. Położyliśmy się spać. Oni zasnęli stosunkowo szybko, ja trochę się męczyłem. Po pewnym momencie, mimo tego, że w pokoju byli oni dwaj, poczułem się strasznie nieswojo, wyczułem czyjąś obecność. Nagle poczułem osobliwy dreszcz, inny niż wszystkie. Zaczął się on od stóp i szedł w górę, jednak nie pamiętam czy skończył się na czubku głowy. To był bardzo dziwny dreszcz, zupełnie tak jakby mnie ktoś skanował, bo chyba to określenie jest najtrafniejsze. Nie bałem się, czułem to i zaciekawiło mnie to ale się nie bałem. Byłem tak odważny, że gdyby bym wtedy zobaczył jakąś postać, to nie zrobiło by to na mnie wielkiego wrażenia. Lekko rozbawiony po pewnym czasie zasnąłem. Może ta wiara w siebie, odwaga wywołane narkotykiem (a może on sam) uratowały mnie przed decydującym atakiem? A może to wszystko to wina tzw. "wkręcenia" czegoś sobie (jak to określił na drugi dzień mój brat, kiedy mu o tym powiedziałem)?

Zdaje sobie sprawę, że zwłaszcza moja relacja stanie się dla Was niczym. W końcu byłem pod wpływem narkotyku i takie coś mogło być wywołane oczywiście przez niego. Ale zawsze pozostaje ten malutki marginesik niepewności. Ostrzeżenie, jak w przypadku tej pani, która z takim samym rozbawieniem oglądała "Egzorcyste"? Związek z filmami o tematyce egzorcystycznej i zachowaniem osób może mieć ciekawe powiązanie z nocnymi zmorami...

Pozdrawiam serdecznie i mam nadzieje, że nie wskoczę na Waszą czarną listę.

Pozdrawiam bardzo ciepło.

Szymon.

-----Original Message-----

From: [dane do wiad. FN]

Sent: Sunday, September 19, 2010 4:54 PM

To: nautilus@nautilus.org.pl

Subject: Nocna zmora

Nie jestem przekonana co do prawdziwości owych "zjaw", bardziej

przemawia do mnie, że to zwykły bezdech, ale fakt faktem, że byłam

świadkiem takiego zdarzenia, które niekoniecznie do teorii braku

przepływu powietrza można zaliczyć.

Otóż pewnego razu, gdzieś w okolicach moich 10-12 lat, obudziłam się w

środku nocy, co było dośc dziwne jak na mnie, bo jak to moja mama mówi

"śpie jak suseł" i nawet silna burza mnie nie obudzi. Z początku nawet

nie wiedziałam czemu się obudziłam, ale po chwili usłyszałam cichy głos

mojej babci (spałyśmy wtedy w jednym pokoju), która ewidentnie próbowała

krzyczeć, ale przez sen były to jedynie ciche jęki. Mówiła "boże, pomóż

mi, Emilka, duszę się." Miała zamknięte oczy i młóciła przy tym rękoma

jakby coś odganiała od siebie. Wstałam z łóżka i próbowałam ją obudzić,

szarpałam jej ramiona, uszczypnęłam w rękę, mówiłam "obudź się!", ale to

nie działało. Nadal śniła o koszmarze, miała zamknięte oczy i ewidentnie

zaczynała się dusić. Ja z kolei zaczęłam płakać, bo nie wiedziałam co

robić, ale babcia zdołała jeszcze powiedzieć: "zapal światło, szybko!".

Zerwałam się więc z jej łóżka i podbieglam do włącznika. Z chwilą, gdy

światło sie zapaliło babcia się obudziła i usiadła na łóżku chwytając

się za gardło. Ja już taka na serio przerażona, bo z początku byłam

przekonana, że babci się po prostu coś śniło, ale popatrzyłam na jej

szyję, na której widniały czerwone pręgi, tak jakby ktoś z pazurami

chwycił ją za gardło i zaczęłam się dopytywać co się stało. Powiedziała

mi, że była tutaj pani G. (dawna lokatorka, zmarła kilka lat temu, o

dość "zszarganej" reputacji) i próbowała zabrać ją ze sobą. Najpierw

chwyciła ją za kostki u nóg a potem zaczęła "wspinać" się wyżej w końcu

chwytając ją za szyję. Mówiła przy tym, że nie pojdzie Tam sama, bo nie

chce i że w takim razie zabierze kogoś ze sobą. Spytałam się jak ona

wyglądała, usłyszałam, że okropnie, jak człowiek skrzyżowany z

ośmiornicą, miała rany na ciele podobne do wypustek ośmiornicy.

Niestety, babcia widząc moje duże oczy, nic więcej na ten temat nie

powiedziała, pewnie w obawie, że 10-12-letnie dziecko samo może mieć

potem koszmary. Nadmienie jeszcze, że do świtu spałyśmy przy zapalonym

świetle.

Babcia następnego dnia podziękowała mi za to, że, cytuję "uratowałaś mi

życie." Powaga w jej głosie znaczyła, że naprawdę wierzyła w to, że

gdybym nie zapaliła światła, to coś by ją udusiło.

Do dziś nie wiem do czego to zaliczyć: do zwykłego koszmaru sennego?

Jeśli tak to był po pierwsze cholernie realistyczny, po drugie wydaje

się, że jedynym sposobem na obudzenie się, było zapalenie światła, po

trzecie bezdechem tego się nie da nijak wyjaśnić.

Pozdrawiam, Em.

From: [dane do wiad. FN]

Sent: Sunday, September 19, 2010 1:49 PM

To: nautilus@nautilus.org.pl

Subject: zmory nocne

Witam szanowną redakcję.

Chciałbym króciutko odnieść się do bardzo ciekawego tematu nocnych zmór zwracając uwagę na nieco inny wątek, którego nie zauważyłem w komentarzach i mailach czytelników, a który również uważam zasługuję na rozważenie.

Na początku chciałbym dodać że ja również doświadczyłem tego nieprzyjemnego zjawiska, ale nie chcę opisywać tego tak jak inni czytelnicy gdyż mój opis pokrywałby się z pozostałymi. Jedno mogę tylko dodać że miałem takie dwa ataki i to zawsze wtedy kiedy skręcałem jakby to określić „na złą drogę”. Po jednym obudziłem się stojąc na łóżku i machając pięściami na oślep, myślę że była to taka lekka walka?, ale wracam do meritum sprawy.

Chodzi mi mianowicie o temat reinkarnacji. Otóż znam jednego specjalistę od  spraw ezoteryki, magii rytualnej i reinkarnacji i zadając mu pytanie na temat wyjaśnienia mi  zjawiska, którego doświadczyłem(zmory nocnej), którego nie rozumiałem udzielił mi ciekawej odpowiedzi na ten temat. Otóż chodzi o tzw: „czarną mszę”, czyli rytuał, który był praktykowany przez wtajemniczonych w wiedzę „zakazaną”, szczególnie w średniowieczu, w kręgach nie tylko satanistycznych. Na pewno Państwo wiecie o jakich temat chodzi, często przez taki rytuał przechodziły kobiety które chciały posiąść ową wiedzę zakazaną lub wejść w te elitarne kręgi.

A teraz związek z reinkarnacją. Dusza ma pamięć poprzednich wcieleń, gdyż jest nieśmiertelna. Jeżeli osoba doświadczyła czegoś takiego, w którymś wcieleniu ( a jak wiadomo zdarza się że inkarnujemy się jako kobietą lub mężczyzna na zmianę), to wówczas te ataki są właśnie wspomnieniami owego rytuału. Tam osoba na której przeprowadzano rytuał, była odurzona narkotykami i poddawała się kontaktowi seksualnemu, co odbywało się wbrew jej woli, dlatego dusza się buntuję przeciwko temu wydarzeniu. Może się również zdarzyć, że ten byt który wówczas zawładnął tą podawaną rytuałowi duszą, odwiedza raz nas jakiś czas te osoby, które kiedyś w swoim poprzednim życiu przeszły na lewą stronę z jakiegoś powodu, aby np.: poznać zło, które odkupują w następnym wcieleniu, na zasadzie przypomnienia żeby nie robić takich rzeczy więcej. To wyjaśnienie dużo tłumaczy dlaczego jedni tego doświadczają, a inni nie. Nie wiem czy jest to dokładne wyjaśnienie i czy należy w to wytłumaczenie do końca wierzyć, ale temat jest ciekawy i warty zastanowienia. Jeżeli trzeba przekazać więcej informacji Państwu na ten temat mogę podesłać więcej informacji na temat literatury z tego zakresu.

Pozdrawiam serdecznie , ( adres e-mail i moje dane do wiadomości redakcji.)

[dane do wiad. FN]

-----Original Message-----

From: [dane do wiad. FN]

Sent: Sunday, September 19, 2010 12:17 PM

To: nautilus@nautilus.org.pl

Subject: Zmora

Witam szanowną Fundację Nautilusa i jego czytelników.

Zdarzenie to miało miejsce jeszcze zanim wiedziałam cokolwiek na temat nocnych zmór, było to jakieś ponad pół roku temu. Położyłam się jak co noc i śniło mi się, że w moim domu nie ma powietrza. Znalazłam się obok okna i chciałam je otworzyć, ale tak jakbym nie mogła się za żadne skarby do niego zbliżyć a coś niewidzialnego trzymało moje ciało i pchało w przeciwnym kierunku od okna. Moja ręka była dosłownie jakieś 5 cm od okna. Kiedy czułam, że w moich płucach nie ma ani odrobiny powietrza, obudziłam się. Serce biło mi tak szybko jakbym przebiegła maraton. Oprócz tego nie zauważyłam żadnych zmian na łóżku. Z początku myślałam, że niechcący podkopałam się pod poduszkę i dlatego odcięto mi dopływ tlenu, ale poduszka była na swoim miejscu a ja leżałam normalnie a ciało miałam lekko odrętwiałe jakbym przez jakiś czas leżała w tej samej pozycji. Do czasu kiedy nie poczytałam na temat zmór to myślałam, że może naprawdę jakimś cudem miałam głowę pod tą poduszką bo jak inaczej miałam to sobie wytłumaczyć? No ale jak posiadłam tą wiedzę na temat tej istoty, myślę, że najprawdopodobniej miałam z nią styczność, ale w śnie wcale się nawet nie budząc. Dwa miesiące później kolega z klasy opowiedział swoją historię kiedy tylko przyszedł do szkoły. Wtedy już byłam pewna, że takie coś naprawdę istnieje.

P.S. Proszę o nieujawnianie mojego adresu e-mailu.

Pozdrawiam

From: [dane do wiad. FN]

Sent: Sunday, September 19, 2010 11:25 AM

To: nautilus@nautilus.org.pl

Subject: Zmory

Witam serdecznie!

Ogromnie zainteresował mnie ten artykuł o zmorach, tym bardziej, że sama mam problem z tym "stworzeniem". Atak zmory przeżyłam już kilka razy. Podobnie jak moja siostra bliźniaczka. Zmora jest czymś co czasami nas prześladuje. Każdy atak jest trochę inny, od duszenia, siadania na ciele śpiącego, poprzez próbę uduszenia przez pocałunek. Co ciekawe zazwyczaj zmora (zarówno w moich przeżyciach, jak i siostry) wygląda dość podobnie. Nie zawsze jej twarz jest taka sama, ale zazwyczaj  ma ona długie włosy, najczęściej czarne. Czasem jej twarz przypomina męską, ale zdecydowanie częściej to kobieca twarz. Czasem to tylko zbitka, czegoś czarnego, jakiejś ciemnej masy. Chciałam przytoczyć jedno ze zdarzeń nocnych, ze względu na jego specyfikę. W tym zdarzeniu nie tylko moja siostra dostrzega zmorę, ale i ja. Jesteśmy siostrami bliźniaczkami, i doskonale się rozumiemy (być może to ma znaczenie).

Grudzień 2006 - moja relacja

Moja siostra miała sen. Była w nocy zaatakowana przez zmorę. Zdarzyło się to nie pierwszy raz. Ciemna kobieca postać chciała ja pocałować. Wskoczyła jej na plecy. Siostra nie mogła się ruszyć. Obudziła się.

Zaraz po obudzeniu opowiedziała mi o śnie i przyszła spać obok mnie. Jak siostra jest w domu to śpimy w jednym pokoju. Bała się, więc chwilkę świeciłyśmy światło, a potem zasnęłyśmy. Ona spała na brzuchu, ja na boku, tyłem do niej (pamiętam bo gdzieś przeczytałam, że zmorze trudniej zaatakować śpiącego w takiej pozycji, i dlatego tak się położyłam). Obudziłam się między snem a jawą, nadal leżałam na boku, ale nie mogłam się poruszyć. Wiedziałam, że siostra też jest w tym stanie półsnu. Wyczułam zmorę, była przyczepiona sufitu, nad nami. Czarna masa czegoś złego. Bardziej ją wyczułam, niż widziałam. Nagle z ogromną siłą (czułam tę szybkość i siłę) zmora wpadła pomiędzy nas. Siostra mnie wołała przez sen, słyszałam ją w głowie. Zaczęłam się śmiać (tak jakby we śnie, nie realnie), bo to wolne wołanie mnie rozśmieszyło, tak jakby ktoś przedłużał wymowę liter, to mnie rozluźniło. Wtedy siostra ruszyła szybko ręką i uderzyła nią w przestrzeń pomiędzy nami. To nas wyrwało z odrętwienia. Obie pamiętałyśmy doskonale to przeżycie po przebudzeniu.

Zmora jest czymś realnym, ale myślę, że trzeba się nauczyć świadomie z nią sobie radzić. Trzeba jej powiedzieć: NIE. A myślę, że można. Zauważyłam, że jeśli się rozluźnię, jeśli podczas ataku świadomie stanę do walki, przestanę się bać, to ona odchodzi, albo ja zbieram dość siły by się obudzić. Myślę, że kluczem jest strach.

Spisuję swoje najważniejsze sny, ten spisałam zaraz po obudzeniu, dlatego taki dokładny opis zdarzenia i data.

Grudzień 2006 - relacja siostry

W zasadzie to wydarzyło się kilkakrotnie. Zdarzenie, o które chodzi to noc u nas w pokoju. Najpierw - leżałam na brzuchu - jak zwykle, i wtedy zobaczyłam, jak bardzo ładna i młoda kobieta leży obok mnie zwrócona twarzą w moją stronę. Przysunęła się bliżej i chciała mnie pocałować. Gdy się odsunęłam i w panice poruszyłam, ona natychmiast zareagowała agresją i zaczęła z całych sił na mnie napierać. Usiadła mi na plecach, tak, że nie mogłam się poruszyć, ani obudzić. Zerwanie się z łóżka zajęło mi więcej trudności niż zwykle, w takiej sytuacji.

Pamiętam, że nie miało twarzy, ani postaci, ale "to coś" było całe ciemne, jakby zagęszczone i miało dużą energię, ale nie fizyczną. Dusiło tak jakby tą czarną gęstością. Byłam w półśnie i miałam świadomość tego, Nagle udało mi się poderwać i obudziłam się szybko wstając z łóżka. Natychmiast zapaliłam światło i obudziłam siostrę. Bałam się, więc dalej spałyśmy razem. Ja od ściany.

Gdy zasnęłam, to się znów powtórzyło - zmora usiadła na mnie jak zwykle na plecach, mocno mnie przygniatając. Nagle, chcąc się obudzić zaczęłam wołać siostrę przez sen, usiłując zapanować nad ciałem fizycznym. W rzeczywistości był to powolny dźwięk wydobywany przeze mnie - bardzo ospale wypowiadałam jej imię. Mnie, we śnie, wydawało się, że krzyczę. Kosztowało mnie to dużo energii. Nagle siostra zapytała o co chodzi. Zmora nagle zeskoczyła jakby z sufitu, a jednocześnie z moich pleców - tak jakby ta energia była na suficie, a jedynie tak mocno mnie przygniatała, że czułam ją na sobie. Gdy zeskoczyła pomiędzy nas dwie, ja natychmiast wszystkimi siłami uderzyłam w to miejsce pięścią. Wtedy się obudziłam, a tej czarnej energii już nie było.

Następnej nocy byłam przekonana, że to powróci, ale nic się nie wydarzyło.

-----Original Message-----

From: [dane do wiad. FN]

Sent: Sunday, September 19, 2010 7:40 AM

To: nautilus@nautilus.org.pl

Subject: Nocne zmory-UFO

Witam wszystkich drazacych tematy nieprzyziemne.

Moja historia jest bardzo podobna do tych z nocnymi zmorami w tle,lecz ciut sie rozni.

Ponad pol roku temu podczas normalnie zapowiadajacej sie nocy,przysnila Mi sie sytuacja, gdzie jakas dziewczyna pokazujac kartke papieru,lub rodzaj dokumentacji, mowi do Mnie "Oni tu przyleca",wtem Ja sie budze,szeroko otwartymi oczami spogladam w okno(akurat tak bylem ulozony na lozku,twarza do okna)i widze mocne swiatla ktorych zrodlo chowa sie za chmurami.Wygladalo to jak by cos z powietrza w srodku nocy szukalo czegos za pomoca bardzo silnych jupiterow na moim podworku.

Wpadlem w panike,zaczalem krzyczec,ale zupelnie bezdzwiecznie,bylem jakby sparalizowany.Gdy strach osiagnal punkt kulminacyjny ,swiatla nagle zgasly,wtedy juz moglem wstac i zapalic lampe.

W calym Moim zyciu,To byla jedena z kilku niewyjasnionych sytuacji.

[dane do wiad. FN]

-----Original Message-----

From: [dane do wiad. FN}

Sent: Saturday, September 18, 2010 11:15 PM

To: nautilus@nautilus.org.pl

Subject: zmora nocna

witam.

myślę, że historie, które tu opiszę okażą się warte przeczytania.

 mój mąż można by rzec wykazuje dziwne zdolności. tj. doświadcza dziwnych wizji, od czasu gdy korzysta z wahadełka, te wizje nasiliły się. czasami zdarza mu się "usłyszeć" moje myśli, w sensie że zanim coś powiem on to mówi i pyta się, czy to właśnie chciałam powiedzieć albo czy o tym myślałam.

 wracając do tych wizji, doznaje ich zawsze w nocy. widuje dziwne znaki, zdarza się, że w snach odwiedzają go zmarli i opisują jak wygląda druga strona. wiem, to wszystko brzmi jakbym była obłąkana ale tak właśnie jest. często ma bezdechy nocne, przeczucie, że zaraz umrze, mówi, że wtedy słyszy szum helikoptera w uszach. często pojawiają się drzwi, a wyczulony na nie, nie przechodzi przez nie. opowiadał mi, jak we śnie pojawiła mu się znajoma rodziny, która się powiesiła. opisała mu, jak w zaświatach płynie czas, wyglądała na kobietę młodszą o 20 lat niż była, ubrana była w zielone szaty i przeszła do niego przez drzwi.! na samą myśl o tych historiach, które mi opisuje mam gęsią skórę.

 na początku byłam sceptycznie nastawiona do tych nocnych bezdechów dopóki sama ich nie doświadczyłam. miałam taki w ciąży. w ciąży również przytrafiła mi się też inna "paranormalna" historia.