[...] Przesyłam opis snu z nocy przed tragedią w Smoleńsku z 9 na 10 kwietnia 2010 roku. Śniło mi się że przeglądam szpalty dużej gazety i strona po stronie widzę tylko klepsydry wielu osób, przeraziłem się i zbudziłem zastanawiając sie co to może wróżyć. Pomyślałem ze w naszej rodzinie może będzie jakaś tragedia, ale ilość tragicznych ofiar to wykluczała. Rano dowiedziałem się o katastrofie. Ale dopiero we wtorek gdy ukazała się Nowa Gazeta Trzebnicka ujrzałem dokładnie to co widziałem we śnie strona po stronie... nekrologi.

Pozdrawiam

[dane do wiad. FN]

ps to są zdjęcia z tej gazety

Szanowni Państwo z FN! Mam ciekawą historię rodzinną. Otóż moja babcia była szamanką i wszyscy o tym w rodzinie wiedzieli. Widziała duchy, rozmawiała z nimi, a także kontaktowała się ze zwierzętami w sposób nieprawdopodobny. Na przykład mówiła do jakiegoś ptaka na niebie, który potem przylatywał do niej i siadał na oknie. Moja mama i jej siostra wielokrotnie były tego świadkiem. Moja babcia mówiła o tym, że dusze ludzi wcielają się w innych ludzi. Mówiła także, że ten cały świat wokół nas jest złudzeniem, a tak naprawdę jest wewnątrz nas. Mówiła „cały kosmos jest w nas”, a to przecież dosłownie to samo zdanie ostatnio w swoim wideo-blogu powiedział Krzysztof Jackowski. Jak usłyszałem „cały kosmos jest w nas” to o mało nie spadłem z krzesła, bo to samo mówiła moja babcia. To może być kolejne potwierdzenie tego, że p. Krzysztof ma rację podobnie jak wy mówiąc o reinkarnacji.

Z innej beczki - wysłałem Wam film z UFO, więc możecie go śmiało pokazać. Pozdrawiam.

[…]

I jeszcze coś z naszej poczty do FN

From: [...]
Sent: Sunday, September 15, 2019 9:35 PM
To: [...]
Subject: Orbsy i reinkarnacja

Witam.
Opis Ignacego Domeyki. ONI WIERZYLI W REINKARNACJĘ ! Ignacy ryzykował cenzurą koscielną pisząc o tym.Konieczny był taki komentarz,ale sądzę że podzielał wiarę Mapuczów w reinkarnację,którą neguje Kościół momo wielu dowodów.Sadzę ze Bóg doskonali tak każdą duszę do pewnego stopnia ,potem zespala się ona z Bogiem. Pozdr.[...]

Witam ,mam na imie [...] urodzilem sie w marcu 1979r, dlugo sie do tego zbieralem bo nie wiedzialem do kogo sie zwrocic. [...] Opowiem historie ktora przydarzyla sie mi latem 2013 na przelomie lipca i sierpnia. Wszystko zaczelo sie pewnego czwartkowego popoludnia (NIE PAMIETAM DOKLADNEJ DATY ALE BYL TO CHYBA OSTATNI TYDZIEN LIPCA) siedzac z moim kuzynem w ogrodku piwnym na przedmiesciach Londynu w miejscowosci Ruislip wydazylo sie cos dziwnego nic nie pamietalem ale moje zmysly podpowiadaly mi ze cos sie stalo lecz zarowno jak ja nikt tego nie zauwazyl.

Zacząlem sie podejzliwie rozgladac szukac czegos bo tak mi podpowiadaly moje zmysly w kilka sekund pozniej dostrzeglem na moim palcu (tym ktorym jak chcesz kogos serdecznie pozdrowic czyli srodkowym) na jego bocznej wewnetrznej stronie kuleczko jakby czyms wypalone ale idealnie wrecz perfekcyjnie o srednicy 2 milimetrow glebokie bardzo glebokie dotykajac tego miejsca nie czulem bolu, a taka rana w rzeczywistosci powinna przynosic bol i to nie maly niestety nic
Przerwalem rozmowe mojemu kuzynowi i zapytalem go " ty popatrz widziales kiedys cos takiego jeszcze chwile temu tego nie mialem, nie miales wrazenia jakby cos sie wlasnie stalo jakby czas sie zatrzymal doslownie na ulamek sekundy" on na mnie spojrzal troche dziwnie wogole nie zwrocil uwagi na to co mu pokazale i wrocil do swojego tematu jak gdyby nigdy nic, ja natoniast jakbym sie wylaczyl sluchalem go gdzies tak w oddali saczac piwo i nie moglem oderwac oczu od tego co mialem na palcu.

/Znalazlem rowniez zdiecie tego czegos a raczej miejsce zastrzyku lub miejsce wprowadzenia czegos do mojego organizmu co prawda zdiecie wykonane zostalo okolo miesiac po calej sytuacji./

Niestety to byl dopiero poczatek i raczej ten najbardziej jesli tak to mozna nazwac przyjemny i niezwykle ciekawy. Przez nastepne dni nic sie nie dzialo az do niedzielnej nocy polozylem sie spac jak zawsze po 23 zasnąlem okolo polnocy gdy nagle okolo 3-3:30 ruter od internetu zaczol sie dziwnie zachowywac wrecz oszalal zbudzil mnie jego dzwiek, ruter pracowal jak nigdy wczesniej diody migaly z zawrotna przetkoscia ruter pracowal chyba na 300% jego mozliwosci wrecz wyl i wtedy poczulem sie dziwnie lezalem na lozku bylem swiadomy ale nie moglem sie ruszyc jakbym byl kompletnie sparalizowany probowalem krzyczec ale dzwiek nie wydobywal sie z moich ust.

Panowala kompletna cisza zgasy swiatla oswietlajace ulice wszedzie panowala calkowita ciemnasc. W oknie mialem drewniane zaluzje rozwarte gdzies na 20% potem uslyszalem potezny niewiem jak to nazwac huk jakby cos uderzylo w sciane za moja glowa, sciana sypialni byla ostatnia sciana wiedz dzielila moja glowe od ogrodu, i potem zobaczylem swiatlo okragle swiatlo powoli opadajace z gory na dol po zaluzji.

Okrag byl wielkosci pilki footbolowej zatrzymalo sie gdzies w polowie na doslownie chwile a potem w calym pokoju zrobilo sie jasno, pokoj rozswietlilo niebiesko biale swiatlo, i to byl koniec ocknolem sie jeszcze raz ale tym razem nie w swoim pokoju zobaczylem tylko jakby komode pelna malych szufladek na wprost mnie lezalem na boku po czym poczulem jakby ktos lub cos unieruchamia mi mocno glowe a nastepnie czulem jakby cos wchodzilo mi centralnie w srodek glowy i znow stracilem przytomnosc.

Obudzilem sie rano przerazony czulem sie jakbym w ogole nie spal bylem wycienczony ale jakosie pozbieralem i poszedlem do pracy. Minol tydzien i byl on niezwykle ciezki balem sie zasnos cierpialem na bezsennosc az w koncu padlem w sobote przespalem chyba 20 moze 30 godzin i obudzilem sie w niedziele i kiedy juz myslalem ze to sie skonczylo wybila 3:30 w nocy z niedzieli na poniedzialem i znow sie to zaczelo.

Tym razem pamietam tylko ze znowu nie moglem sie ruszac calkowity paraliz i obudzilem sie rano. Po tym wszystkim zauwazylem rowniez ze moja sasiadka z pokoju obok zachowuje sie dziwnie bylo widac ze jest strasznie przestraszona, nerwowa i jakby nie ufna wiec wogole nie poruszalem tematu. Po wszystkim zadzwonilem do kuzyna czy mogl by mnie odwiedzic i zainstalowac kamery w moim pokoju myslalem ze to jeszcze wroci i moze cos zdola sie nagrac niestety nic juz sie nie zdazylo choc nie jestem do konca pewien bo po przejrzeniu nagrania brakowalo jakies 1,5 moze 2 godziny nagrania.

Caly ekran byl poprostu zasniezony a potem wszystko wrocilo do normy) a moj kuzyn najpierw bral mnie za wariata ale kiedy wkoncu sie zaczal dobrze mi przygladac zauwazyl ze jestem strasznie roztrzesiony wrecz wykonczony po czym zapytal mnie co sie stalo opowiedzialem mu co sie dzialo przez ostatnie 2,5 tygodnia od tego czwartku gdy pokazalem mu to cos na palcu zapytal mnie czy wciaz to mam odparlem ze tak choc juz pod wplywem pracy zaczelo troche zanikac i zrozumial ze go nie klame i ze nie zmyslam.

W nastepstwie calego tego zdarzenia zauwazylem ze boje sie latac i wysokosci co prawda nie panicznie ale kiedys lotu czulem sie komfortowo obecnie jest we mnie niepokuj tak samo kiedy przejezdzam przez wysoki most odczowam lek. Bardzo chcialbym sie dowiedziec co wtedy zaszlo gdyz niewiele pamietam. Poszukuje kogos kto byl bym stanie wydobyc z mojej pamieci to co zostalo tam jakby zablokowane.

[dane do wiad. FN]

[…] Szanowna FN! Obserwuję wasz serwis od 5 lat [...] pierwszy raz mogę sam napisać o tym, co widziałem. To moja pierwsza w życiu obserwacja UFO. Miało to miejsce 28 września 2019 wieczorem ok. 23:37 Mieszkam na Śląsku na osiedlu [...] w Katowicach, które jest w pobliżu [...]. Wieczorami wychodzę na spacer z psem w okolice tego lasu, mam taką stałą trasę. Wczoraj wyszedłem bardzo późno, bo ok. 23.30

Usiadłem na ławce i zapaliłem papierosa, a wtedy dosłownie chwilę potem zobaczyłem, że nade mną na wysokości najwyżej 20-30 metrów błyskawicznie przeleciał okrągły obiekt. Jego średnica musiała wynosić minimum 5 metrów. Miał czerwony kolor z wyraźnie żarzącą się obwódką. Mogła to być kula, ale być może, że widziałem także spodek od dołu. To była dosłownie chwila, nie było szans wyjąć komórki i zrobić zdjęcia. Prędkość tego czegoś była gigantyczna, nawet nie jestem w stanie jej ocenić. Przykro mi, że nie mam zdjęć, ale mogę tylko powiedzieć, że na pewno nie był to dron czy balon, a o samolocie nawet nie ma co wspominać. Nie była to też spadająca gwiazda czy satelita itp.

Jestem tak zdenerwowany, że od razu po powrocie do domu piszę o tym, co zobaczyłem.

Proszę o zachowanie moich danych do wiad. FN

[…]

/poniżej grafika z naszego katalogu/

Poniżej jeszcze dwie relacje od naszych czytelników.

From: […]

Sent: Saturday, September 28, 2019 3:59 PM

To: nautilus@nautilus.org.pl

Subject: UFO

Witam redakcję nautilusa.

Zachodniopomorskie godz.15:30

Przesyłam kilka zdjęć ufo nad sarnami obok mojego domu obiekt jest złoty po czym oddala się zmieniając w białą/srebrną kulę.

Pozdrawiam.

Od: […]

[...] Dzisiaj nagralem filmik w Opolu. Chcialbym sie dowiedziec co Panstwo o tym sadza?

Pozdrawiam

 [...]

I jeszcze jedno zdjęcie, które dostaliśmy na pocztę 28 września 2019.

/materiały pochodzą z serwisu FN www.emilcin.com/

[...] Witam,  przepraszam jeśli zawracam głowę, ale uważam za ważne, żeby poinformować o nocnym zdarzeniu.  Otóż dziś w nocy ( 27/28 września Pt/sob. ) przeglądałam zdjęcia z wyjazdu na Syberię i zupełnie nie byłam mentalnie w klimatach z kręgu zainteresowań FN.

I już po północy pojawiło się w myślach wielokrotnie powtórzone słowo - Aldebaran-. To nie była zwykła myśl lecz typowy przekaz telepatyczny. Potrafię rozróżnić kiedy ktoś coś "nadaje" a kiedy są to moje własne myśli.  Z zaskoczeniem spojrzałam na zegarek , była 00-56. Krótko przed pierwszą godziną w nocy.

 Słowo ALDEBARAN zostało powtórzone 3 krotnie, potem chwila przerwy i znowy trzy razy ALDEBARAN. To słowo zostało powtórzone w kilku seriach. Było to jakby słowo klucz - hasło wywoławcze.  To była jakby próba nawiązania łączności - jakby jakiś test czy możliwy jest kontakt telepatyczny.

 Jednak nie odczułam że to wysyłają Pozaziemianie - tylko raczej, że ktoś tu na Ziemi, związany z Projektem Kontakt próbuje wysłać mi myśl - słowo klucz - jakby to był test nadawcy i odbiorcy.

Coś w rodzaju testu łącza. Czy działa. Ustalana była telepatyczna możliwość łączności między nami ludźmi.  Wiem,że to dziwnie brzmi, ale nie mam wątpliwości, że jakaś osoba związna z Projektem KONTAKT próbowała coś przesyłać telepatycznie.

Może tylko do mnie, a może do więcej osób / Istot ?

 W każdym razie ja odezwałam się także telepatycznie, że jestem i przekaz ustał. Była godz. 1.04 czyli całość trwała 8 minut.  Czy coś Państwu wiadomo na ten temat ? Czy to możliwe, że ktoś od Was w podanej godzinie robił taki eksperyment ? Czy może jednak odebrałam coś od NICH ? Pozaziemian?

 Pozdrawiam i życzę dobrego dnia.

[dane do wiad. FN, autorka jest jasnowidzem z Projektu Messing]

 Dziękujemy za opis. No cóż... z powodu tego, co dzieje się w Projekcie KONTAKT hasło "Aldebaran" często jest tym, o czym myślimy, ale w nocy nikt z nas (przynajmniej nic nam o tym nie wiadomo) nie robił żadnego przekazu. ;)

Poniżej układ Aldebarana.

Czytelnik portalu MojaOlesnica.pl nagrał tajemniczy obiekt, który latał nad Oleśnicą i wykonywał manewry niedostępne dla współcześnie znanych samolotów.

https://mojaolesnica.pl/32213,tajemniczy-obiekt-latal-nad-olesnica.php?acceptrodo

Tak wyglądał ten obiekt.

Poniżej film.

[...] W miesiącu  marzec, kwiecień 2011 r. według mnie,  widziałem obiekt, który poruszał się z południa na północ w jasny dzień , małe zachmurzenie. Powiedziałem wtedy  żonie i  jakoś  szybko o tym  zapomniałem. Teraz od  kilku  miesięcy  męczy  mnie  ten  widok.Obiekt leciał w stronę  mojego  bloku,  chcąc  zrobić  zdjęcie  poszedłem  na  stronę  północną  bloku  i  w  pewnej  chwili  zobaczyłem  coś!!! /załącznik -mój rysunek wraz  kierunkiem  lotu  i  prawdopodobnie  odlotu  ze  zmianą  kierunku  - na  rysunku/ co  zauważyłem  jako  ślad  na  niebie  w  lewo  w  górę. Nie  byłem  w  stanie  zrobić  zdjęcia!.  Zrobiłem  też 2 zdjęcia  na  działce  syna,  terenu  na  którym  zauważyłem  prostokąt  2x1,5 metra gdzie  była  zgnieciona  trawa  w  jednym  kierunku. Po  obejrzeniu  zdjęć  nie  wiem  dlaczego  są  takie  zakłócenia  -błędy / załącznik 2 zdjęcia /. Pozdrawiam 

[...]

/relację dostaliśmy we wrześniu 2019/

Fragment z wywiadu z Kamilem Sipowiczem dotyczący dziwnych zjawisk i poczucia obecności Kory w jego życiu, po jej śmierci:
 
 
 
- "Słyszy się czasem, że niektóre zwierzęta potrafią dostrzec coś, czego my nie dostrzegamy. A pan po śmierci Kory mówił przecież, że czuje w jakiś sposób jej obecność - nie tyle jej energii, co autentycznej osoby.
- Bo tak jest. Wie pan, właśnie miałem ciekawe przeżycie. Leżałem sobie na leżaku pod wielką cudowną czereśnią i czytałem książkę. I ni stąd, ni zowąd z drzewa wyleciał maleńki ptaszek, który usiadł mi na ręku. Siedział tak z pięć minut, co było zdumiewające, a później zrobił kupkę, taką czerwoną strużkę, i odfrunął. Sprawdzałem w "Atlasie ptaków" i okazało się, że nazywa się śpiewak. Nie wiem, jak to interpretować. W tej chwili, jak jest tak piękna pogoda, przebywam tutaj cały czas i czuję bardzo wyraźnie obecność Kory. Na każdym kroku.
- To pomaga?
- Jakoś pomaga. Jakoś."
 
Wywiad ukazał sie 26 lipca w Onet.pl
link:   https://kultura.onet.pl/muzyka/wywiady-i-artykuly/kora-mija-rok-od-smierci-kory-kamil-sipowicz-wywiad/m51xcj1

[...] Witam Fundację Nautilus i wszystkich czytelników. Jestem Waszą czytelniczką od 10 lat. Chciałabym dzisiaj opowiedzieć historię, która przydarzyła się mi i mojej rodzinie w tamtym roku w Wigilię. Kolacja Wigilijna była raczej skromna i zaprosiliśmy na nią tylko babcię. Razem było nas 5 osób (ja, rodzice, młodsza siostra i babcia). Nie pamiętam dokładnie na którą godzinę ją zaprosiliśmy, w każdym razie przyszła chwilę wcześniej. Mama krzątała się w kuchni, a babcia siadła ze mną na kanapie.

Dawno ją widziałam, bo studiuję daleko od domu. Zachwycona jej super wyglądem powiedziałam "Babciu, ale ty świetnie wyglądasz! Zeszczuplałaś!" na co ona "Niuniu, daj ty spokój, taka gruba jestem, a dupę to mam szeroką jak moja matka na starość" (babcia często narzeka na swoje szerokie biodra). Należy zaznaczyć, że jej mama, tj moja prababcia nie żyje jakieś 30 lat już i nigdy nie miałam okazji jej poznać.

Z moją babcią miała zły kontakt przez całe życie. No i potem jakaś gadka szmatka, w każdym razie po kilku minutach mama zaprosiła nas wszystkich do salonu, bo kolację czas zacząć. Modlitwa, kolęda, opłatek no i siedliśmy do stołu. Oczywiście przy stole jedno wolne miejsce dla nieznajomego gościa (lub duszy zmarłej osoby, różnie to wierzą).

Mama nalała nam barszcz. Zdążyłam nabrać dosłownie jedną łyżkę I NAGLE HUK. Dźwięk jakby ktoś trzasnął jakimś ciężkim przedmiotem o ścianę. Wszyscy aż podskoczyliśmy i zaczęliśmy krzyczeć CO TO BYŁO??? Ja z mamą najodważniejsza, poszłam sprawdzić. Dźwięk był jakby z drugiego końca mieszkania, ale mimo wszystko bardzo głośny, więc sprawdzałyśmy po kolei pomieszczenia. Przedostatnim pokojem jest mój pokój.

Gdy weszłyśmy do niego niby wszystko było jasne, a jednak totalnie zdurniałyśmy: na łóżku leżał mój mały kwiatek, który stoi normalnie na parapecie nad nim. To nie jest takie typowe łóżko, tylko rozkładana kanapa. Od razu przy parapecie jest oparcie tej kanapy, które jest miękkie, obite materiałem z wypełnieniem, oparcie to jest dosłownie 10cm poniżej parapetu. Kwiatek więc musiał spaść na miękkie oparcie, a z oparcia na miękką kołdrę. Spadł z małą siłą, bo na kołdrze nie było dużo ziemi. I tu się rodzą dwa pytania:
1. Jak to mogło tak huknąć?!?!?! My dosłownie aż stanęliśmy dęba, bo to był huk jakby ktoś tą ceramiczną doniczką, a nawet i większą niż ta, cisnął o ścianę z impetem. Ogólnie dźwięk trudny do opisania, ale bardzo głośny.
2. Dlaczego on w ogóle się przewrócił? Skoro stał tyle lat i nic nie wskazywało na to, że się kiedyś wywróci.
Od razu wtedy przypomniała mi się rozmowa z babcią i to jak powiedziała, że prababcia miała "szeroką dupę". Prababcia chyba się wkurzyła nieźle, przy okazji dając znać, że jednak gdzieś tam istnieje, po drugiej stronie. I tak też wszyscy stwierdziliśmy, że prababcia o sobie nam przypomniała. Potem było babci głupio, że wspomniała ją w taki sposób akurat w Wigilię.
Co Państwo o tym sądzą? Czy moja teoria może być prawdziwa? Słyszałam historie związane właśnie z duchami i głośnymi dźwiękami, które nie miały żadnego źródła. A jeśli chodzi o zezłoszczenie ducha, to p. Jackowski opowiadał kiedyś jak zezłościł ducha sołtysa, by ten wskazał mu gdzie leży jego ciało. Pozdrawiam Was i czytelników serdecznie!

[dane do wiad. FN]

[...] Mój ojciec całe życie był zdrowy. Zmarł na pierwsza chorobę-raka płuc w wieku 66 lat. Kiedyś powiedział mi, że jak umrze, a będzie mógł-to mi powie jak tam jest. Umarł o godz. 12.30 i już pierwszej nocy miałam sen, że czeka na mnie w pewnym znanym nam miejscu i gdy podeszłam do niego zaczął mówić: powiedz matce, że ciepło mi w tych kalesonach, tu jest normalne życie (2x powtórzył), wtedy ja spytałam: tata, co mogę dla Ciebie zrobić? modlić się? czy to coś pomaga?

Wtedy odpowiedział mi machnąwszy od niechcenia ręką, że pomaga, tym na dole. Przez następne miesiące tata śnił mi sie co kilka dni i mówił co słychać u rodziny (na Tamtym świecie),. Dużo wiadomości zrozumiałam, gdy już były nieaktualne. Po kilku latach wyczytałam gdzieś, że jakiś skandynawski mnich twierdził, że Oni nazywają nas "ci na dole".

[dane do wiad. FN]

/opis trafił do FN 14.09.2019/

[...] Dzień dobry, już od jakiegoś czasu przekazuję Państwu w nieregularnych odstępach informacje dot. wspomnień mojego syna. Postanowiłem dziś do Państwa napisać po przeczytaniu tego artykułu:

https://nautilus.org.pl/artykuly,3805,jasnowidz-krzysztof-jackowski-o-swojej-wizji-tego-co-jest-po.html

To co mogę dodać od siebie to fakt, że to o czym Państwo piszą i powiedział Pan Jackowski, to że po tamtej stronie kreujemy swój świat pokrywa się ze wspomnieniami Franka, jego "nieba", które było "remizą". W tej "remizie" jak mówi można było robić wszystko (w historii korespondencji mogą Państwo o tym przeczytać).

I jeszcze jedna ważna rzecz. Chyba najważnejsza. Poruszyła mnie kwestia tego domu, że nasz prawdziwy dom jest po tamtej stronie, a tutaj jesteśmy tylko na chwilę żeby zebrać doświadczenia. Postanowiłem wczoraj zrobić mały eksperyment. Przy śniadaniu zapytałem Franka czy pamięta "niebo" i swoją "remizę". Powiedział, że tak, że pamięta wszystko i nawet swojego "starego tatę". Zadałem mu więc pytanie "Franio, a gdzie jest Twój prawdziwy dom? Tutaj z mamą i tatą czy tam w remizie?". Franek odpowiedział od razu bez cienia jakiejkowiek wątpliwości (cytuję): "Tam. Tęsknię za nim". Zamurowało mnie. Tak po ludzku. Po prostu.

pozdrawiam
Tomek

wt., 4 gru 2018 o 14:24 Fundacja NAUTILUS <nautilus@nautilus.org.pl> napisał(a):
Bardzo dziękujemy za e-mail.
Oczywiście ma Pan rację – odgrywa Pan w tym wszystkim bardzo ważną rolę i na pewno dołączył Pan cegiełkę do wielkiego procesu zmian na Ziemi.
Pzdr
FN

[...] Dzień dobry, chciałabym opowiedzieć o zdarzeniu, które miało miejsce 3 lata temu. Zdaję sobie sprawę z tego, że zabrzmi infantylnie, nieprawdziwie. Mój mąż poddał w wątpliwość moją chwilową poczytalność, dlatego znajomym nie opowiadam :).
Dwa lata temu w weekend oglądaliśmy z mężem film dokumentalny o Elvisie Presleyu. W poniedziałek w pracy, stojąc przy regale z książkami, rozmyślałam o Michale Milowiczu, aktorze który mimo braku warunków, świetnie potrafi naśladować Elvisa. Jasny blondyn w ubranku Elvisa ... to trzeba zobaczyć.

No więc stoję przy regale z książkami, intensywnie myślę o Milowiczu, czy nadal naśladuje Presleya, czy gra w filmach, czy woli seriale, a może na deskach teatru, może moglibyśmy z mężem pójść do teatru "na" Milowicza, w tym momencie słyszę cichy sygnał mojego telefonu. Odbieram: "Cześć mówi Michał, czy mogłabyś pamiętać o mnie przy obsadzie do tego nowego serialu."

Ja milczę, bo nie wiem kto mówi, no i przecież co ja  mam wspólnego z filmem, kinem czy teatrem"
"Pamiętasz mnie, to ja Michał Milowicz, wiesz że grałem w Sąsiadach"
Wydukałam, że to pomyłka. Pan Michał przeprosił i się rozłączył.
Nogi się pode mną ugięły, poczułam się jak wybranka losu. No bo kto przeżył coś tak nieprawdopodobnego.

 
Fundację Nautilius odkrył mój  mąż  miesiąc temu. Razem przeczytaliśmy kilka tekstów, obejrzeliśmy filmy z Panem Krzysztofem Jackowskim. Wydaje mi się, że Państwa rola jest niezwykle trudna.  Cieszę się, że mogę komuś o tym opowiedzieć bez posądzania o chorobę, konfabulację itp. Na zakończenie dodam, że nie leczę się na żadne choroby, nie mam tendencji do fantazjowania.
Chociaż takie rzeczy może pewnie stwierdzić ktoś postronny.:). Nie mam nic wspólnego z filmem i światem kina, ani z aktorami. Nie mam ani jednego znajomego uprawiającego tę profesję.
Nie myślałam, że opowiem o tym zdarzeniu jeszcze komuś. A może pan Michał Milowicz pamięta to zdarzenie?
Niestety, nie zachowałam ówczesnego telefonu, zmieniłam numer, czyli sprawa jest nie do udowodnienia, ale czuję olbrzymią przyjemność, że mogłam uczestniczyć w takiej niezwykłej przypadkowości.
Dziękuję i pozdrawiam,
[dane do wiad. FN]

/opis trafił do FN 11 września 2019/

Fantastyczna historia… wierzymy Pani, bo podobne "rekordy świata w zbiegach okoliczności" mamy w swoim archiwum. Jak to tłumaczyć? Całkowicie niewytłumaczalne. Historia trafia do naszego archiwum,  a także do naszego działu XXI PIĘTRO (całkowicie anonimowo).
Musiała Pani nawiązać kontakt z Milowiczem, ale… nieprawdopodobna historia, której wyjaśnić nie sposób.
Pozdrawiamy
FN

Ta wiadomość została wysłana przez Fundację Nautilus.
Copyright © 1999-2019 FN. Wszelkie prawa zastrzeżone.

[...] Po napisaniu postu do artykułu o Michale Milowiczu spotkałem go na ulicy. Praktycznie stanąłem z nim twarzą w twarz. Fundacja może zweryfikować tą historię. Żałuję, ze nie zrobiłem zdjęcia ale mogę podać szczegóły, które mogą to uwiarygodnić.

[dane do wiad. FN]

[...] Witam serdecznie, już kilka razy przysyłałam do Państwa swoje historie. Dziś chcę opisać jedną, która miała miejsce kilka lat temu. Zastanawiałam się, czy ją opisywać, ponieważ dotyczy po części spraw wrażliwych z mojego punktu widzenia, więc opiszę tylko jej najważniejszy wątek.

Cztery lata temu stracił życie mój kuzyn, bliski pokrewieństwem. W związku z jego śmiercią wydarzyło się trochę rzeczy cierpkich dla rodziny, w tym również i dla mnie. Byłam zła na niego, ponieważ przez bardzo długi czas przed śmiercią się nie odzywał i unikał jakichkolwiek kontaktów z nami. Gdy miałam jechać na jego pogrzeb, to wydarzyło się po kolei kilka dziwnych rzeczy, które uniemożliwiły mi wyjazd. M. in. był to zerwany pasek rozrządu w aucie (na kilka dni przed pogrzebem). Przez cały czas miałam odczucie, że coś jest nie w porządku i odczuwałam na kuzyna wewnętrzną złość. Zaznaczam, że nie widziałam się z nim dobre kilka lat.

Po pogrzebie - już jakiś czas po, kuzyn mi się przyśnił. Najciekawsze jest to, że we śnie był dla mnie żywy, w ogóle nie myślałam o tym, że jego już nie ma. Przyjechał mnie odwiedzić jakimś ciemnym samochodem. Gdy wysiadał, miał na sobie ciemną skórzaną kurtkę. Szliśmy razem na spacer i do sklepu, dużo rozmawialiśmy. We śnie pokazał mi również czarne dżinsy i czarne, skórzane, sznurowane buty, lekko starte na palcach. Zanim się przebudziłam zadałam mu pytanie, czy ma już prawo jazdy. Po tym pytaniu zrobił dość dziwną minę (tak jakby - pytasz o rzeczy oczywiste) i prawie w tym samym momencie się obudziłam.

Po przebudzeniu nie byłam już na niego zła. Złość całkowicie ode mnie odeszła. Jednak, na tym historia jeszcze się nie kończy - później rozmawiałam przez internet z moim drugim kuzynem - jego bratem, który mieszka poza granicami Polski. Dokładnie opisałam mu sen, który mi się przyśnił. Powiedział, że ubrania się zgadzają, ponieważ umarły kuzyn na życia dokładnie tak ubierał się do pracy, a pracował jako kierowca.

Nie jest to mój pierwszy sen, gdy zmarli pokazują mi kilka elementów, lub podają jakąś konkretną informację, którą później jestem w stanie zweryfikować w rzeczywistości. Stąd mam pewność, że nie zwariowałam, a takie rzeczy istnieją na tym świecie, choć oczywiście nie wszyscy ludzie w nie wierzą. Pozdrawiam Redakcję i wszystkich czytelników, proszę też o nie ujawnianie mojego pseudonimu, ani danych kontaktowych.

[dane do wiad. FN]

/wiadomość dostaliśmy 10 września 2019/

Witam Kapitanat i Załogę,

Być może to nie znaczące , ale moja 74 letnia mama która rzadko ma jakiekolwiek sny powiedziała mi ,że dziś 09.09.2019
miała bardzo realistyczny sen o wojnie. Do domu dobijali się żołnierze z karabinami wycelowanymi w nią.

Szukali w tym śnie męszczyzn ,ale moja mama która była bardzo przestraszona w tym śnie mówiła im, że jest sama w domu i nikogo innego nie ma razem z nią... Widziała bardzo dużo żołnierzy w zielonych mundurach na podwórku moich rodziców.

Na drodze stało wiele czołgów ,a żołnierze przeszukiwali wieś. Tak się w tym śnie wystraszyła że nie pamięta czy została przy życiu czy zginęła. Sen był tak realistyczny ,że obudziła się w nocy i do rana nie potrafiła zasnąć .

Pozdrawiam

Stały czytelnik Nautilusa

[...] Szanowna Redakcjo,
Powody napisania mojego  listu do Państwa  są dwa, po pierwsze BARDZO WAM DZIĘKUJĘ że JESTEŚCIE, bo dzięki waszej pracy ludzie tacy jak ja , chcący spoglądać troszkę szerzej  na świat  i nasze istnienie nie czują się wyobcowani  czy wręcz zdziwaczali. Po drugie chciałabym podzielić się zrobionymi  prze zemnie zdjęciami. Pierwsze zdjęcie dotyczy ujęcia  w lesie (nr 9) , na którym coś widzę ale nie jestem pewna co …czy tylko sobie dorabiam?

Pozostałe zdjęcia są związane z odejściem mojego ukochanego owczarka ,taka terapia zaaplikowana przez siostrę , która  poradziła mi robić zdjęcia: „a jak będą orbs, to znaczy że on wciąż jest z tobą”. I były, prawie zawsze uchwycone w okolicy mojego drugiego psa, tak jakby nadal  się z nim bawił…(zdjęcie nr 6 i 7).Ale oprócz wielu orbs, szczególnie kiedy było mi wyjątkowo smutno i  mówiłam do mojego utraconego przyjaciela o swojej  tęsknocie , na zdjęciach pojawiły się „dymki, chmurki….” Np. zdjęcie 1, 2, 3 zrobione w tej samej minucie, muszę jeszcze dodać, że jak  „klikałam” zdjęcie nr 1 to miałam fizyczne uczucie jakby w tej sekundzie zmieniła się gęstość powietrza , taki swoisty ucisk. Pozostałe zdjęcia podobna geneza i choć może tak wyglądać to podczas robienia zdjęcia nr 8 śnieg prószył bardzo delikatni i nie było wiatru.,

Serdecznie pozdrawiam

[dane do wiad. FN]

/zdjęcie przysłane przez naszą czytelniczkę poniżej/

Pięknie dziękujemy za opis i przysłane zdjęcia. Absolutnie wiemy o tym, że duchy naszych "mniejszych braci" powracają do nas po swojej fizycznej śmierci - przygotowujemy o tym oddzielny tekst. Zdjęcia tzw. tajemniczej mgły są o tyle ciekawe, że z naszego doświadczenia wynika, że to zagadkowe i wykazujące inteligencję zjawisko potrafi na przykład formować ludzkie lub inne twarze. Fragment jednego ze zdjęć wskazuje, że tak mogło być także w tym przypadku (poniżej).