[...] Dzień dobry, Nie wiem, który już raz zabieram się za napisanie do Państwa w związku z tematem znaków na ciele. Moje wątpliwości budzi fakt, że miało to miejsce jakieś dwadzieścia lat temu. Nie było to doznanie fizyczne lecz był to sen. Nie posiadam więc żadnych namacalnych dowodów prócz rysunku, który zrobiłam tuż po przebudzeniu. Niestety po tylu latach nawet nie wiem gdzie go szukać, czyli kompletnie brak mi dowodów na to co opiszę.
 

We śnie widzę mężczyznę, który przykuwa moją uwagę. Jest przeciętnej urody mężczyzną, siwe włosy, niewiele wyższy ode mnie, wiek między 50 a 60 lat ubrany na czarno. Ma surowy wyraz twarzy, jest w nim jakaś powaga i ważność tego co za chwilę ma nastąpić. Wszystko dzieje się pod sklepem na parkingu osiedla na którym mieszkam. Patrząc na tego Pana rozumiem, że jest to mój Anioł Stróż. Zaniepokoił mnie fakt, że nie było żadnego choćby grymasu uśmiechu, jakiegoś ciepła i fajerwerków jak na Anioła Stróża przystało. Wygląda bardziej jak ktoś kto ma do wykonania zadanie tak, żeby nikt tego nie widział. W pewnym momencie wykonuje gest jakby chciał mi wrzucić do kieszeni kurtki czy spodni ( nie pamiętam dokładnie) małą jakby monetę po czym odchodzi. Sięgam ręką do kieszeni i faktycznie znajduję "monetę", z dziwnymi promieniami. Kładę ją na dłoni i zaczynam się przyglądać a moneta zaczyna rosnąć w moich rękach osiągając wymiary płyty cd, może troszkę większe. Przyglądam się jej uważnie badając każdy szczegół.

Budzę się w tamtym momencie i staram się dopasować to co widziałam do wszystkiego co znam. Wzór jest na tyle interesujący, że postanowiłam go narysować. W tamtym okresie internet nie był tak dostępny jak dziś. Nie umiem już powiedzieć jak długo zajęło mi dopasowanie wzoru do rzeczy, które znamy. Pamiętam, że zapomniałam o sprawie do momentu trafienia na artykuł w Nieznanym Świecie o Hunie. Było tam zdjęcie Serge Kahili Kinga a za nim w tle nic innego jak Oko Kanaloa ( czym jest zapewne Państwo wiedzą ) i nagle olśnienie, to było dokładnie to co widziałam przed laty we śnie. Co jest intrygujące? Mała moneta była odwzorowaniem tego właśnie symbolu Huny, natomiast duża już się trochę różniła. Większa wersja była metaliczna, złoto miedziana i na co drugim , nazwijmy to "trójkącie" wzór był w takie małe kropeczki. Postaram się to zobrazować w taki sposób jakby kawałek blachy był uderzany małym młoteczkiem, wyklepywany to chyba najlepsze słowo. W tej wersji moneta stała się bardziej dyskiem.

Kiedy po raz pierwszy usłyszałam, że poruszacie temat tego wzoru wprost zamarłam. Robiłam akurat coś w domu i włączyłam You Tube gdzie pan Robert Bernatowicz opisywał ten znak na ciele, nie widziałam obrazu ale słyszałam opis i ciarki przeszły mnie po plecach. pomyślałam wtedy, że być może ten sen sprzed lat miał jakieś znaczenie. Kilka razy pisałam maila i kasowałam uznając, że sny to nie dowody.
I tyle z tej historii. Mam ogromna nadzieję, że nie zmarnowaliście Państwo zbyt dużo cennego czasu na ten liścik. Tym razem oglądając wasz livestream z początku marca uznałam, że wyrzucę jednak tą historyjkę z siebie.

 Serdecznie pozdrawiam całą załogę Nautilusa, dużo zdrowia !

--
Pozdrawiam

[dane do wiad. FN]

Witam,

Szukając w sieci informacji na temat tych dziwnych znaków natrafiłem na teorię, która mówi, że ludzie w ten sposób oznakowani mają zdolności do podróży astralnych poza własnym ciałem ale chyba ciężko będzie taką teorię w jakikolwiek sposób udowodnić...
Poniżej link do tego artykułu:

http://www.zjawiskaniewyjasnione.pl/2018/01/07/te-znaki-na-ciele-swiadcza-ze-zostales-porwany-przez-obcych-kosmici-i-ich-znaki-na-twoim-ciele-nagranie/

Pozdrawiam serdecznie

From:[...]
Sent: Sunday, February 28, 2021 7:33 PM
To: nautilus@nautilus.org.pl
Subject: Pytanie

Dzień dobry,
miałem taki sen , że 21.06.2021 rozpocznie się wielki konflikt mam przeczucie że coś jakby 3 Wojna Światową . Ważna datą jest też 01.08.2021. Nie jestem jasnowidzem :) możliwe że te sny to przypadek ale może mogą Państwo spytać Jasnowidzów takich jak Pani Ania albo Pan Jackowski zeby sprawdzili czy im cos te daty mówią . Jesli tak to może podpowiedzą jak sie przygotować, bo chyba takie wizje, jeśli są prawdziwe po coś służą- może mają za zadanie by chociaż cześć osob wiedziała jak to lagodniej przeżyc jesli się da. Moze jakis poradnik możecie stworzyć na stronie. Mam nadzieje ze te daty to tak jak pisałem przypadek ale bardzo prosze o możliwą pomoc, bo mam takie odczucie że powinienem je do Państwa przesłać . życzę byście dalej pomagali tak jak pomagacie.(adres email do wiadomości redakcji)

Witam FN, Chciałem opisać Wam historię, której ja nie przeżyłem, ale mój ojciec. Było to bardzo dawno, bo w roku 1973, kiedy razem z innymi dziećmi bawił się nad wodą. Mój ojciec miał wtedy 8 lat. Przeżył wtedy coś, co wy nazywacie śmiercią kliniczną. Zapamiętał to tak, że nagle stracił grunt pod nogami i zachłystnął się wodą. Wpadł w panikę i nie mógł wypłynąć na powierzchnię. Potem znalazł się w jakieś czarnej przestrzeni, w której pojawiło się jasne światło. Opisywał, że w tym świetle było coś, co do niego przemówiło ciepłym głosem, że nie jest jego czas i ma wracać. Potem odzyskał świadomość już leżąc na plaży, a nad nim pochylali się ratownicy . Został wyciągnięty w ostatniej chwili, gdyby jeszcze był pod wodą kilka minut dłużej, to pewnie by już tego nie przeżył. Ojciec nie dał się namówić, aby to opisać, bo jak mówi „i tak w to nikt nie uwierzy”, ale ja pomyślałem, że jednak wśród czytelników serwisu FN są ludzie, którzy wiedzą o śmierci klinicznej.

Pozdrowienia

[dane do wiad. FN]

Poniżej historia z najnowszej poczty okrętu Nautilus.

From: […]

Sent: Friday, March 26, 2021 6:01 PM

To: nautilus@nautilus.org.pl

Subject: Przypadek NDE

Witam. Na kanale wRealu pojawił się ostatni film o przypadku NDE Andrzeja Duffka. Pod filmem pojawiły się dwa komentarze kobiet które napisały że też doświadczyły NDE. Jedna z nich udostępniła mi kontakt na FB. Jej profil: https://www.facebook.com/profile.php?id=100014104544199

Myślę że warto byłoby uzyskać od niej więcej informacji bo komentarz był bardzo ciekawy. Oto jego treść:

W tym tunelu jest niesamowicie, wcześniej zanim w niego wpadłam dusiłam się z braku powietrza, coś bądź ktoś mi pokazał kto jest winny temu, że umarłam,widziałam jak opuściłam swoje ciało i obserwowałam z wysokości siebie leżącą obok córki w łóżku. Jeszcze w tym tunelu stanowczo mi powiedziano , że to nie mój czas i mam wychować dziecko, nie chciałam wracać. Potem przyjechała karetka bo dostałam paraliżu całego ciała który mijał stopniowo, trwało to kilka dni.

Pozdrawiam.

[dane do wiad. FN]

[..] Dzien dobry pisze do państwa poniewaz dzis mialem sen. Ogolnie miewam sny ale nie takie ten był jedyny bo pamietam z niego wszystko kazdy szczegół  był tez bardzo wyraźny (teraz opisze tylko niektore migawki) otoz

Rozpoczeło sie ze wstałem z łozka obok spała zona i corka w swoim łozeczku (mosiala to byc sobota lub niedziela albo jakies swieto wolne bo zazwyczaj do pracy zona wstaje o 4) wstałem zrobilem sobie herbate właczylem telewizor zaczelo sie na kazdym programie informacyjnym reporterzy rozmawiali o jakims upadku ale nie meteorytu tylko o braku czegos i chaosu na giełdadach wszystko swiecilo sie na czerwono i przykuło dla mnie uwage jedno.

Na tablicy byly nie jakies spadki notowan ale kursy walut wszystkie na czerwono i był aspekt zielony były to surowce z złoto srebro tytan i imne platyna i w pewnym momencie poszedlem poszedlem obudzic zone (pomiedzy pokojem a sypialnia mam dlugi korytarz) gdy przechodzilem przez korytarz obrócilem sie i zobaczylem ze jestem w innym miejscu byly drzwi wyszedlem na zewnatrz.

Zobaczylem pełno ludzi ludzie bili sie pomiędzy soba widzialem ze o jedzenie byl tez jeden aspekt ktorego nie moglem przeoczyc poniewaz na ziemi wszedzie było pelno pieniedzy ludzie deptali je byly tez palone zauwazylem ze to byly dolary mnostwo dolarow czyli musialy to byc Stany Zjednoczone poszedlem taka dluga ulica jednego czego nie zauwazylem to Policji raczej w takich sytuacjach gdzies napewno by policyjne wozy jezdziły tu nie ani karetek ani strazy nic, w powietrzu unosił sie dziwny zapach jakby zapach lawendy cos takiego gdy szedlem ta droga na koncu widzialem ze ludzie stoją kolo wysokiej wiezy na koncu miala takie piramidalne zakonczenie niektórzy klekali kolo tego byli i tacy co rzucali roznymi przedmiotami totalny chaos sklepy były puste ale sklepy spozywcze bo sklepy z przedmiotami byly nie ruszone jakby problem z jedzeniem musze konczyc jak beda panstwo chcieli opisze wiecej tylko musze wracac do pracy pozdrawiam serdecznie

[...]

/opis snu dotarł na pokład okrętu Nautilus 12 marca 2021/

[…] Postanowiłem opisać historię człowieka, którego miałem okazję poznać i z bliska obserwować jego niezwykłe uzdolnienia. Niestety mój wujek w wieku 67 lat zmarł w 2016 roku i dokładnie przepowiedział swoją śmierć. Na wiele lat przed swoją śmiercią mówił, że umrze wtedy, kiedy w jego życiu spotkają się dwie liczby: 7 i 6. Zawsze się wtedy uśmiechał, a my myśleliśmy, że chodzi o 76, a to był taki żart wujka, gdyż zmarł 10 lat wcześniej. Na tydzień przed śmiercią oddał swojego kochanego pieska do przyjaciół i poprosił, żeby się nim zaopiekowali, bo on  będzie musiał wyjechać na dłużej. Potem jak rozmawialiśmy w gronie rodzinnym, to byliśmy pewni, że już wiedział, że nigdzie nie wyjedzie, a po prostu zakończy życie przez nagły zawał serca, którego nikt się nie spodziewał. Niezwykłość mojego wujka polegała na tym, że był jasnowidzem, choć wiedzieli o tym jedynie najbliżsi mu ludzie. Bez najmniejszego problemu był w stanie odczytać słowo lub zdanie napisane na kartce, którą zamykało się w kopercie i dawało mu do ręki. Moja mama (jego siostra) często robiła takie doświadczenia, a wujek miał ten dar od małego dziecka. Byłem kiedyś świadkiem takiej sceny podczas wigilii. Jedliśmy wszyscy przy stole wigilijnym, a wujek nagle powiedział, że za chwilę zadzwoni nasza ciocia z Los Angeles, bo właśnie ją zobaczył, jak szuka numeru telefonu w domu i za chwilę zadzwoni. I dokładnie tak się stało. Rozległ się dźwięk telefonu, a po chwili okazało się, że dzwoni ciocia z USA, aby złożyć wszystkim życzenia. Takich scen było mnóstwo. Bez najmniejszego problemu był w stanie powiedzieć wszystko o każdym człowieku tylko na podstawie zdjęcia. Czasami nawet mama dawała mu w kopercie zdjęcie jakieś koleżanki z pracy z prośbą, aby powiedział, co taka osoba ma zrobić w jakieś konkretnej sprawie. On nawet nie wyjmował tego zdjęcia z koperty, tylko przez chwilę trzymał ją w ręku, milczał, a potem nagle mówił wszystko, nawet podawał imię takiej osoby. Wujek nie chciał nigdy wykorzystywać swojego daru, zarabiać na nim, zresztą nie musiał, gdyż był właścicielem dobrze prosperującej firmy. Był to bardzo dobry człowiek, dawał ludziom potrzebującym dużo pieniędzy, o czym my wiedzieliśmy, choć on się tym nie chwalił. Ale o jego pomocy zawsze dowiadywaliśmy się przypadkiem.

W dniu jego śmierci zdarzyła się bardzo dziwna rzecz. Do pokoju mojej mamy wleciał piękny, mały ptaszek, który choć trudno w to uwierzyć wylądował na stole i przez chwilę patrzył się na moją mamę, po czym wyleciał przez otwarte okno. Dosłownie kilka minut później dowiedzieliśmy się, że wujek nie żyje. Mama była pewna, że to był znak od wujka czy kogoś innego, że stało się coś ważnego. Na koniec powiem, że absolutnie wierzył w reinkarnację czyli wędrówkę dusz i potrafił kontaktować się z duchami zmarłych osób. Miesiąc po śmierci przyśnił się i mojej mamie i jej siostrze w te samą noc, choć mieszkają w różnych domach w dwóch innych miastach. Sen był taki sam, dosłownie szczegół w szczegół. Wujek się uśmiechał tak jak zawsze i powiedział, że jest w tak pięknym miejscu, że jeśli będą płakać dłużej, to się obrazi. Te same słowa we śnie usłyszały dwie różne osoby, rzecz nieprawdopodobna, ale dokładnie tak się zdarzyło. Minęło już pięć lat od jego śmierci, a ja nie mogę zapomnieć o wujku, zdarza mi się, że zaczynam o nim myśleć w pracy czy w domu. Wtedy zawsze przypominam sobie jego słowa, które kiedyś mi powiedział, że kiedy jego już nie będzie na tym świecie, to nie wolno się martwić i za nim tęsknić, bo życie trwa dalej. Nie jest to jednak takie proste, bo to był naprawdę niezwykły człowiek.

Możecie opublikować mój list, ale nie podawajcie adresu czy nazwiska (imię możecie). Pozdrawiam FN

Sebastian

Poniżej jeszcze materiał wideo, który przetłumaczył i dał pokład lektorski jeden z naszych czytelników. Sprawa dotyczy niezwykłych zdolności, które miał nieżyjący od wielu lat aktor Michael Landon.

[...] Dzień dobry. Od czasu do czasu w życiu miewam sny prorocze, nierzadko dość szczegółowe. Problem zawsze jest taki, że ich proroczość wychodzi na jaw w chwili, gdy rzeczywistość ją potwierdza. Często w tych snach pojawia się mnóstwo trafnych szczegółów, takich jak na przykład model i kolor samochodu, konkretny budynek czy osoba, konkretne przedmioty i czynności. Kilka tygodni temu śnił mi się koncert zespołu Metallica, gdzie fani śpiewali muzykom "sto lat" a były to 40ste urodziny zespołu. Następnie sceneria zmieniła się.

Szedłem ulicą i zatrzymałem się przy jakimś punkcie, gdzie mężczyzna (cywil) z akcentem wschodnim pytał mnie gdzie idę i po co. Skłamałem że do mamy, musiałem podać jej nazwisko,a on je zapisał w jakimś formularzu, takim jak portierzy mają w instytucjach do notowania kto wchodzi. Sytuacja była niegroźna, raczej irytująca i zabawna zarazem. Rano coś mnie tknęło i sprawdziłem, kiedy powstał zesłpół Metallica (znam ten zespół ale nie jestem ich specjalnym fanem, nie znam ich biografii), okazało się, że... w tym roku w maju mija 40 lat od założenia bandu.

Opowiedziałem sen rodzinie ale śmiali się. Niemniej, zakładam że w okolicy maja tego roku będziemy mieli w Polsce jakieś restrykcje związane z przemieszczaniem się. Nie będzie to stan wojenny ale coś na kształt systemu punków kontroli, może jakieś miasta lub gminy będą "odgradzane" i izolowane. Będzie to irytujące i stwarzające pozory, jakoby sytuacja pandemiczna jest poważna, ale we śnie czułem że ogólnie nikt tego nie będzie traktowal zbyt serio. Piszę o tym, bo jak się potwierdzi to mamy mały dowód na jasnowidzenie :) pozdrawiam fundację i czytelników

[dane do wiad. FN - e-mail dotarł na pokład okrętu Nautilus17 marca 2021]

Z badań Totalizatora Sportowego wynika, że co drugi Polak grywa w Lotto. Wygrać udaje się niewielu, bo prawdopodobieństwo trafienia szczęśliwej "szóstki" wynosi 1:13 983 816. Oznacza to, że szanse na zostanie milionerem, dzięki skreśleniu kilku liczb, są niewielkie. A jednak ponad 25 lat temu jednego dnia trafiło ją równocześnie aż... 80 osób! Niemożliwe? Takich zbiegów okoliczności w historii najsłynniejszej gry losowej w Polsce jest więcej.  Oto kilka z nich z Archiwum FN.

Jedyna taka kolektura w Polsce

Ekstra Pensja to najnowsza loteria w gronie gier losowych Totalizatora Sportowego, w której można grać o comiesięczną pensję wypłacaną przez 20 lat. Co ciekawe, wygraną w Ekstra Pensji można brać pod uwagę przy wyliczaniu zdolności kredytowej i podlega ona dziedziczeniu.

Kilka lat temu, w tej nowości Totalizatora Sportowego, doszło do nieprawdopodobnego zbiegu okoliczności. Po raz pierwszy w historii Ekstra Pensji dwie główne wygrane padły tego samego dnia w tym samym punkcie Lotto.

Aż dwóch szczęśliwców w tym samym czasie, pod tym samym adresem wygrało comiesięczną pensję w wysokości 5 tys. zł, którą będą otrzymywać przez 20 najbliższych lat.

Miało to miejsce w piątek 8 lipca 2016 r., przy ul. Tczewskiej 3 w Malborku. W obu przypadkach szczęśliwe liczby - 4, 8, 19, 24, 34 i 2 - zostały samodzielnie skreślone.

To nie jedyny nieprawdopodobny zbieg okoliczności w historii Totalizatora Sportowego.

Wygrana do podziału

Wielokrotne trafienia zdarzały się już w historii Totalizatora Sportowego. Jednak w przypadku najbardziej popularnej gry - Lotto - takie szczęście oznacza niestety konieczność podziału głównej wygranej.

Przykładem było losowanie 3 lutego 1996 r., gdy padło aż 15 "szóstek". Wygrani zamiast liczyć miliony, musieli zadowolić się kwotą rzędu 100 tys. zł.

Przez konieczność podziału zwycięskiej puli, druga najniższa "szóstka" padła miesiąc później. 12 osób wygrało w marcu 1996 r. po 116 738,6 zł.

Kolejny rekord miał miejsce 29 sierpnia 2007 r. Główną nagrodę zgarnęło wówczas dziewięciu graczy. Dostali po 455 880,10 zł.

Jednak to nie rekord w kategorii wielokrotnych wygranych.


80 trafień w jednym losowaniu

Do legendy urosła historia wygranej z 1994 r., gdy aż 80 trafnych skreśleń padło tego samego dnia.

Historię tę opisała Wirtualna Polska. Jeden ze szczęśliwców, którzy wytypowali wówczas "szóstkę", postanowił urządzić prywatkę, jakiej nie widział nikt w całej wsi. Problemy zaczęły się, gdy imprezowy wybraniec losu postanowił zrealizować szczęśliwy kupon. Wtedy wyszło na jaw, że zamiast zostać milionerem, musiał zadowolić się zaledwie kilkoma tysiącami. Okazało się, że główną nagrodą musi się podzielić z 80 osobami!

Każda z wygranych wyniosła poniżej 7 tys. zł, czyli 70 mln "starych" złotych. Aby spłacić długi zaciągnięte na wspomnianą imprezę, komornik musiał zlicytować jego ciągnik.

Szczęście jednak nie zawsze bywa aż tak przewrotne...

Podwójne szczęście

W historii Totalizatora zdarzały się najróżniejsze przypadki. Szczęście dopisywało nie tylko wielu graczom w jednym czasie czy miejscu.

W 1995 r. jedna i ta sama osoba trafiła szóstkę... dwukrotnie.

Wyjątkowym wygranym w historii losowań okazał się mieszkaniec Olsztyna, który trafił "szóstkę" dwa razy w ciągu dwóch tygodni - 26 sierpnia 1995 r. i 6 września 1995 r.

O jeszcze większym szczęściu, a na pewno nieprawdopodobnym, może mówić pewna norweska rodzina...

Potrójne szczęście

Szczęście latami nie opuszczało pewnej rodziny z norweskiej wyspy Austevoll. W ciągu sześciu lat jej członkowie aż trzykrotnie zdobywali główną wygraną tamtejszego totalizatora.

W 2006 roku ponad 4,2 mln norweskich koron wygrał ojciec pani Hege Jeanette Oksnes, w 2010 roku 8,2 mln zdobyła ona sama. Ostatnim zwycięzcą w tej niezwykłej rodzinie był brat pani Hege Jeanett Oksens, który w 2012 r. wygrał 12,2 mln norweskich koron (ok. 2 mln USD).

Firma Norsk Tipping AS, organizująca te zakłady, przyznała, że zdarzało się już, iż ta sama osoba dwukrotnie zdobywała główną wygraną. Nigdy dotąd zwycięzcami nie zostali osobno trzej członkowie tej samej rodziny.

Los nie trafia dwa razy?

W dziejach gier liczbowych trudno chyba o dziwniejszy przypadek niż ten, który miał miejsce kilka lat temu w Bułgarii.

W 2009 r. w dwóch losowaniach z rzędu padły te same liczby - 4,15,23,24,35 i 42.

Matematycy wyliczyli, że szansa na powtórzenie się - przypadkowo - tej samej kombinacji to około 1 do 4 milionów. Dlatego pojawiły się sugestie, że to mogło być wynikiem manipulacji.

Jednak śledztwo, wszczęte przez bułgarskie ministerstwo sportu, potwierdziło, że ten nieprawdopodobny traf był dziełem przypadku.

Nieodebrane miliony

Równie nieprawdopodobnym przypadkiem, jak podwójne czy wielokrotne trafienie, może wydawać się... nieodebranie głównej wygranej.

Co prawda zdarza się, że bez odbioru przepadają mniejsze wygrane, jednak w historii Totalizatora Sportowego dwukrotnie doszło również do sytuacji, gdy nikt nie zgłosił się po wielomilionowe wygrane.

Tak stało się z okrągłą sumę 11,8 mln zł, która padła 25 grudnia 2008 r. w Wejherowie.

Podobny przypadek miał miejsce cztery lata później, gdy nikt nie odebrał 17 mln zł, które padły 6 listopada 2012 r. w Chojnicach.






From: [...]
Sent: Monday, September 7, 2020 10:59 PM
To: Fundacja Nautilus <nautilus@nautilus.org.pl>
Subject: jeszcze raz o przewidywalności gier losowych

Witam ponownie.
Chciałbym jeszcze coś powiedzieć na temat przewidywalności gier liczbowych – w nawiązaniu do opublikowanego postu z lipca tego roku.  
Abstrahując  od totolotka -  w dacie wybuchu Wezuwiusza 24 sierpnia 79 roku jest zaszyfrowana informacja o wybuchu z 13 marca 1944. Analogicznie - w dacie impaktu Bolidu Tunguskiego – 30 czerwca 1908 można dostrzec datę pojawienia się Bolidu Czelabińskiego – 15 lutego 2013. Pierwszy atak terrorystów na WTC miał miejsce 26 lutego 1993 i zawiera informację o 11 wrześniu 2001. W dacie narodzin człowieka zakodowana jest data jego śmierci  – czasami liczba dni do przeżycia  Itd.…
Informacji o przyszłości należy szukać na jej drugim biegunie – czyli w przeszłości. Informacja taka powinna mieć jednakże jednorodny charakter i ten sam język przekazu. Nie mówiąc o spełnieniu innych warunków.
Wracając do totolotka. Gry liczbowe oraz ich potencjalna przewidywalność,  stanowią najbardziej surowy poligon dla wszelkich form jasnowidzenia. Jak wszystko co zero- jedynkowe. Tymczasem w kwestii gier liczbowych jasnowidzący krygują się jak rumiane i tęgie panny na wydaniu.  A być może istota rzeczy tkwi w świecie matematyki lub fizyki – jeśli uznać wpływ fizycznego czynnika czasu.
W poprzednim poście sygnalizowałem rozkład  liczb pierwszych bliźniaczych na „konkret” wylosowanych liczb w grze losowej. W rezultacie przez pryzmat komentarzy otrzymałem „ciosy” od Panów Gaussa i Leibniza.  Trudno nie matematykowi podnieść się po takim „łomocie”. Dlatego zachowując stosowny umiar podaję „garść” szczegółów na jednym tylko  przykładzie – dwóch losowań. Zwracam uwagę, że numer losowania nie jest tylko elementem formalnym, ale ma znaczenie dla całości obrazu. Warto się temu przyjrzeć trzeźwym okiem. Także suma liczb wylosowanych, ma znaczenie, ale nie jest elementem formalnym gry LOTTO.
Losowanie I
2536                29.07.1989            9+27+31+34+37+39= 177
Losowanie II
6237                30.03.2019            9+27+31+34+37+45= 183
 
-Jak z powyższego wynika po 30 latach powtórzyło się 5 liczb których suma wynosi 138.
- Sumy liczb wylosowanych 177 i  183 stanowią 3 - krotność liczb pierwszych bliźniaczych 59 i 61.
- Między 29.07.1989 a 30.03.2019 roku upłynęło 10.836 dni – w ramach unifikacji czynnika czasu (skojarzenia w rodzaju deja vu – pewnie słuszne)
- 10.836 (przypominam, że to liczba dni między losowaniami) podzielone przez 59 = 177,66…
- 10.836 podzielone przez 61=                             183, 63…  
- Między losowaniem 2536 a 6237 miało miejsce 3701 losowań (to też liczba pierwsza – 517-ta w kolejności liczb pierwszych)
Gdzie w takim razie te pieniądze?  Jak wspomniałem na wstępie to tylko „garść” szczegółów. W ciągu roku znalazłem ich kilkanaście (nie tylko z udziałem liczb bliźniaczych i z reguły ex post)  W przedstawionym przykładzie – czego nie podałem – występuje jeszcze 10 podobnych  zbieżności. Ale co  najciekawsze w tle wszystkiego funkcjonuje liczba, którą roboczo nazwałem AMELKA (ku pamięci naszej zmarłej kotki) Liczba ta może mieć takie znaczenie jak pi lub fi. Na razie to tylko sygnał.
Stąd też zebranie wszystkiego „do kupy” wymaga żmudnych – choć nietrudnych analiz.  W grze tej miało miejsce dotychczas 6463 losowań co stanowi  0,046 % wszystkich potencjalnych możliwości Lotto (6 liczb z 49). To niewiele.  W tych warunkach liczbowych więcej jest miejsca dla determinizmu niż funkcjonowania prawa wielkich liczb – o czym jestem przekonany.
Koncentruje się na tych sytuacjach, w których powtarza się 5 tych samych  liczb – w dwóch losowaniach – jak w przedstawionym przykładzie. Jestem również przekonany, że istnieje algorytm pozwalający przewidzieć 6 liczb  - choć  niekoniecznie w każdym losowaniu. Algorytm znacznie ciekawszy niż ciągłe powielanie jałowych systemów skróconych – nie mówiąc już  o innych aspektach.
MN (no matematics)

[...] Fundacjo Nautilus, Chce opisać historię, która przydarzyła się w rodzinie moich znajomych. Wierzę w nią, gdyż opowiedziała ją osoba wiarygodna, z którą przyjaźnię się od lat, czyli moja najlepsza przyjaciółka [imię do wiad.  FN]. Wszystko wydarzyło się pięć miesiące temu. Jej mąż był okazem zdrowia. To jeden z tych wiecznych chłopców o świetnej sylwetce, ciągle uprawiał sport, miał 39 lat. Nie narzekał na nic, nie chorował przewlekle i tak dalej. I nagle zaczął przeczuwać, że wkrótce umrze. Wszystko zaczęło się od snu z jego nieżyjącym ojcem, który powiedział mu w tym śnie, żeby przygotował się na to, że jego czas na Ziemi dobiega końca. Po opowiedzeniu tego snu jego żona i jednocześnie moja najlepsza przyjaciółka była tak przerażona, że załatwiła mu wizytę u psychiatry podejrzewając, że ma początki depresji. Tymczasem on był przekonany, że wkrótce umrze. Któregoś dnia powiedział jej coś takiego:

- Wiesz co...  ja chyba nie dożyję końca roku. Jak będzie mój pogrzeb, to proszę... spal moje ciało, dobrze?

To był piątek. Moja koleżanka wpadła w histerię i zadzwoniła do mnie, że [...] ma ciężką depresję i opowiada bzdury, że umrze, a nic mu nie jest. W sobotę w domu stracił przytomność, gdyż miał bardzo silny udar. Zmarł następnego dnia nie odzyskawszy przytomności. Opisałam tę historię dla FN, bo jestem pewna, że to było klasyczne przeczucie śmierci. Jego ciało zgodnie z jego życzeniem zostało skremowane.

pozdrawiam

[dane do wiad. FN], opis trafił do FN 12 marca 2021

Poniżej podobna historia o przeczuciu śmierci z Archiwum Fundacji Nautilus.

1 maja 1994 - dzień, w którym zginął Ayrton Senna.

Monitorujemy polskie media i wychwytujemy wszelkie informacje o wątkach dotyczących zjawisk niewyjaśnionych, które znajdują się w kręgu zainteresowań FN. W ostatnim czasie pojawiła się bardzo ciekawa publikacja dotycząca przeczucia zbliżającej się śmierci, które miał genialny brazylijski kierowca Ayrton Senna.

Sprawa została opisana w książce Richarda Williamsa "Wieczny Ayrton Senna" (tłumaczenie: Bartosz Sałbut)

Wiemy, że wiele osób mówi bardzo dziwne rzeczy w dniu swojej śmierci lub w okresie kilku dni bespośrednio ją poprzedzających. Takie osoby często wiedzą, że zbliża się koniec ich życia. Tak było z Ayrtonem Senną.

Śmiertelny wypadek trzykrotnego mistrza Formuły 1 Ayrtona Senny miał miejsce podczas wyścigu Grand Prix San Marino w 1994 roku na torze Imola.  1 maja 1994 roku Senna wziął udział w trzecim wyścigu w barwach zespołu Williams na torze Imola. Znów wywalczył pierwszą pozycję startową. Tego wyścigu też miał nie ukończyć.

 Na 7. okrążeniu kamera znajdująca się na bolidzie jadącego za Senną Michaela Schumachera zarejestrowała nagłą zmianę kierunku jazdy bolidu Senny i uderzenie w betonową barierę, znajdującą się na zewnętrznej stronie zakrętu Tamburello. Z zapisów telemetrycznych Williamsa Senny wynikało, że opuścił on tor z prędkością 310 km/h, a w chwili uderzenia w barierę, niespełna dwie sekundy później, prędkość wynosiła 218 km/h.

Profesor Sidney Watkins, znany na całym świecie neurochirurg, główny lekarz i delegat medyczny Formuły 1, szef zespołu medycznego na torze, który przeprowadzał tracheotomię na miejscu wypadku, relacjonował:

    Wyglądał pogodnie. Podniosłem jego powieki, spojrzałem na jego źrenice i stało się jasne, że doznał silnego urazu mózgu. Wydostaliśmy go z kokpitu i położyliśmy na ziemi. Wtedy on westchnął i – chociaż jestem niewierzący – poczułem, że to była chwila, w której jego dusza odeszła.

A teraz przeczucie kierowcy o śmierci - oto fragment, który znalazł się w książce.

Tego wieczora, ze swego pokoju w  hotelu Castel San Pietro, oddalonego o dziesięć kilometrów od toru Imola, Senna dwukrotnie dzwonił do Adriane [Adriane Galisteu, dziewczyna Senny], przed kolacją i po niej. Dzień wcześniej przyleciała z Brazylii do ich domu w Algarve. Podczas pierwszej rozmowy powiedział jej, że nie chce się nazajutrz ścigać. Nigdy wcześniej niczego takiego jej nie powiedział. Płakał.

Dwa filmy przetłumaczone przez naszego czytelnika.

Jane Seymour
 
 

Przeczucie śmierci - Telly Savalas.

[...]
Podsyłam fragment dłuższego wywiadu z Peterem Fenwickiem , który obecnie tłumaczę , a w którym mowa o przeczuciach zbliżającej się śmierci .
Cały dokument ma około 50 min , lecz wyciąłem na razie ten fragment warto go dorzucić do artykułu o przeczuciach o zbliżającej się śmierci !
 
 

 
 
 

12 marca 2021 na pokład okrętu Nautilus zadzwonił jasnowidz Krzysztof Jackowski. Opowiedział o niezwykłym śnie, który miał dzień wcześniej, czyli 11 marca. Poniżej opis jego niezwykłego snu.

[...]To było wczoraj, wypiłem rano herbatę i położyłem się jeszcze na chwilę. Czasami, kiedy tak zasypiam nad ranem, to śnią mi się przeróżne rzeczy, czasami bardzo ważne.
Zasnąłem od razu i spałem ok. pół godziny. Śniło mi się, że jest wieczór, późny wieczór. Stoję przed swoją kamienicą na podwórzu. I widzę sąsiadów, którzy tak jakby mnie poznali i mówią dziwną rzecz, którą ja słyszę:
- Chodźcie na pola, będzie burza... coś zobaczycie!
We śnie Jackowski poszedł z nimi i nagle zobaczył, jak niebo zmienia kolory. Chmury to pojawiały się, to znikały. Były błyski na niebie, niczym pioruny, jakieś istne tajfuny z chmur. To wszystko było ruchome, miały te chmury przerażające barwy.
I wtedy w tym śnie ja do nich mówię:
- To nie jest żadna burza... to błyski od bomby atomowej!
Kiedy to powiedział, wtedy wszyscy zaczęli uciekać. I nagle z tej strony, gdzie uciekali, we śnie wyjechała wielka amfibia z żołnierzami. Jasnowidz opowiada, że we śnie po rosyjsku (choć nie zna tego języka) zaczął z jednym z tych żołnierzy rozmawiać. Tłumaczył mu, że jego zabrać do wojska nie mogą, bo on jest po operacji serca. Pokazał nawet na piersi bliznę i wyjął z kieszeni złotówkę mówiąc, że on w sersu ma taką sztuczną zastawkę jak ta złotówka, tej wielkości. Jego argumentacja trafiła chyba do tych żołnierzy, bo mieli go zostawić, ale brać młodych.
- Żal mi było tych młodych, że idą na zatracenie... - mówił Jackowski opisując swój sen.
Żołnierze otoczyli jego i uciekających przed chmurą sąsiadów. Jasnowidz zrozumiał, że powinien iść z tymi ludźmi w mundurach. Tak się stało. Weszli do jakiegoś pomieszczenia, gdzie była jakaś kobieta. Nagle rozbawiona trochę kpiąco zapytała go:
- Zanim Pan pójdzie panie Jackowski, to niech pan powie... będzie ta wojna czy nie?
Jackowski uśmiechnął się i przeszedł do kolejnego pomieszczenia. Tam zobaczył niezwykły widok: w pomieszczeniu byli wojskowi w mundurach. I wtedy Jackowski ich zapytał:
- O, panowie żołnierze... to by będziecie wiedzieli lepiej ode mnie... będzie ta wojna czy nie?
Oni wszyscy twierdząco pokiwali głowami. I wtedy Krzysztof Jackowski się obudził.
/spisane w Bazie FN 14 marca 2021/

Witam Fundację, Czytam Was od kilkunastu lat i nigdy nie przypuszczałem, że sam coś dziwnego przeżyję i opiszę. Ale po kolei. Sprawa dotyczy mojego kota Maksia, który jest zwierzątkiem bardzo spokojnym i nigdy nie budził mnie w nocy czy mojej żony. Jedyne co, to czasami bardzo delikatnie kładzie się na łóżku i śpi nikomu nie przeszkadzając. To było dwa miesiące temu, kiedy nagle w nocy ok. 2.00 obudziła mnie żona, gdyż kot zachowywał się bardzo dziwnie. Był cały zjeżony i tak śmiesznie syczał patrząc w drzwi do przedpokoju, w których oczywiście nikt nie stał (mieszkamy sami i dopiero oczekujemy potomka). W sumie nic takiego się nie stało, po ok. 10 minutach kot się uspokoił, a my położyliśmy się spać.

Dlaczego do Was o tym pisze? Następnego dnia żona dowiedziała się, że dokładnie tej nocy w wypadku drogowym zginął jej ukochany brat. Natychmiast przypomnieliśmy sobie dziwne zachowanie kota i wspólnie doszliśmy do wniosku, że ma to związek z tą tragedią. Jestem przekonany, że tej nocy brat odwiedził swoją siostrę, co widział nasz Maksiu, gdyż inaczej tego wytłumaczyć nie potrafię. Jeśli chcecie opublikować te historię to proszę bardzo, tylko zachowajcie dla siebie moje dane. Do dziś nie możemy się otrząsnąć z tej tragicznej śmierci, ale to wydarzenie przekonuje nas, że śmierć nie oznacza końca i człowiek żyje dalej w formie bezcielesnej i może odwiedzać bliskich.

Pozdrawiam pokład mojego ulubionego okrętu

[dane do wiad. FN]

Dziękujemy za opis i pozdrowienia. Poniżej zdjęcia dwóch kotów sąsiadów naszej Bazy FN, które zawsze przychodzą, aby przywitać załogę okrętu Nautilus po przyjeździe do Bazy. Tak było 10 marca 2021, poniżej Czaruś… najpierw powiększone jego niezwykłe oko.

... a poniżej Czaruś 10 marca 2021.

… i kotek Soro, który „odkrył Bazę FN” niedawno.

[...] Co jakiś czas ludzie przysyłają Wam historie lub też sny dotyczące Lotto. Dorzucę i ja swoje trzy grosze do tego tym bardziej, że już od jakiegoś czasu chciałem o tym opowiedzieć. Może wykorzystacie ją jakoś  jako przykład na to, że nie sposób oszukać przeznaczenia .

Historia ta jest prawdziwa i wydarzyła się mojemu starszemu koledze w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych. Człowiek ten to osoba niezwykle świadoma, wrażliwa, o szerokich zainteresowaniach i doświadczeniach, parał się w tamtym czasie m.in. tarotem i astrologią, w czym zresztą jest doskonały do dziś. Ponieważ miał też wtedy problemy ze znalezieniem dobrej pracy a był to okres gdy przychodziły na świat jego dzieci, szukając sposobu na zapewnienie swojej rodzinie zabezpieczenia finansowego, postanowił raz na zawsze rozwiązać ten kłopot wygrywając w lotka a były to już wtedy milionowe wygrane. Zatem pewnego wieczoru zaczął medytować nad kuponem z liczbami, skupiać się przez dłuższy czas na każdej z nich z osobna. Kilka razy robił to od pierwszej do czterdziestej dziewiątej liczby. Jak mówił było to bardzo wyczerpujące i czasochłonne. W końcu nad ranem miał gotowe sześć cyfr gdzie był pewien, że muszą paść.

Skreślił kupon i pozostawił go na biurku wraz z listem do swojej żony, by ta zabrała go rano wychodząc do pracy i wysłała go właśnie w ten dzień, a był to dzień losowania, które wtedy odbywało się  w godzinach popołudniowych czyli nieco wcześniej niż teraz. Zdarzało się bowiem wcześniej tak, że żona je wysyłała, tyle że tamtej pamiętnej nocy kolega tak mocno przyłożył się mentalnie do wytypowania liczb. Kompletnie wyczerpany usnął nad ranem by w następny dzień zajmować się od południa dziećmi.

Ok godz 17 włączył telewizor na transmisję losowania i…. oczywiście trafił bezbłędnie całą szóstkę! Czas oczekiwania na powrót żony do domu był dla niego podobno najdłuzszym w życiu. Gdy ta faktycznie wróciła wyskoczył jej radośnie na powitanie i krzyknął żeby dała kupon bo właśnie zostali milionerami. Niestety okazało się, że jego żona owszem zgarnęła rano „papiery" z biurka ale nie odczytała listu, wrzuciła to wszystko gdzieś na inną kupkę, wyszła z domu i oczywiście nie wysłała kuponu. Kolega podobno długo nie rozpaczał, szybko zrozumiał lekcję jaką dostał od życia, że co komu zapisane to tak się stanie oraz ,że owszem można trafić szóstkę ale to jeszcze nie jest równoznaczne z wygraną. Nigdy potem nie grał już w lotka. Jego żona podobno dłużej nie mogła się po tym pozbierać…

Spokojnej nocy.

[...] opis dotarł na pokład okrętu Nautilus 8 marca 2021

Droga FN,

[...] sama mam ciekawe wspomnienie z przewidywaniem numerów totolotka:
w 2000 roku podjęłam studia nie mając pieniędzy ani pomysłu na to, skąd wezmę na czesne (byłam wtedy na zasiłku, z własnego wyboru). od wielu lat natomiast sprawdzają mi się w życiu sny ze środy na czwartek. nie przyśniła mi się babcia (jak Piotrowi z audycji). Programowałam sny i programowałam to, że jak będę miała sen to go zapamiętam, zrozumiem i zapiszę. Którejś nocy zobaczyłam we śnie liczby, zapamiętałam je i zapisalam, ale zapisując miałam jakieś wątpliwości co do szóstej liczby. w najbliższą sobotę puściłam kupon - i kicha. ale moich pięć pierwszych liczb padło w Expres Lotku. Puściłam te liczby na najbliższą środę  i trafiłam w DL piątkę,  prawie 5000 - czyli rozwiązany został problem czesnego.
 
potem zarzuciłam sprawy rozwoju duchowego, tłumacząc się brakiem warunków i czasu.
ale co się odwlecze to nie uciecze - teraz jest dla mnie czas na nadrobienie czasu, wiedzy i umiejętności.
 
niemniej jednak nie zarzucam swego marzenia wygrania szóstki - mam nadzieję, że mój los pozwoli mi na to kolejny raz i w znacznie większym wymiarze
 
pozdrawiam

[...]

[...] We wczorajszym live Pan Robert był przerażony możliwością zachorowania na korona-wirusa [gdyż w jego pracy osoby bezpośrednio z nim pracujące właśnie zachorowały na Covid-19, w tym jedna bardzo ciężko - przyp. FN] , fakt choroba jak się rozwinie jest wręcz zabójcza dla ludzi co mamy okazję słyszeć.
Przedstawię Wam mój punkt widzenia podparty analizą i testami na sobie i znajomych by trochę tchnąć optymizmu w cały ten dziwny okres.
Ziołami interesuję się dość długo. Około 8 lat temu byłem na seminarium Łukasza Lubickiego który zajmuje się fitoterapią chińską i polską. Po połączeniu myśli chińskiej i polskiej  powstały nowe możliwości w leczeniu chorób. Pan Łukasz sam wyleczył się z nowotworu krtani, był postawiony przed faktem usunięcia krtani z czym sie nie mógł pogodzić. Uczęszczał na zajęcia dr. Błaszczyka z Warszawy gdzie przyswoił wiedzę na temat fitoterapii chińskiej która po połączeniu z polską pozwoliła mu wyjść z tej strasznej choroby. Na seminarium Pan Łukasz poruszał takie tematy jak hasimoto, bolerioza, czy np. choroby jelit. Seminaria cieszyły się dużym powodzeniem również wśród lekarzy, ponieważ jeszcze w latach 80 tych fitoterapia była obecna na uczelniach lekarskich i stosowana przez lekarzy w życiu przy leczeniu chorych. Konkluzja taka że choroby przewlekłe są wyleczalne wymaga to czasu. Wracając do covida byłem odczuwalnie chory co najmniej 2 razy. Pierwszy raz silne bóle głowy mocne osłabienie dziwny posmak w ustach, trzy dni wcześniej dreszcze. Drugi przypadek bóle zatok i bół z tyłu głowy. Mam silną odporność jeśli coś mnie łapie to musi być silny wirus. Po zaparzeniu i wypiciu mieszanki ziołowej w pierwszym przypadku choroba się wycofała po 7 godzinach dosłownie czułem jak ze mnie schodzi. W 2 przypadku silne bóle głowy mineły po 4  godzinach. Koniec choroby. Zachęcony takimi wynikiem przygotowałem mieszankę  dla znajomych którzy byli chorzy mielli dodatnie testy. W przypadku kolegi który ledwo stał na nogach dzień później pewnie trafiłby do szpitala to 1 dobie była widoczna poprawa w 80 %.  W sumie u 8 osób nie rozwinął się koronawirus na tyle by powalić człowieka.
Jakie zioła i jak stosuje

tymianek
prawiślaz
podbiał
jeżówka purpurowa zioło przeciw wirusowe
piołun  zioło przeciw wirusowe
artemisia anua zioło przeciw wirusowe chińskie
korzeń mniszka lekarskiego
owoc dzikiej róży
po płaskiej łyżce wszystkich ziół wrzucam do garnka zalewem wrzątkiem o 3litry.

Zostawiam godzinę potem odcedzam.
Stosuję w przypadku lekkiego stanu podziębienia 3 razy dziennie.
W przypadku gdy miałem strasznie silne bóle głowy piłem herbatę  co godzinę .
Jeśli zioła są stanowczo za mocne dolewam do szklanki trochę  letniej wody.

To jest mój sposób na walkę z chorobą jak wspomniałem wcześniej kila osób w ten sam sposób odzyskało zdrowie mogę podać tel. by mogli państwo osobiście porozmawiać.
Myślę  również że kontakt z dr Tadeuszem Błaszykiem byłby wskazany posiada on nieocenioną wiedzę w zakresie uprawy i leczenia ziołami

Pozdrawiam całą fundację nautilus i Pana Roberta

[...]

/e-mail dostaliśmy 4 marca 2021/

Dzień dobry, w czerwcu 2020 byłem świadkiem przelotu niezidentyfikowanego obiektu w małej miejscowości nad morzem [Kierzkowo]. Obiekt leciał powoli, lotem poziomym [świetlista kula?]. Leciał na pułapie niższym niż latają samoloty pasażerskie. Zobaczyłem go jako pierwszy i pokazałem moim towarzyszom. Odnieśliśmy wrażenie, że chwilę po tym gdy go zobaczyliśmy obiekt przed nami uciekł [przyspieszył momentalnie do ogromnej prędkości i zniknął. Jakby się rozpłynął]. Zjawisko miało miejsce na koniec dnia. W tym okresie był to czas burz z piorunami nad morzem [ale nie nad naszym siedliskiem. Jakieś 6-7km od morza. U nas nie padało, a obiekt widzieliśmy u nas nie nad wodą. Więc wykluczam, że to był jakiś kulisty piorun]. Sytuację trochę zlekceważyliśmy. Gdy zapadła noc zabraliśmy się do robienia zdjęć [zgodnie z planem na ten wieczór. Jesteśmy amatorami fotografami] otoczenia na długim czasie naświetlania z wykorzystaniem statywów. Taki był plan na ten wieczór. Robić zdjęcia otaczającej nas przyrodzie na długim czasie naświetlania.

Podczas robienia zdjęć w pewnym momencie mój aparat [nowy Fujifilm X-T4] sam z siebie skrócił czas naświetlania i sam z siebie wyzwolił spust aparatu robiąc zdjęcie. Dziwna sprawa :) Nigdy wcześniej i później ten aparat czegoś takiego nie zrobił. Zdjęcie, które wykonał nie przedstawia otoczenia, które miał fotografować, a układ jakichś fal. Posiadam to zdjęcie, mogę podesłać. Może ktoś kto się zna umiał będzie coś z tych fal rozczytać, a może to tylko nic nie znaczący przypadek, i to zdjęcie nic sensownego nie przedstawia. W tym samym czasie tuż nad otaczającymi nas polami pojawiały się dziwne światła, jakby reflektorów, wielkich latarek. Myśleliśmy, że to rolnicy jeżdżą po polu traktorami [chociaż bardzo nas to dziwiło, bo nie było słychać żadnych silników, była godzina 24, może 1 w nocy. Kto pracuje na polu o tej godzinie, kilkoma traktorami?]. Na drugi dzień nie było śladów po pojazdach na okolicznych polach :) Za to przez popołudnie [kilka godzin] krążył nad naszą okolicą myśliwiec wojskowy. Co zostało nawet odnotowane w lokalnych mediach.

Nie wiem czy to co piszę ma dla Was jakiś sens. Ale chciałem się tym z kimś rozumiejącym podzielić. Była to seria dziwnych zjawisk. O ile światła nad polem, dziwne samo zdjęcie i myśliwiec można jakoś tam próbować tłumaczyć racjonalnie, o tyle przelot świetlistego obiektu nad naszą stodołą już nie.

Pozdrawiam

[...]

Od: FN
Data: niedziela, 14 lutego 2021 o 16:35
Do:  [...]
Temat: RE: [KONTAKT] Kontakt z formularza na stronie WWW FN

Witamy,
Tu pokład okrętu Nautilus! Dostaliśmy Pana e-mail. Przeczytaliśmy go. Bardzo ciekawa relacja. Pokażemy ją z zachowanie  anonimowości w dziale XXI PIĘTRO, a także trafi do naszego archiwum.
Pozdrawiamy
FN

Ok, publikujcie. Dołączam zdjęcia z tego wieczoru.

Pozdrawiam,
[...]

[…] Witam, Do napisania tej wiadomości zabieram się od roku. Częściowo dlatego, że chciałem dołączyć skan rysunku obiektu jaki widziałem. Niestety z technologią u mnie słabo, a dzisiaj zapowiada się u mnie bezsenna noc i postaram się wszystko dokładnie opisać.

W styczniu 2020 roku jechałem do pracy drogą wojewódzką […] z miejscowości [….]  w stronę [….]. W miejscowości [na prośbę autora historii zachowujemy w tajemnicy miejsce zdarzenia] przed zjazdem z tej drogi do centrum wsi stoi po lewej stronie niebieska kapliczka. To właśnie w pobliżu tego miejsca zobaczyłem coś niesamowitego.
Opisuje to miejsce tak dokładnie ponieważ wszystko można zobaczyć na Google maps.
Był to raczej początek stycznia 2020 roku o godzinie 18:20 - 18:40.

Gdy jechałem przez to miejsce zobaczyłem, że tuż przed samochodem na wysokości ok 50m zniża się duży obiekt. Leciał z prawej strony drogi na lewą stronę. W tamtej chwili byłem pewien, że to awaryjnie lądujący samolot.
Gdy obiekt przeleciał nad drogą obserwowałem go przez boczną szybę. W tamtej chwili widziałem tylko spód tego obiektu i właśnie w tej chwili uznałem, że to nie jest samolot.

Spód był okrągłą płaską powierzchnią. Która z zewnętrznych krawędzi była podświetlona do środka białym zimnym światłem. Nie widziałem bezpośrednio tych świateł tylko wiązki światła, które padały na tą powierzchnie. Było ich kilkanaście. Przez co cały spód był w ich świetle. Oświetlenie to można porównać do tego jak podświetlane są z zewnątrz domy.
Na spodzie było jeszcze duże czerwone światło. Co ciekawe było ono w dużym wpuście i nie znajdowało się na środku obiektu tylko trochę z boku. Pomiędzy środkiem, a krawędzią.

Przez cały czas widziałem tylko spód, jednak gdy obiekt się oddalił zobaczyłem wielką kopułę, która zaczynała się ok 30m nad podstawą. Nie widziałem tego co znajdowało się pomiędzy spodem, a podstawą tej kopuły, przez co nie mogę powiedzieć czy cały obiekt wyglądał jak np. kapelusz pieczarki, czy jego boki były płaskie jak silos.
Kopuła była mniej więcej takiej samej średnicy jak podstawa.
Nie wiem czy górna część emitowała jakieś słabe światło, czy to, że ją zobaczyłem było zasługą pełni księżyca i bezchmurnego nieba. Sama kopuła była metaliczna i wydawało się, że jest poprzedzielana jakimiś łączeniami, a może to efekt patrzenia przez gałęzie drzew.

Przejdę teraz do podsumowania.

Cały obiekt był wielkości ok 3 dużych silosów zbożowych, takich blaszanych jak są w skupach. Poruszał się z prędkością ok 60 km/h i tak jak pisałem leciał na wysokości ok 50m, a w początkowej fazie wydawało się, że się zniża. Nie słyszałem żadnego dźwięku, ale w samochodzie też nie było cicho. Dziurawy wydech :-) szum dmuchawy, a może i było włączone radio.
Cały opis mógł wyglądać dokładniej jednak nie mogłem się zatrzymać. W tym miejscu są zakręty. Za mną jechały dwa samochody, a jeden jechał bardzo blisko mojego zderzaka. Miałem słabe światła i dodatkowo musiałem wpatrywać się w drogę upewniając się czy nikt nie idzie, lub nie jedzie rowerem.
Na obiekt spojrzałem ok 6 razy po ok 3 sekundy i wystarczyło to do opisanie z całą pewnością tego co widziałem. W najbliższym możliwym miejscu, na zjeździe do wioski zatrzymałem się i wysiadłem. To co jednak zobaczyłem to już tylko mrugające pomarańczowe światło w oddali. Dodam jeszcze, że żaden samochód jadący za mną nie zwolnił, ani się nie zatrzymał.
Proszę Państwa o nie publikowanie tego tekstu w tej formie. Podałem tu dużo szczegółów jak nazwy miejscowości, a zdarzenie to opowiedziałem kilku osobą, co nie spotkało się ze zrozumieniem.
Dokładną lokalizację podałem tylko dla Państwa.
Pozdrawiam
[…]

I jeszcze krótki opis z najnowszej poczty do FN.

[KONTAKT] Mój szwagier pracujący w czasach PRL jako muzyk w Polskiej firmie PAGART załatwił mi zaproszenie do pracy przy winobraniu w Bad Durkheim ,w tej samej miejscowosci. gdzie koncertował. Był początek października 1990 r. Granice miedzyniemiecką przekroczylismy w Eisenach.
Kilka dni póżniej około godz 6 rano wszedłem do kuchni na pietrze budynku gdzie wszyscy mieszkaliśmy ( kilka kilometrów za Bad Durkheim ) i wówczas usłyszałm bardzo nieprzyjemny modulowany dzwiek przypominajacy pisk kół tramwaju na zakręcie ulicy. .Otworzyłem duże okno aby sprawdzić czy to z poza domu, ale droga była pusta .Dom stał w ciągu innych budynków na granicy miejscowosci., po drugiej stronie drogi były łąki po horyzont.,. Dzwięk ten nagle zniknął. Gdy zamykałem to okno zauwazyłem ze nisko nad tą łaką leci w moim kierunku obiekt w kształcie mocno spłaszczonego dysku w kolorze wypolerowanego niklu. Obiekt ten nie posiadał zadnych wiezyczek , zadnych kolorowych swiateł ani innych elementów.
Otworzyłem szeroko okno i wpatrywałem sie w ten obiekt który bezszelestnie zbliżał sie , był już dobrze widoczny w odleglosci nie wiecej niz 100 m.
Zrobił przechył na bok i wówczas zauważyłem ze szybko wiruje wokół własnej osi a na jego krawędzi na kierunku w którym leciał jaży sie światło podobne do łuku elektrycznego w czasie spawania. Miał średnicę ok. 15 metrów . Lecąc powoli ponizej wysokosci kilku sosen które stały po lewej stronie łaki , wówczas ego karoseriia zamieniła sie w poprzeczne pasy kolorów jakie widzimy przy rozczepieniu swiatła przez pryzmat a potem zaraz w to miejsce ukazało sie gorące drgajace powietrze i poja zd ....zniknął. To wszystko trwał nie wiecej niz 10 sekund.
Wieczorem niemiecka telewizja poinformowła ze w okolicach MANNHEIM dwa samolity luftwaffe scigały "latajacy talerz...,ale im uciekł i szukają swiadków. Mój szwagier któremu o tym zjawisku powiedziałem ...zignorował to śmiechem .Ja Nie znam niemieckiego wiec nie mogłem sie zgłosić.

-----Original Message-----
From: [...]
Sent: Saturday, January 26
To: nautilus@nautilus.org.pl
Subject: Ufo..opolskie

Witam.  Postanowilem znowu do panstwa napisac i opisac pewne zdarzenie z 2010r. Dlugo z tym zwlekalem z roznych wzgledow ale ogolnie ja ani swiadkowie nie chcielismy byc cudakami bo na opowiadaniu tego co nam sie przydazylo mozna tylko stracic. Dodam ze wlasnie w 2010r. sie rozwiodlem a batalie o dzieci, niestety trwaja po dzis dzien. Zaciekawil mnie incydent w Sowinie to jakies 30km od Nysy, skala tego co tu sie dzieje jest powalajaca. Wczesniej pisalem o obiektach ktore sie tu pojawialy i ciagle pojawiaja. W ciagu ostatniego pol roku ja sam widzialem dwa razy, czerwono-pomaranczowe kule i zapewniam ze nie sa to lampiony bo wlasnie w 2010r. taka kula przeleciala kolo mnie i trzech moich kolegow gdy bylismy na rybach nad jeziorem nyskim. Cale zdarzenie odbylo sie w dzien, przy wysmienitej pogodzie,byl to piatek ok.18-ej i jak dobrze pamietam, wrzesien. Mimo iz kula byla bardzo duza to przypadek sprawil ze ja zauwazylem i zaalmowalem kolegow. Obiekt lecial bardzo nisko, wolno i cicho...

Witam Kapitana i Załogę.  Na stronach onetu ukazał się ciekawy artykuł o reinkarnacji. Może Pani Jolanta zechciała by powiedzieć coś więcej naszemu Kapitanowi? Warto spróbować.
Pozdrawiam Konrad.

https://www.onet.pl/styl-zycia/kobietaxl/moj-syn-zginal-tak-samo-jak-w-poprzednim-wcieleniu-dlaczego-nie-sluchalam-jego-opowiesci/2r1l6gz,30bc1058

"Mój syn zginął tak samo jak w poprzednim wcieleniu. Dlaczego nie słuchałam jego opowieści?"

- Gdybym wówczas miała taką wiedzę, jak dziś, pewnie dopytywałbym syna o szczegóły – mówi pani Jolanta ze Śląska. - Niestety, wydawało mi się, że plecie trzy po trzy i coś sobie wymyśla.

Syn pani Jolanty zginął tragicznie w listopadzie zeszłego roku. Miał niespełna 24 lata, wpadł pod samochód, przechodząc przez ulicę w niewłaściwym miejscu.

- Zawsze był taki szybki, bardzo wcześnie chodził i mówił, ciągle w ruchu – opowiada nam jego mama. - Pewnie więc też szybko odrobił tu swoją lekcję na Ziemi i odszedł, żeby znowu tu kiedyś powrócić w innym wcieleniu. A zginął tak samo, jak poprzednio, bo często o tym opowiadał, tylko ja nie chciałam słuchać, sądząc, że to wymysły.

Już jako kilkulatek syn zwracał uwagę na jedną markę samochodu. To były polonezy. Ilekroć jechał beżowy, mówił te same słowa.

- "Jak byłem duży, to taki samochód mnie zabił", ciągle to powtarzał – mówi pani Jolanta. - Nie wiem, skąd znał markę samochodu, bo był przecież bardzo mały. Ja zawsze mu mówiłam, że przecież nigdy nie był jeszcze duży. Teraz nie byłabym wcale taka tego pewna…

Po śmierci syna pani Jolanta zainteresowała się reinkarnacją. Przeczytała historię o dziewczynce, która urodziła się z dziwną blizną na brzuchu i cierpiała na bóle miednicy. Opowiadała zdumionym rodzicom, że w poprzednim wcieleniu zginęła potrącona przez pociąg, pamiętała swoje poprzednie imię. Zdeterminowani rodzice, chcąc uwolnić córkę od traumy, oddali ją w ręce terapeutów, którzy robią regres przeszłego życia. Sami oddali się poszukiwaniom i faktycznie znaleźli informację o wypadku kolejowym, w którym zginęła młoda dziewczyna o imieniu podanym przez córkę. Czy należy wierzyć w takie historie?

Dr Ian Stevenson, który zmarł w 2007 r., był przewodniczącym Wydziału Psychiatrii na University of Virginia, School of Medicine. Został również uhonorowany tytułem Carlson Professor of Psychiatry w tej instytucji. Począwszy od 1961 r., przez czterdzieści lat, dr Stevenson badał dzieci, które spontanicznie przypominały sobie poprzednie wcielenia, które można zweryfikować w oparciu o fakty. Zdecydował się badać tylko dzieci, ponieważ uznał, że jest mało prawdopodobne, aby dzieci zmyślały wspomnienia z poprzedniego życia. Stevenson i jego koledzy zebrali ponad 2500 przypadków wspomnień z poprzedniego życia z dzieciństwa. W 1567 z tych przypadków osobowość z poprzedniego życia została zidentyfikowana poprzez badania. W kolejnych 150 przypadkach osobowość z poprzedniego życia została „wstępnie” zidentyfikowana.

Przypadki dzieciństwa badane przez Iana Stevensona mają wiele cech wspólnych, ale jedna jest charakterystyczna: dziecko pamięta szczegóły swojej śmierci w poprzednim życiu.

W około 66 proc. przypadków reinkarnacji badanych przez Stevensona doszło do gwałtownej lub przedwczesnej śmierci w poprzednim życiu. Dr Stevenson odkrył, że osoby, które zmarły z powodu traumatycznych ran, takich jak rany po kulach lub nożach, często rodzą się w kolejnym wcieleniu ze znamionami lub bliznami, które odzwierciedlają rany poniesione w poprzednim życiu. We współczesnym życiu dziecko może mieć fobię związaną z przyczyną śmierci w poprzednim życiu. Obliczono, że wśród dzieci, które pamiętają gwałtowną śmierć z przeszłości, 35 proc. ma fobię związaną z przyczyną śmierci.

Pani Jolanta mówi, że syn urodził się z opadającą powieką i torbielą na aorcie przy mózgu, która po ośmiu tygodniach sama się wchłonęła.

- Dziś uważam, że to były pozostałości po wypadku z poprzedniego wcielenia – mówi. - Ciekawa też jestem, czy gdybym wiedziała o tym wcześniej, zwracała uwagę na to, co mówi, czy mogłabym uchronić go przed tą przedwczesną śmiercią? Ciekawe, dlaczego zginął tak samo, jak w poprzednim wcieleniu? Syn zginął kilka dni przed swoimi 24 urodzinami, wpadł pod koła samochodu prowadzonego swojego równolatka…

Magdalena Gorostiza
Źródło: Kobieta XL

Mój szwagier pracujący w czasach PRL jako muzyk w Polskiej firmie PAGART załatwił mi zaproszenie do pracy przy winobraniu w Bad Durkheim ,w tej samej miejscowosci. gdzie koncertował. Był początek października 1990 r. Granice miedzyniemiecką przekroczylismy w Eisenach.

Kilka dni póżniej około godz 6 rano wszedłem do kuchni na pietrze budynku gdzie wszyscy mieszkaliśmy ( kilka kilometrów za Bad Durkheim ) i wówczas usłyszałm bardzo nieprzyjemny modulowany dzwiek przypominajacy pisk kół tramwaju na zakręcie ulicy.

Otworzyłem duże okno aby sprawdzić czy to z poza domu, ale droga była pusta .Dom stał w ciągu innych budynków na granicy miejscowosci., po drugiej stronie drogi były łąki po horyzont. Dzwięk ten nagle zniknął. Gdy zamykałem to okno zauwazyłem ze nisko nad tą łaką leci w moim kierunku obiekt w kształcie mocno spłaszczonego dysku w kolorze wypolerowanego niklu. Obiekt ten nie posiadał zadnych wiezyczek , zadnych kolorowych swiateł ani innych elementów.  Otworzyłem szeroko okno i wpatrywałem sie w ten obiekt który bezszelestnie zbliżał sie , był już dobrze widoczny w odleglosci nie wiecej niz 100 m.
Zrobił przechył na bok i wówczas zauważyłem ze szybko wiruje wokół własnej osi a na jego krawędzi na kierunku w którym leciał jaży sie światło podobne do łuku elektrycznego w czasie spawania. Miał średnicę ok. 15 metrów . Lecąc powoli ponizej wysokosci kilku sosen które stały po lewej stronie łaki , wówczas ego karoseriia zamieniła sie w poprzeczne pasy kolorów jakie widzimy przy rozczepieniu swiatła przez pryzmat a potem zaraz w to miejsce ukazało sie gorące drgajace powietrze i poja zd ....zniknął. To wszystko trwał nie wiecej niz 10 sekund.

Wieczorem niemiecka telewizja poinformowła ze w okolicach MANNHEIM dwa samolity luftwaffe scigały "latajacy talerz...,ale im uciekł i szukają swiadków. Mój szwagier któremu o tym zjawisku powiedziałem ...zignorował to śmiechem .Ja Nie znam niemieckiego wiec nie mogłem sie zgłosić.

[dane do wiad. FN] . opis trafił do serwisu www.emilcin.com 18 lutego 2021